‘It’s only rock and roll (but I like it).’ Rolling Stones -Unzipped in het Groninger Museum

You Can’t Always Get What You Want. Nadat corona roet in het eten gooide in 2020 – de tentoonstelling was slechts vier weken te zien – krijgen bezoekers een tweede kans om te genieten van The Rolling Stones- Unzipped. In de tussentijd is de legendarische drummer Charlie Watts op 80-jarige leeftijd overleden. Het Groninger Museum is de laatste stop in de Unzipped tour. Het spande erom of de expositie het museum nog een keer Groningen zou aandoen, maar Hand Of Fate was het Groninger Museum blijkbaar gunstig gezind. Er is al over de vorige editie geschreven, maar hierbij een korte observatie over enige verschillen en waarom de expositie zeker de moeite waard is om te bezoeken. 

Start Me Up (again)

De tentoonstelling is praktisch identiek aan de geannuleerde editie van 2020. Gelukkig hadden ze de foto’s nog. Unzipped beslaat ruim vierhonderd originele objecten uit het persoonlijke archief van de band. Een nieuw en interessant object is Keith Richards’ handbeschilderde gitaar – een Gibson Les Paul Custom uit 1957– die hij kleurrijk bewerkte in 1967/1968 toen hij in afwachting was van zijn gevangenisstraf. Verder zijn er beelden te zien van de bands eerste optreden in Scheveningen. Interessant om te zien dat het gedrag van (muziek)fans in der loop der jaren niet veel is veranderd.

Let It Loose

Een groot verschil met de expositie van 2020 is de vrijheid om te bewonderen wat de Rolling Stones zo uniek en iconisch maakt. Zonder restricties. Geen mondkapje, maar wel weer – helaas – elkaars persoonlijke ruimte betreden. Echter, een bezoek aan de voorstelling over de Britse band met een waslijst aan regels, dat is enigszins als vloeken in de kerk. De herwonnen speelruimte zorgt voor een ontspannen sfeer en daardoor sta je meer open voor de ambiance van de expositie. Voor de creativiteit, inspiratie en details.

Not Fade Away

Wat (nog steeds) een gemis is, zijn de wat meer controversiële elementen uit de geschiedenis van de Rolling Stones. Er is een overdaad aan verhalen, meer dan zes decennia rock‘n roll. Alleen Keith Richards’ uitspattingen zouden al een zaal kunnen vullen. Het is geen herschrijving van hun geschiedenis, maar het neigt wel naar cherry-picking. Beschermen van hun reputatie. Dit is menselijk, maar niet echt rock‘n roll.

Wederom heb ik genoten van de tentoonstelling en ditmaal heb ik dingen opgemerkt die mij de vorige keer waren ontgaan, zoals dat Sympathy For The Devil is geïnspireerd door de roman De Meester en Margarita van de Russische schrijver Mikhail Bulgakov. Dit boek ga ik dus zeker lezen. Daarnaast zorgde de teruggekeerde bewegingsvrijheid ervoor dat de concertregistratie van hun dynamische Cubaanse optreden in 2016 deze keer veel meer bij mij binnenkwam. Een ‘authentieke’ concertervaring.