‘Geen kwaad woord over Lego of Knexx. Maar identiteit is het meest opwindende bouwpakket.’ Zo opent het voorwoord van Theaterfestival Boulevard in Den Bosch. What you see is what you guess is deze keer het motto. Het verwijst naar de kloof tussen hoe de ander je ziet en hoe je je zelf voelt. Identiteit in de breedste vorm: van gender tot religie, van lichaamsbouw tot nationaliteit. Tijdens het Performing Gender-programma komen deze thema’s mooi samen.
Dance makes differences
Gender krijgt een bijzondere plaats in deze editie van Boulevard. Het festival ontvanbt ‘Performing Gender – Dance makes differences’, een rondtrekkend tweejarig programma voor Europese dansers, gericht op gender en seksuele identiteit. Naast Boulevard doen de dansers onder meer festivals in Bologna, Ljubljana, Madrid en Leeds aan.
https://vimeo.com/239233890
Daarom kunnen tijdens deze editie van Boulevard genieten van tal van interpretaties van het genderthema. 71BODIES1DANCE, bijvoorbeeld, van danser en choreograaf Daniel Mariblanca. In Denemarken, Noorwegen, Zweden en Spanje vond hij 71 transgenders, die samen met hem een show uitvoeren waarin dans, film en fotografie samenkomen.
Of Kyabajo van de Koreaans-Japanse Jija Sohn, die haar dansstudie in Amsterdam volgde. De titel verwijst naar het beroep van barhostess, dat in Japan met veel aanzien wordt bekeken. In die zin is deze performance vergelijkbaar met Sohns vorige show, Geisha’s Miracle (2016), waarin ze ook reflecteerde op vrouwelijkheid en de clash tussen traditie en moderniteit.
Macht of onderdanigheid
Tijdens deze performance giet Sohn in uitdagende poses alcohol in opgestapelde cocktailglazen. Ze spreidt haar benen terwijl ze vanuit de hoogte op een zwevende barkruk balanceert. Ze maakt muziek door met haar vingers over halfgevulde glazen te glijden. De details zetten aan tot nadenken: is de boksachtige cape die ze draagt een verwijzing naar haar strijdlust of naar de naïviteit van een sprookjesfiguur? Is haar vraag om een sterke man uit het publiek die haar van haar barkrukconstructie kan tillen een teken van macht of onderdanigheid? Zijn haar vrouwelijke bewegingen en aangezette strelingen onderdeel van haar rol of van de parodie daarop? Doet ze dit uit vrije wil? Geniet ze van haar eigen performance, of is ook dat genot onderdeel van haar rol? Hoeveel macht heeft de kyabajo zelf?
Zo blijft Sohns performance relevante vragen oproepen. Vragen die tegelijkertijd een waardevol inkijkje bieden in de Japanse gendercultuur. Een cultuur die net zo goed wordt onderdrukt als gevierd, die even gekunsteld als waarachtig aandoet. Zeker in de overtuigende vorm waarin die op Theaterfestival aan de kijker wordt gepresenteerd. Het genderdebat is een multiculturele stem rijker.
Goed om te wetenDe presentatie van het Performing Gender-project vindt plaats op 11 augustus in de Bank van Leening onder de naam ‘Vijf miniaturen en een gesprek’. De dansers laten dan de voorstelling zien die zij tijdens het festival hebben vormgegeven.
Nederlands 
English (UK) 
Français 
