Edney Silvestre ne voit pas le problème, dans le débat Lust & Colour. Au Brésil, nous sommes tous mélangés de toute façon' #WU12

Robert Vuijsje lit à haute voix (clique ici !)

“It’s raw. The language is very powerful” – noemt de Brazilaanse schrijver Edney Silvestre de voorgelezen passage door zijn Hollandse collega Robert Vuijsje. Het doet hem denken aan toen hij een tiener was, en Henry Miller las. “Daarbij vergelijken is dit wel een beetje een kinderverhaaltje.”

De toon is gezet. In het chaotische debat Lust & Colour vroeg Wim Brands drie auteurs naar het samenvloeien van geilheid en huidskleur. Een lastig onderwerp. Ze kwamen er niet helemaal uit.

Vuijsje – rond de publicatie van zijn boek Alleen Maar Nette Mensen door politiek correct Nederland van racisme beschuldigd, en aan het kruis genageld – mocht het spits afbijten, en vervolgens de erotiserende werking van de Donkere Vrouw en de bijbehorende cliché’s aan Brands uitleggen. Wellicht met de heisa rond zijn boek nog in het achterhoofd, was Vuijsje erg op zijn hoede. “Ieder mens heeft nu eenmaal zijn voorkeuren.”

Edney Silvestre lit à haute voix (clique ici !)

Jij bent joods, vraagt Silvestre aan Vuijsje. “Beschouw jij jezelf als blank?” Blank ja, antwoordt Vuijsje. “Maar wel onderdeel van een minderheid.” Tijdens een verblijf in de Verenigde Staten werd Silvestre constant gevraagd naar zijn eigen etnische achtergrond. Hij lacht sardonisch. “Ze vonden me té blank om Braziliaan te kunnen zijn. Maar wij Brazilianen zijn allemaal genetisch zo gemixed, dat van racisme eigenlijk geen sprake is.”

De Zuid-Afrikaanse Kopano Matlwa beschrijft in haar roman de verwrongen machtsrelatie tussen een blanke priester en zijn zwarte dienstmeisjes. In haar land ziet ze het openlijke racisme steeds meer afnemen. “Maar dat heeft plaatsgemaakt voor een onverschillige vorm van tolerantie. Er zijn nog heel veel raciale taboes en we lopen allemaal op eierschalen. Dat is nergens voor nodig. We moeten veel opener durven zijn.”

Kopano Matlaw lit à haute voix (clique ici !)

Silvestre vind het eigenlijk nogal raar om lust met huidskleur te verbinden. “Lust heeft in mijn werk veel meer te maken met overheersing en macht. Dàt is het grote probleem in mijn land, de sociale en ecomomische ongelijkheid – niet het racisme.”