‘Zwijgen heeft me zieker gemaakt.’ Kathelijn Hulshof wil met haar boek het taboe op psychische ziekte doorbreken

Een inkijkje in haar stormachtige binnenste – dat is wat Kathelijn Hulshof (32) wil geven met haar boek Gevalletje borderline. We moeten met elkaar durven praten over psychische aandoeningen, vindt ze. ‘Dan wordt de last minder zwaar en eenzaam.’

Orkanen in mijn binnenste

‘Nee, jij kunt geen borderline hebben, zeiden mensen tegen me. Ik had een opleiding afgerond, ik had een baan en een sociaal netwerk, dan kun je toch niet psychisch ziek zijn? Zelf dacht ik dat ook: als je borderline hebt, dan ben je écht gek. Hoe slecht ik me voelde en dat ik veel last had van suïcidale gedachten en automutilatie, bekende symptomen bij borderline, had ik altijd voor mezelf gehouden. De eenzaamheid die dat veroorzaakt, was een van de redenen om dit boek te schrijven: om anderen te laten zien wat het is en om het taboe om erover te praten, te doorbreken.’

‘Het dagelijks leven is zwaar voor mij. De hele dag woeden er orkanen van gedachten en emoties in mij. Zeer sterke stemmingswisselingen, verlatingsangst, een instabiel zelfbeeld en heel wispelturig gedrag zijn maar een paar van de verschijnselen die ik het hoofd moet bieden. Het zwaarst vind ik de suïcidegedachten. Voortdurend bezig zijn met de dood terwijl je leeft, is vreselijk. Eén keer heb ik ook daadwerkelijk een poging gedaan met een overdosis pillen. Als het niet goed met me gaat, word ik onbereikbaar. Dat veroorzaakt veel onzekerheid voor mijn familie en vrienden: moeten ze me even met rust laten of gaat het dan weer fout?’

‘Borderline wordt veroorzaakt door een combinatie van genetische aanleg en omgevingsfactoren. Ook kan een traumatische gebeurtenis een rol spelen. Op mijn 3de ging mijn vader met alcohol op achter het stuur en veroorzaakte hij een ongeluk, waarbij twee mensen omkwamen. Na twee jaar rechtszaken ging hij een jaar de gevangenis in. Van de ene op de andere dag was mijn vader weg, omdat hij ‘in een hotel was gaan werken’.’

‘In die drie jaar waren er thuis enorme spanningen, die ik wel voelde maar niet begreep omdat er niets over werd verteld. Omdat ik nog zo jong was, ben ik daardoor onveilig gehecht, zoals dat heet. Dat is medeoorzaak geweest voor het ontstaan van deze psychische ziekte, die zich begon te openbaren toen ik 18 was.’

‘Het schrijven van dit boek bleek helend. Ik heb meer afstand kunnen nemen. Het was heftig om mijn suïcidepoging en mijn jeugd te beschrijven, maar dat hoofdstuk heb ik nu letterlijk dichtgeslagen en in de kast gezet. Tegelijk is het een handboek dat ik nog eens kan teruglezen in slechte periodes: wat hielp me daar doorheen?’

‘Ik vind het eng om mijn verhaal te publiceren. Op sommige dagen vraag ik me af waarom ik dit ook alweer wilde. Want als ik iets spannends te doen heb, zoals het geven van dit interview, gaat het nóg harder razen in mijn hoofd. Vannacht heb ik nauwelijks geslapen, vanavond ben ik kapót. Sociale afspraken heb ik voor de hele week afgezegd. Toch sta ik er voor duizend procent achter. Want het feit dat ik zelf zo lang heb gezwegen, heeft me alleen maar zieker gemaakt. Ik hoop dat mijn boek meer begrip kweekt en aanmoedigt erover te praten. Want als we de moeilijke dingen met elkaar delen, wordt de last minder zwaar en eenzaam.’

Goed om te weten

Gevalletje borderline verschijnt bij Blossom Books, € 19,99