Humor, gemarineerd in tranen op een bedje van weemoed. Perfecte dag op Boulevard

De prijs voor de langste en kunstigste kus van 2017 is vergeven en gaat naar Conny Janssen Danst. In een tentje op het plein onder de Bossche Sint-Jan vormt deze gedanste zoen het technische en dramatische hoogtepunt van Clarity. Twee dansers, pirouettes draaiend terwijl de lippen verbonden blijven, een videokunstenaar en de live door iET uitgevoerde zweefmuziek waren op zaterdag 5 augustus genoeg om de stemming te zetten. Terwijl het beste nog moest komen.

Dat de pleintentjes op Theaterfestival Boulevard steeds meer een plek worden voor contemplatie en verstilling is mooi. Het consequente beleid om het allemaal wat minder Parade-achtig te maken werkt. Al blijft het moeilijk om op de late zaterdagavond, terwijl het plein vol staat met feestende bosschenaren, een beetje verstilling te kweken. Dat is de uitdaging voor Oscar Kocken, die dit jaar iets nieuws probeert.

Engelachtig

Bijgestaan door de engelachtige zangeres Démira Jansen vertelt hij het verhaal achter De Kop van Jut, wat eigenlijk het tragische, maar ook sappige levensverhaal is van Hendricus Jut die een roofmoord pleegde om te kunnen trouwen, ermee wegkomt maar uiteindelijk, enfin: ga de komende dagen nog eens kijken naar deze gesproken documentaire.

Geschiedeniskwisdeelnemer en -presentator Kocken (onder veel meer) is al jaren geobsedeerd door het verhaal van Jut. Dat is te merken aan de enorme berg hele en halve feiten die hij heeft verzameld over diens leven. Daarmee maakt hij het zich ook moeilijk. Uiteindelijk is het maken van een meeslepend verhaal niet alleen een kwestie van schrappen en darlings killen. Het is ook een zoektocht naar die ene rode draad, dat ene focuspunt waarmee je de lezer aan de hand neemt, en uiteindelijk bij de keel grijpt.

Sweet Child of Mine

Die techniek van vertellen is veel ruimer toebedeeld aan onze zuiderburen. Met de locatievoorstelling Chasse Patate slaagt Studio Orka erin om een complete tribune aan het snikken te krijgen. En dat met spel dat soms grenst aan groteske clownerie, een vormgeving die meer dan spectaculair is en een verhaal dat de grootste fantasie paart aan de diepste sprookjessymboliek. En dan hebben de acteurs zelfs nog de grootste hardrockhater op de knieën gekregen met een fatale cover van Child of Mine van Guns ’n Roses.

Hoe krijgen die Belgen toch keer op keer weer voor elkaar wat Nederlandse theatermakers maar zelden, of beter gezegd: nooit, lukt? Een klein decennium geleden kregen ze ons al aan het snotteren met de café-chantantvoorstelling The broken circle breakdown, die later nog als film een Oscarnominatie in de wacht sleepte. Ik denk dat nu ook al filmmakers staan te dringen om de filmrechten van Chasse Patate. Dat zal vast een mooie film worden, maar als theatermissionaris raad ik u ten strengste aan om deze voorstelling nu, op een weiland diep verborgen in de ommelanden van Den Bosch, te gaan meemaken.

Puur drama

Hoe kun je op film die reis in die stadsbus overbrengen, de stad uit, een onverhard paadje tussen bomen en weilanden in? Hoe die ondergaande zon met dreigende wolkenluchten, hoe dat roepende meisje in een verlopen maisveld? En hoe die hartverwarmende lol, de aandacht voor de kleintjes in het publiek en hoe de harten te openen van al die toeschouwers die het gaande de avond eigenlijk heel koud zouden moeten hebben?

Een verhaal goed vertellen is een hoge kunstvorm, die aan de Nederlandse universiteiten en hogescholen niet meer wordt onderwezen. Daar heeft men zich naar verluidt gestort op het ‘postdramatische’ theater. Wat dat ook moge zijn. Omdat, nou ja, men besloten heeft dat er weer eens een tijdperk moest worden afgesloten. Dat afsluiten van tijdperken was namelijk mode in de jaren negentig van de vorige eeuw.

Springlevend

Ga in den Bosch kijken waarom het dramatische tijdperk nog lang niet is afgesloten. Het gaat al zeker 3000 jaar mee, en is nog steeds springlevend. Dankzij onze gevoeligheid voor verhalen, onze wil om te geloven. Je kunt er zelfs president van Amerika mee worden. Je kunt mensen ook de diepste waarheden over het leven laten voelen door de grootste onzin te verkopen. Dat is gewoon een kwestie van durven.

Van het verhaal van de voorstelling hier iets weggeven, zou zonde zijn. Beelden laten zien van de vele spectaculaire hoogtepunten die dit door- en door Vlaamse verhaal kent, zou die hoogtepunten tekort doen.

Je gaat een prefab boerderette in het boerenland na afloop wel met andere, nattere ogen bekijken.

Aanbieding!

Ik kom je graag tegen tussen 3 en 13 augustus, op vakantie in Den Bosch. En kun je er niet bij zijn, abonneer je dan op onze speciale, dagelijks bijgewerkte Festival Boulevard nieuwsbrief!