Een ruime vertegenwoordiging van de Nederlandse en Belgische cultuursector ziet zich genoodzaakt over te gaan tot een culturele boycot van Israël. Zij wenst niet langer aan de zijlijn te blijven staan van oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en een door alle gezaghebbende instituties erkende genocide op het Palestijnse volk. Onder andere Bonnefanten, DE SINGEL, Nederlands Film Festival, Museum voor Schone Kunsten Gent, Rijksacademie voor de Kunsten, Kunstencentrum VIERNULVIER en Het Zuidelijk Toneel hebben de boycot ondertekend. Ook kunstenaars als Marlene Dumas, Maryam Hassouni, Tom Lanoye, Alain Platel, Babs Gons, Sinan Çankaya, David Van Reybrouck, Eric Corton, Nasrdin Dchar en Ramsey Nasr ondersteunen de oproep. Er sluiten zich nog iedere dag nieuwe instellingen en kunstenaars aan.
De boycot is gericht op de Israëlische staat en alle Israëlische instellingen en bedrijven. Uitgezonderd zijn organisaties die niet medeplichtig zijn aan schendingen van het internationaal recht en zich ondubbelzinnig hebben uitgesproken tegen de genocide, de illegale bezetting en de apartheid. De boycot is expliciet niet gericht op individuen of hun afkomst, dus ook niet op Israëli’s als zodanig, maar op de medeplichtigheid van Israëlische instellingen en bedrijven aan de mensenrechtenschendingen jegens de Palestijnen.
Dit betekent o.a. dat deelnemende organisaties en kunstenaars geen samenwerkingen met de medeplichtige organisaties aangaan, en hun werk ook niet in Israëlische theaters, poppodia, musea of filmfestivals tonen.
Na bijna twee jaar genocide in Gaza, voerde Israël sinds maart 2025 het geweld nog verder op tot de totale verwoesting van de Gazastrook. Elke vorm van Palestijnse cultuur wordt vernietigd: kerken, moskeeën, onderwijsinstellingen, bibliotheken en cultureel erfgoed zijn primair doelwit, net als journalisten, humanitaire hulpverleners, medici en kunstenaars. Ook op de Westelijke Jordaanoever en in Jeruzalem wordt Palestijnen in toenemende mate het leven onmogelijk gemaakt. Het is slechts de nieuwste fase van een decennialang beleid dat de Palestijnen systematisch heeft onderdrukt, gemarginaliseerd en verjaagd.
Een boycot vanuit de culturele sector zal niet voldoende zijn om de genocide en de bezetting te stoppen. De ondertekenaars roepen daarom ook de sportsector, de academische wereld, de economische sector en de politiek op om de banden met Israël te verbreken. Alleen samen kunnen we Israël dwingen zich te houden aan het internationaal recht.
Deze boycot is geen lichtvaardige beslissing. De cultuursector is gebouwd op de overtuiging dat artistieke uitwisseling de wereld beter maakt of op z’n minst geen kwaad aanricht. Er kan echter geen sprake zijn van business as usual: er moet een einde komen aan de straffeloosheid.
