De muziek van Eefje de Visser komt binnen. In de stilte van het theater nog meer dan in clubs, waar enthousiaste fans haar woorden hardop meebeleven. Eén spotje en haar gitaar, meer heeft deze 26-jarige singer-songwriter niet nodig om de zaal te raken. Ik zie tranen, verliefde blikken en pogingen tot zittend dansen tijdens de officiële première van haar theatertour in de Melkweg.
Eefje lijkt op niemand, dat maakt haar optredens zo bijzonder. Ze zingt prachtige, dromerige, Nederlandstalige teksten die ons een kijkje geven in haar gevoelswereld en tegelijkertijd voor iedereen herkenbaar zijn. Ze speelt met woorden en ritmes. Haar stem is helder en zuiver. Soms huppelt ze tussen de muzikanten door op het met bloemenlampjes versierde podium, soms zit ze op een stoel en gaat ze op in haar eigen verhalen. Ze geniet zichtbaar. Net als haar vier muzikanten, die regelmatig een tweede stem inzetten, instrumenten uitwisselen en bijzondere geluiden creëren met onder andere een megafoon.
“In het theater staan was een droom van mij,” vertelt Eefje na afloop. “De liedjes voelen hier heel intens, voor mezelf en voor het publiek. Ook kunnen mijn band en ik onze creativiteit er nog meer in kwijt. We steken nummers van mijn eerste album ‘De Koek’ in een nieuw jasje, spelen een aantal nieuwe nummers en mijn muzikanten wisselen van instrument. Zo krijg je een heel ander geluid. Ik wil iets neerzetten dat ik zelf te gek vind. Dat kan niet als ik mijn originele liedjes doodspeel.”
Eefje wil geen ‘broodspeler’ worden. Creativiteit is het allerbelangrijkst voor haar. Ze schrijft intuïtief en vrij. Op het podium is ze wie ze is: soms stoer, soms zweverig, soms lief. In haar vrolijke jumpsuit met bloemetjes en zwarte glittervestje spreekt ze ons na het eerste liedje wat ongemakkelijk, bijna verlegen toe. Over dat dit dus de officiële première is, dat Amsterdam belangrijk voor haar is geworden en dat ze nu maar gewoon een liedje gaat maken, of ja, spelen. Hierna onderbreekt ze haar optreden nog een paar keer voor uitleg over de tour of mededelingen over merchandising. En ze wilde nog iets zeggen, maar ze weet niet meer wat. “Dus laten we maar gewoon weer beginnen.”
Van het publiek, dat net zo lekker in de droomwereld zat die Eefje heeft geschapen, hoeft ze niet te stoppen. De onderbrekingen brengen ons weer met beide benen op de grond, terwijl we daar nog helemaal geen zin in hebben. Gelukkig neemt een heerlijke versnelde, swingende versie van het nummer ‘De Koek’ ons weer mee, tot de laatste en enige Engelstalige nummers, haar eigen versies van Blondie. ‘Call me’, waar ze door haar optreden in DWDD furore mee maakte, geeft opnieuw kippenvel.
Om haar première te vieren trekt Eefje in de foyer een fles champagne open. Ze straalt. “Ik geniet steeds meer van de sfeer en het optreden in theaters. Ik moest even wennen aan de rust en de weinige feedback die je krijgt. Dat is tijdens een concert heel anders. Nu weet ik dat het werkt en vind ik het fijn dat er zoveel ruimte is voor zorgvuldigheid en details.” De droom die nog overblijft? “Optreden met een strijkorkest. Dat lijkt me fantastisch.”
Volgende week zaterdag, 24 oktober, vervolgt Eefje haar theatertour in Zwolle.
Nederlands 
English (UK) 
Français 