De duistere, spannende debuutroman Aarde eten van Dolores Reyes brengt de lezer op het puntje van z’n stoel.
Wie slecht slaapt van spannende films kan Aarde eten, de indringende debuutroman van de Argentijnse Dolores Reyes, misschien maar beter niet lezen vlak voor het slapengaan. Want het is een macaber verhaal dat onder de huid kruipt. De vertelster is een meisje dat met haar oudere broer Walter alleen achterblijft nadat hun moeder is gestorven.
Het meisje heeft een speciale gave; als ze aarde eet, ziet ze in een visioen wat er met iemand is gebeurd en waar. Bij de begrafenis van haar moeder stopt ze een beetje aarde in haar mond: ‘Ze hebben haar geslagen. Ik zie de klappen maar voel ze niet. De ziedende vuisten die gaten in haar vlees beuken. Ik zie papa, handen die lijken op de mijne, sterke armen met daaraan de vuist die zich als een vishaak in je hart en in je vlees klauwt. En iets wat wegstroomt, als een rivier.’
In de arme wijk van de stad waar het meisje en Walter wonen, is geweld en moord aan de orde van de dag. Als haar juf Ana, van wie ‘Aardeter’ veel hield, vermist wordt, weet ze waar de politie haar lichaam kan vinden. Maar Ana blijft bij haar aankloppen in de nacht. ‘Haar botten waren niet tam zoals huisdieren, ze achtervolgden me, keerden ziedend terug met de verwoestende energie van wie voorgerechtigheid strijdt.’
Steeds meer mensen roepen de hulp van de Aardeter in om te achterhalen wat er met hun dierbaren is gebeurd. Vaak is die persoon al dood, in sommige gevallen kan het meisje iemands dood voorkomen. Tegelijk boezemt haar gave de mensen ook angst in en brengt die Walter en haar soms zelfs in gevaar, omdat niet iedereen gediend is van de waarheid. Geestelijk valt alle ellende die ze ziet haar steeds zwaarder.
Toen het boek in 2019 verscheen, werd het door de Spaanse krant El País uitgeroepen tot de beste Spaanstalige roman van het jaar. Aarde eten is een fascinerende, magisch-realistische roman met veel onderhuidse spanning. In dit verhaal vol duisternis lichten mooie zinnen en metaforen op als vuurvliegjes in het donker. Reyes schetst een kille wereld, maar de onvoorwaardelijke liefde tussen broer en zus zorgt voor een beetje warmte. Een roman die je zó uithebt, maar niet snel zal vergeten.