Met een op de valreep toegevoegde vertoning van het Egyptische drama 678 dat in december in Caïro veel stof deed opwaaien kon Rotterdam toch nog een klein beetje inhaken op de Egyptische actualiteit. 678 rekent af met het fabeltje dat Egyptische vrouwen zich door het dragen van een hoofddoek kunnen beschermen tegen handtastelijke mannen.
In het losjes op feiten gebaseerde verhaal zien we hoe zo’n vrouw in de volgepropte bus op weg naar haar werk dagelijks in haar billen wordt geknepen. Er ontstaat veel opschudding wanneer ze ertoe overgaat haar belagers met een zakmesje in het kruis te prikken. Een rechercheur wil de telkens ongezien ontsnappende vrouw opsporen door op iedere bus een informant te plaatsen. Maar weet je wel hoeveel bussen er in Egypte zijn, werpt een collega tegen. Geen idee, is het antwoord, maar ik weet wel hoeveel verklikkers we hebben.
Het beloofde nagesprek met de hiermee debuterend regisseur Mohamed Diab kon helaas geen doorgang vinden. De filmmaker had wel een Nederlands visum gekregen, maar mocht desondanks het land niet verlaten. Ook de 35mm kopie van 678 kwam Egypte niet uit, zodat het Rotterdamse publiek genoegen moest nemen met een dvd-projectie. Wat het speciale karakter van de gelegenheid eigenlijk alleen maar ten goede kwam.
Ook nog steeds actueel is het feit dat afgelopen december de Iraanse regisseur Jafar Panahi en zijn collega Mohammed Rasoulof in Iran werden veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf en twintig jaar beroepsverbod, onder meer wegens ‘propaganda tegen de Islamitische republiek’. Het Rotterdams festival sluit zich aan bij het wereldwijde protest tegen deze veroordeling. Festivalbezoekers kunnen meedoen aan een fotoactie op de website van het festival.
Daarnaast zijn twee oudere films van Panahi en Rasoulof van stal gehaald. Vrijdag is dat Panahi’s kinderfilm Le ballon blanc, wat een slappe keus genoemd mag worden. Panahi is natuurlijk niet veroordeeld omdat hij kinderfilms heeft gemaakt. Zijn kritische houding en zijn grote kracht als cineast zie je pas goed in zijn meesterwerk Le Cercle of in het quasi-documentaire Hors-jeu, waarin hij het opneemt voor de vrouwen van Iran. The White Meadows van Rasoulof is een poëtische allegorie over een visser die tranen in parels hoopt te veranderen.
Français 
Nederlands 
English (UK) 