Een wereldreis, een fiets, een kat en haar bodyguard Dean: ‘Nala maakt mijn leven een stuk spannender’

Toen hij ruim twee jaar geleden uit Dunbar vertrok voor een wereldreis op de fiets, kon de Schotse Dean Nicholson (32) niet vermoeden hoezeer zijn leven zou veranderen. Toen hij in Bosnië een kitten van een paar weken oud uit een greppel redde, nam zijn leven een volkomen andere wending.

Sindsdien zijn Nala en hij onafscheidelijk en fietsen ze samen de wereld over. Nou ja, nu even niet, grijnst Nicholson in de camera van zijn computer, want corona heeft de boel nogal in de war geschopt. Vanuit Azerbeidzjan kon hij niet verder naar Iran, dus was hij teruggekeerd om via Europa en Rusland naar Azië te fietsen. ‘Tijdens de eerste lockdown zat ik vast in Hongarije. Zodra het weer kon, ben ik op de fiets gesprongen en gaan fietsen, fietsen. Een paar maanden geleden kreeg ik in de buurt van Wenen een blessure aan mijn enkel. Vervolgens kwam opnieuw een coronagolf. Ik hoop dat ik in maart weer op de fiets zit, als de grenzen weer opengaan. Tot die tijd breng ik mijn tijd door met spelen met Nala.’

Hij strijkt even door zijn volle baard. ‘Ach ja, Oostenrijk is een prachtig land en hier in Gmunden is het mooi weer. Ik geniet van mijn dagen samen met Nala. Ze ligt nu te slapen.’

Party animal

Je schrijft in je boek dat Nala het beste is dat je is overkomen. Wat is er door haar veranderd?

‘Voordat ik Nala vond, was ik een party animal. Mijn leven had weinig richting. Ik begon samen met een vriend aan deze reis en elke avond gingen we naar de kroeg. We hadden een leuke tijd, maar het schoot niet erg op. Hij keerde terug naar huis, ik ging alleen verder. Niet lang nadat onze wegen scheidden, vond ik Nala langs de kant van de weg. Eigenlijk heeft zij mij uit een dal getrokken. Want sinds Nala bij me is, is mijn leven kalmer geworden. De zorg voor haar heeft me verantwoordelijker gemaakt. Mijn leven draait niet meer om mij alleen. Als we op de fiets zitten, moet ik ervoor zorgen dat ze voldoende te eten en drinken heeft, dat ze droog blijft, en dat ik aandacht aan haar besteed om haar gelukkig te houden. Een grote verantwoordelijkheid, maar we hebben ook veel plezier. Ze maakt mijn leven een stuk spannender.’

Beroemd

Op Instagram volgen bijna een miljoen mensen jullie avonturen, en jullie worden herkend op straat. Hoe is het om ineens een beroemdheid te zijn?

‘Het is zo snel gegaan dat ik er nauwelijks bij stil kon staan. We zaten op de boot naar het Griekse eiland Santorini, waar ik in de zomer een baantje had om wat extra geld te verdienen, toen een filmpje dat een Amerikaanse dierenwebsite over ons had gemaakt ineens explodeerde op Instagram. Het ene moment had ik nog 3000 volgers, het moment erna waren dat er al 150.000.

Een paar dagen later hadden vijf miljoen mensen het filmpje bekeken. Mensen begonnen Nala cadeautjes te sturen en doneerden geld voor de opvang van dieren. Dat zette me aan het denken: Nala en ik konden geld inzamelen voor organisaties die zich inzetten voor de opvang van zwerfdieren. Tot mijn stomme verbazing bracht een Nala-kalender 96.000 pond op, die voor honderd procent naar goede doelen ging. Nala heeft de deur geopend naar een platform om meer aandacht te vragen voor dierenwelzijn. Ons verhaal inspireert anderen om zelf ook een dier op te vangen of hulp te bieden aan een dierenopvang.

Door dit werk ontmoet ik veel nieuwe mensen en heb ik overal vrienden gemaakt. Het is een vreemde ervaring dat er soms ineens iemand midden in de nacht bij mijn tent staat, alleen maar omdat diegene met ons op de foto wil. Maar dat is oké. Nala en ik hebben het naar ons zin – en zolang Nala gelukkig is, ben ik het ook.’

Hoopvolle boodschap

Wat raakt mensen zo aan jullie verhaal?

‘Nala is natuurlijk een prachtige kat, en er zijn niet veel katten die op je schouder zitten terwijl je fietst. Mensen houden van haar. Daarnaast merk ik dat volgers mijn gevoel voor humor waarderen. Het is denk ik vooral het positieve verhaal dat mensen raakt. Als je het nieuws volgt of de televisie aanzet, komt er zoveel ellende voorbij. Maar wij delen bovenal een vrolijke, hoopvolle boodschap en dat spreek mensen aan.’

Je schrijft ook dat je voor het eerst in je leven trots bent op jezelf.

‘Ik vertrok met het doel de wereld over te fietsen, maar inmiddels heb ik een groter doel. Samen met anderen heb ik al heel wat bereikt: wereldwijd dieren geholpen, mensen bij elkaar gebracht, een beetje blijdschap toegevoegd aan de wereld. Nu is er ook nog een boek uit. Dat is niet niks. Maar verder ben ik nog dezelfde Dean, hoor: rustig en ingetogen. Sowieso komen de mensen meestal niet voor mij, maar voor Nala. Zij is de beroemdheid van ons tweeën. Ik ben slechts haar bodyguard.’

Wat is je mooiste herinnering?

‘Die eerste keer dat Nala op mijn schouder klom en ik me realiseerde dat ze bij me zou blijven, vergeet ik nooit meer. Maar er zijn nog zoveel meer mooie momenten geweest. Ik hou van dit leven; van het ontwaken, op de fiets klimmen en niet weten wat er die dag gaat gebeuren en wie ik zal ontmoeten. Zodra het kan, fiets ik naar Polen en vervolgens door Rusland naar Japan en Thailand. Ik ben een nomade, dus als het vijf jaar duurt, duurt het vijf jaar, en als ik er tien jaar voor nodig heb, kost het tien jaar. Het gaat om de reis. Maar voorlopig zijn we nog hier en moeten we het doen met wandelingetjes en kleine fietstochtjes. Dus Nala zal me zo langzamerhand wel een beetje zat beginnen te worden, ha ha.’