Niet elke kunst kan aan elke muur hangen. De Utrechtse Galerie Kuub heeft zo’n muur die een uitdaging is voor iedereen die in de verder royale ruimte een kunstwerk wil ophangen. De muur is namelijk middeleeuws, en in de loop der eeuwen van meer lagen, stempels en ankers voorzien dan een gemiddelde nieuwbouwwoning in haar leven aan zal kunnen. Met of zonder bankstel ervoor.
‘Een narratieve muur’, noemt galerie-eigenaar Jaap Roëll hem, en die aanduiding dekt de lading misschien ook wel wat beter dan ‘een muur met een verhaal’. Deze muur heeft namelijk niet alleen een verhaal, hij schreeuwt dat verhaal ook de hele tijd nogal nadrukkelijk de ruimte in.
Kunstenares Mirjam Hagoort heeft de muur eer betoond in de door haar ingerichte expositie ‘Architecturen‘, die tot 29 maart in de Utrechtse galerie is te zien. Hagoort, wier werk vooral in strakke lijnen en structuurvolle grijstinten uitblinkt, is losjes aan de monumentale muur gespijkerd. Inderdaad zou een lijst storen, en zou kleur op het doek niet kunnen. Slim dus, met goed gevoel voor beeld en ruimte gedaan. En dat geldt eigenlijk wel een beetje voor de hele expositie in Utrecht.
Waar architechtuur kunst wordt, en waar kunst architectuur is geworden. Met bloedspatten (Lydia Schouten), marktkramen (Dré Wapenaar), hangende 3d modellen (Frank Havermans) en aandoenlijke, verhalende strip-overzichten van Jan Rothuizen.
De kunstwerken gaan met elkaar in gesprek, dankzij de mooie selectie van Hagoort. Daardoor vertelt uiteindelijk iedere muur van Kuub een verhaal, zonder overstemd te worden door die ene muur.
En dat is best een kunst, eigenlijk.
Nederlands 
English (UK) 
Français 
