Verslag van een verborgen slagveld. Poetry International in Rotterdam heeft een nieuwe, informele locatie betrokken. Het huis van het Ro theater in de William Boothlaan, net iets meer basic dan de Schouwburg aan dat rare plein. En het terras tussen geraas van motoren is levendig, vol oude en jonge liefhebbers van poëzie. Of van spoken word, of van slam. Wie mocht denken dat Poetry International een elitair dichtersfestival is, komt op deze zonnige donderdagmiddag bedrogen uit. Een stenografisch verslag.
15:30 Poetry slam kampioenschap voor Rotterdamse scholieren.
Dat je binnen valt in een kolkende zaal vol swingende en juichende schoolkinderen. En dat het dan gaat om poëzie. Slampoetry weliswaar, maar het is wel dichtkunst. Wie durft te zeggen dat het afgelopen is met de hoge kunst van de poëzie moet hier toch echt eens gaan kijken. Hier wordt de kiem gelegd voor nieuwe dichters, die zullen opkruipen uit deze kolkende massa, deze smakelijke oersoep van de kunst. Hier komt een enkel talent bovendrijven dat opnieuw, net als de grote dichters op Poetry, mensen diep gaat beroeren: intellectueel, emotioneel, of literair. Het gebeurt nu al. Het begint met juichen om een goed gekozen rijmwoord.
16:00 Poeziebus.
Een oude rode bus, en jonge dichters, sommigen wellicht meer spoken word dan hoogstaand dichterlijk, die een vol terras met liefhebbers aan hun lippen weten te binden. Een jongen uit Brussel die bevlogen, soms bijna dreigend, vertelt over de terroristenvrienden waar hij mee opgroeide.
17:00 De talkshow.
Waarin de baas van de Poëziebus aan gastheer Daniël Dee moet uitleggen waarom er geen verschil is tussen podiumpoezie en geschreven dichtkunst. Dat elke dichter toch gaat over klank, ritme, betekenis.
18:00 verteren
Dat je tijdens het eten, backstage, waar je de juryvoorzitter al heel amicaal ziet doen met de officieel nog onbekende winnaar van de C Buddingh’ Prijs, en je in een goed gesprek tot het inzicht komt dat er wel degelijk onderscheid mag worden gemaakt tussen podiumpoëzie en geschreven dichtkunst, maar dat het dan gaat om een verschil tussen pure showpoëzie, en de hogere kunst van de geschreven, vormgegeven dichtkunst, zoals dat ene tijdschrift zich toch apart zet van het andere tijdschrift.
19:45 Vlak voor het avondprogramma
Maar dat we ook moeten beseffen dat al die nieuwe vormen – rap, spoken word, slam poetry, beoefend worden door mensen die niet in de westerse traditie zijn opgegroeid. Dat we dus moeten beseffen dat we in het denigrerend wegwuiven van podiumpoezie ook een heel groot deel van onze samenleving op kunstgebied buitenspel zetten. Tijd, dus, voor een grote verbinding tussen podiumkunsten en dichtkunst.
Poetry International duurt nog tot en met 11 juni.
Nederlands 
English (UK) 
Français 
