Er is al veel gezegd over Almere, dat het lelijk is, bijvoorbeeld, of teveel op auto’s gericht. Er zijn ook weinig steden in Europa waar de vierbaanswegen zo glorieus tot aan de winkelpui doorlopen als in Almere. Ik wil daar nog een lofzang aan toevoegen. Komende van het station, wandelend over een kunstmatig duin van parkeergarages en fastfoodketens, rakelings langs een Family Entertainment Hall en een Food Court waarvoor de rijen tot bijna in de parkeergarage staan, vind je, midden in een oversized waterplas, een theater dat sommigen wellicht als een uit een architectonische psychose voortgekomen wangedrocht zouden typeren. Maar in dat theater, met balkons waar je in je eentje langs de afgrond kunt zitten, gebeuren prachtige dingen. Althans, op de zondag 26 januari dat ik er was.
Om theater te maken in zo’n grote zaal, op zo’n plek, heb je heel veel talent nodig. Theatergroep Bonte Hond uit Almere heeft mede daarom een monsterverbond gesloten met Maas Theater en Dans uit Rotterdam. Twee clubs die gewend zijn jong publiek te trekken met goedgemaakt en grensverleggend theater in steden waar dat nou niet direct voor de hand ligt. Het resultaat is Juffenballet en wie dacht dat een pastiche was op een bekend en succesvol tv-format zal bedrogen uitkomen.
Onderwijsidealen
Juffenballet is een door Moniek Merkx geschreven Heksensabbat waarin de klas na schooltijd verandert in een duister sprookjesbos. In dat bos werkt een nieuwe generatie onderwijsmensen (juffen) aan het vakkundig uitroeien van oude vrije onderwijsidealen. Lekker spelen en lezen worden vervangen door efficiencyslagen en leerlingvolgsystemen. De oude garde, hier letterlijk verbeeld door de altijd relativerende hoofdjuf Manon Nieuweboer, wordt hardhandig afgevoerd. Tot een stagiaire roet in het eten gooit.
Nu zul je denken: wat moet een achtjarige met theater over leerlingvolgsystemen, en dan heb je gelijk dat een achtjarige daar liever geen theater over ziet. Dat het zo’n geslaagde middag was in het wonderschone Almere komt dus omdat het een voorstelling is met ontzettend veel beeld en geluid. Eclectisch, heet dat met een duur woord, dat we ook in het persbericht aantreffen, en dat is dus een ander woord voor ‘prettig gestoorde puinhoop’.
Fantasie
Er zit musical in, fantastisch gezongen koorpartijen, enge muziek, spectaculaire effecten en een enkel afgehakt ledemaat. Althans, zoiets meende ik me te kunnen herinneren, maar dat kan ook mijn fantasie zijn geweest die op hol sloeg. Want dat doet dit soort theater dus: een beroep op de fantasie. Een tamelijk onmisbaar ingrediënt voor het leven.
De acht spelers kunnen zingen en dansen, en alles loopt lekker door elkaar: mannen in vrouwenrollen, Caribisch Carnaval en decors van krijtstrepen. 75 minuten lang houden ze de kids in de zaal bij de les en dat is al heel wat. Het scheelt zomaar een remedial teacher of twee. Benieuwd of dat ook te registreren is in een leerlingvolgsysteem.
Goed om te weten
Nederlands 
English (UK) 
Français 
