Een verlaging van de ww-premie besteden aan een regeling om meer mensen aan het werk te houden, gaat niet door omdat er steeds meer mensen werkloos worden, waardoor de premie omhoog moet. Zie hier het positieve effect van bezuinigingen door de regering. Hoe minder je uitgeeft, hoe dieper de problemen, hoe minder je kunt uitgeven, hoe erger het wordt, hoe minder je kunt uitgeven. En de kunst mag dat weer als eerste duidelijk maken.
De kunst was toch gespaard?
Dat de kunst beter af is onder Rutte II is inmiddels een fabel gebleken. Het ‘rot op, vuile subsidieslurper!’ van de PVV is vervangen door het ‘zoekt u het lekker zelf uit’ van de PvdA. De toon is dus marginaal vriendelijker, maar de liefde nog immer dood. Nu ook weer met de uitkeringen van de kunstenaars. Die zagen af van een speciale regeling vanwege hun ultrakorte contracten, en het geld dat dat opleverde mochten ze van minister Asscher gebruiken om iets te bedenken waarmee de pijn verzacht kon worden.
Dat was in het voorjaar.
Toen kwam die hete zomer en besloot iedereen in Den Haag en daarbuiten tegen beter weten in nog meer te gaan bezuinigen, en toen was opeens dat spaarpotje van de kunstenaars weg. In de zakken van het ministerie van Sociale Zaken verdwenen. Want volgens Asscher is de werkloosheid zo toegenomen dat die lagere premie voor de podiumkunstenaars er niet meer in zit.
Waarmee de podiumkunsten opnieuw een poot uitgedraaid kregen van ettelijke miljoenen. En nu zijn ze dus weer boos.
Is dat terecht?
Artiesten in de muziek of het theater kunnen vaak maar voor een maand of twee, drie een contract bij dezelfde werkgever krijgen. Daarna is het weer hopen op ander werk. Soms is dat er, soms niet. Dan kun je WW aanvragen, maar die krijg je alleen als je minimaal 26 weken daarvóór aaneengesloten hebt gewerkt. En dat lukt bijna nooit, en daarom betaalden de muzikanten en acteurs een hogere premie, zodat ze toch met de rest mee mochten doen. Dat werd dus afgeschaft, waardoor minder ultraflexwerkende podiumbeesten in aanmerking komen voor echte WW en dus terugvallen in de bijstand.
Dat is dus een aardige bezuiniging. Maar om niet iedereen aan de bedelstaf te brengen mochten ze onderling iets bedenken om de ergste schade te verminderen. Ze mochten dat betalen door tijdelijk het verschil tussen de hogere premies en de lagere premies te gebruiken voor een overgangsregeling. Maar nu is dat verschil weg, want die gewone premies die eerst lager waren dan de bijzondere premies, zijn nu hoger dan die bijzondere premies eerst waren. En dus is er geen verschil meer, en dus geen geld. Omdat er meer werklozen zijn.
Is er een oplossing?
Je kunt natuurlijk net zo creatief bankieren als de Rabo of elke andere bank, of zoals elke jolige vakantieganger die het geld dat hij niet uitgeeft, maar wel had kunnen uitgeven, als winst ziet. Winst die weer geïnvesteerd kan worden in dat leuke restaurantje, of die leuke snorkelexpeditie. Ofwel: Als Asscher nu even uitrekent hoeveel hoger die verhoogde premies onder de nieuwe werkloosheidscijfers waren geworden, en dat geld alsnog aan de sector geeft, is het hele probleem opgelost.
Maar dat klinkt als een investering, en daar doen ze niet aan in Den Haag.
De brief van de bonden vindt u hier
Nederlands 
English (UK) 
Français 
