Falende bestuurders blijven zitten, de Raad van Toezicht diskwalificiceert zichzelf. Een andere conclusie is niet mogelijk na het lezen van de door Berenschot in opdracht van de provincie Overijssel uitgevoerde contra-expertise. De provinciemiljoenen die bedoeld waren om het orkest subsidie-onafhankelijk te maken zijn niet alleen verdampt, maar laten op elk onderdeel een negatief saldo zien. Elke inschatting was te optimistisch, waarschuwingen werden genegeerd en het toekomstplan is evenmin realistisch. Reconstructie hier, gevolg hier.
“Wil het orkest de nieuwe cultuurnotaperiode in en vertrouwen krijgen van belangrijke partners, dan zien wij dat er geen ruimte voor ambities meer is.”
Het staat er letterlijk.
Elders in het rapport lezen we nogmaals dat het orkest nationale en internationale ambities meteen moet laten varen om zich louter te richten op de regio. Als dat nog haalbaar is, want een fusie met de Nederlandse Reisopera levert niets op, een fusie met het Enschedese Muziekcentrum evenmin, terwijl de meest logische optie, een fusie met Het Gelders Orkest politiek niet haalbaar is: dit rapport verschijnt vlak nadat de spelregels voor de BIS vastgelegd zijn.
Blijven vooral zeer pijnlijke opties over, met als extremen:
“Variant A5. 0% vaste formatie: geen musici in dienst, al het budget is voor inhuur. Dit wordt een projectorkest genoemd, ook wel kaartenbakorkest.”
“Variant D. Stoppen.”
Doorgaan op de huidige weg is hoe dan ook niet mogelijk, zomin als directeur Harm Mannak kan aanblijven: “Uit de interviews met drie leden van de Raden van Toezicht kwam naar voren dat er weinig vertrouwen is in de huidige versie van het plan. De agenda is wederom (te) ambitieus en lessen uit het nabije verleden lijken niet te zijn geleerd.”
Opmerkelijk genoeg blijft HET Symfonieorkest vooralsnog naar buiten toe volhouden dat er niets aan de hand is en dat het vertrek van de directeur volkomen vrijwillig is. Sterker nog, hij blijft gewoon aan tot een opvolger is gevonden.
Nog treuriger is dat de provincie dit rapport met de mantel der liefde probeert te bedekken. Ook de Enschedese cultuurwethouder, die nog geen jaar geleden in een raadsvergadering meedeelde dat er geen enkele reden was te twijfelen aan de haalbaarheid van de plannen van HET Symfonieorkest, doet alsof zijn neus bloedt.
En wat te denken van Berenschot en het Ministerie, die allebei recentelijk HET Symfonieorkest als voorbeeld voor de sector noemden? En dan hebben we het nog niet eens over dubieuze vormen van zelfverrijking, kamerleden die genoegen nemen met aantoonbaar onjuiste antwoorden van de verantwoordelijke minister maar juichen als ze via een lobby wat regelen, plaatselijke kranten die nu pas wakker worden.
Daarover, en over mogelijke oplossingen, de komende dagen meer. Feit is dat vooral de musici slachtoffer worden, in welke oplossing dan ook.