Twee acteurs die samen met hun regisseur een voorstelling willen maken over verlies. Of liever gezegd: onze angst om dingen, of mensen, kwijt te raken. De makers zijn er nog niet helemaal uit, blijkt op Theaterfestival Boulevard. Uit de talloze gesprekken met denkers en (ervarings)deskundigen hebben ze al improviserend personages gedestilleerd, die ze – van elkaar gescheiden door een dikke wand – aan het publiek presenteren.
De voorstelling maakt de indruk elke avond anders te zijn, door de keuzes van de spelers. Ik zag, op zaterdag 9 augustus, uiteindelijk twee indrukwekkende verhalen van een vrouw die in haar gewone, succesvolle leven plots geconfronteerd wordt met de dood van haar kind, en een man die na een leven samen met zijn grote liefde, na haar dood alleen nog de geluidsopnames heeft, die hij obsessief gemaakt en bewaard heeft.
Het is natuurlijk diep ontroerend, en tegelijk smaakvol gecombineerd. De halve zaal zat met een brok in de keel, terwijl de andere helft snikte. Als theater een kunst is die moet ontroeren, is de missie geslaagd. Maar het liet mij achter met een onbevredigd gevoel: wat willen die twee acteurs en hun regisseur Lucas de Man mij nou eigenlijk precies vertellen? Dat het erg is om je kind of je partner te verliezen? Dat het erg is om een herinnering kwijt te raken? Dat wist ik al. Ik wil van een kunstenaar iets meer hebben. Al weet ik op dit moment niet precies wat.
[bol_product_links block_id=”bol_53e88b0602f79_selected-products” products=”1001004006741018,9200000015345263″ name=”rouw” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Nederlands 
English (UK) 
Français 
