Feminisme, fluïde relaties en CabaRap: in gesprek met drie makers van het Delft Fringe Festival

De talenten die zich op de tweede ‘Makersdag’, eind april, voorbereiden op het Delft Fringe Festival, doen niet aan navelstaren. Ze zijn meer geïnteresseerd in maatschappelijke onderwerpen als feminisme, cancel culture en de invloed van sociale media. Dit onderzoeken ze aan de hand van muziek, dans, theater of cabaret. 

De sfeer is ontspannen in Theater de Veste in Delft. Hier krijgt een selecte groep makers aan het begin van hun podiumkunstencarrière tips om zichzelf beter te marketen van Tamara Griffioen, artistiek leider van het festival. Ook wordt er gebrainstormd over korte acts om parade te maken op straat en het publiek te verleiden om naar hun voorstelling te komen. De consensus: hoe minder mainstream, hoe beter. Tenslotte wordt de eigen voorstelling ook nog eens goed onder de loep genomen. Er is geen rivaliteit tussen de verschillende makers. In plaats daarvan wisselen ze tips en ervaringen uit en zijn ze oprecht geïnteresseerd in elkaars kunstdisciplines. Iedereen heeft zin om binnenkort op te treden en de wereld kennis te laten maken met hun act. Wij spraken drie verschillende beginnende artiesten, die allemaal een andere kijk hebben op alledaagse uitdagingen.

NORA- een POPconcert

Daniëlle Deddens (23) studeerde vorig jaar als actrice en zangeres af aan Codarts muziektheater in Rotterdam. In haar muzikale solo ‘NORA- een POPconcert’, gaat ze op zoek naar de vrouw die in iedereen zit, maar telkens weer door het maatschappelijk goedgekeurde ‘poppetje’ wordt onderdrukt. De voorstelling is geïnspireerd door ‘Een poppenhuis’, een toneelstuk uit 1880 van de Noorse schrijver Henrik Ibsen, waarin vrouwenemancipatie centraal staat. Hoofdpersonage Nora wordt door haar autoritaire man als poppetje behandeld en besluit op een gegeven moment alles (inclusief kinderen) achter zich te laten; revolutionair in die tijd. Daniëlle gebruikt het personage Nora uit Het poppenhuis als alter ego om haar eigen feministische verhaal te vertellen. “De voorstelling gaat over een vrouw die zo weinig ruimte krijgt in haar eigen lichaam dat ze weggaat en er alleen een pop overblijft”, vertelt Deddens. “Omdat er zoveel van me wordt verwacht, heb ik nooit de kans gekregen om erachter te komen wie ik echt ben als vrouw. De voorstelling onderzoekt hoe je deze vrouw dan terugvindt.”

Losbreken uit de pop

NORA- een POPconcert begint met een in Barbieroze pakjes gehulde Daniëlle, die stilstaat bij verschillende voorbeelden van basic feminism, zoals de loonkloof. Daarna wordt de voorstelling steeds poëtischer en persoonlijker. De muziek is geïnspireerd door de Duits-Amerikaanse componist Kurt Weill en krijgt een steeds rauwer randje. Het stuk eindigt met een zelf gecomponeerde popsong (pun intended) in het Engels.

“Ik voel me vaak onderschat en gedraag me daar ook naar; ik wil dat mensen me aardig en lief vinden”, zegt Deddens. “Maar het alter ego Nora inspireert me om zelf ook los te breken uit de pop. Ik speel niet alleen Nora, maar ook Daniëlle die Nora speelt en losbreekt uit haar eigen patroon. Bovendien ontdek ik door een alter ego nieuwe kanten van mezelf. Ik heb bijvoorbeeld moeite om mezelf hot te vinden, maar in dit personage voel ik me heel zelfverzekerd.”

Komend theaterseizoen speelt Daniëlle in de NEEhoorn musical van Bostheaterproducties. Verder is ze artist in residence bij Karavaan, een non-profit stichting en culturele ANBI met als kernactiviteit het jaarlijkse Karavaan Festival in de regio Groot Alkmaar.

‘Maar wat als wij’

Emma Thomson (23) en Mariví van den Hooff (21) ontmoetten elkaar in 2020, toen ze allebei aan hun bachelor hedendaagse dans aan Fontys in Tilburg startten. Ze raakten bevriend en hun connectie uitte zich ook op artistiek gebied. Zo ontstond het dansduo Emma & Mariví. Nu zitten ze in hun stagejaar en werken ze aan meerdere dansprojecten zoals festival Tilburg in Motion (Emma) en de tour van STORM, onderdeel van Internationaal Theater Amsterdam (Mariví).

Fluïde relaties

De dansstijl van Emma & Mariví is modern, persoonlijk en nuchter. Ze willen het publiek vooral laten nadenken over hoe ze zich tot een ander verhouden. Het thema van de voorstelling ‘Maar wat als wij’ is de menselijke relatie: hoe deze ontstaat, verandert en verdwijnt. “Het is een spel van ontmoetingen en een moment van afscheid en gaat over vriendschap, familie of geliefden”, vertelt Mariví. “We onderzoeken dit samen en maken veel veel gebruik van partnerwerk en elkaars lichaam. Verder gebruiken we onze eigen ervaringen en gevoelens als inspiratiebron. Soms interviewen we mensen, om hun ervaringen en emoties weer mee te nemen in onze choreografieën.”

Op dit moment zijn er voor Emma & Mariví zelf, als begin twintigers, ook veel dingen in beweging. Ze denken na over waar ze gaan wonen, hoe ze hun carrières vorm willen geven en merken dat hun relaties en vriendschappen hierdoor ook veranderen. “Dat willen we een plek geven door middel van dans.”

CabaRap

Rashid Dijks (29) wilde eerst de nieuwe Denzel Washington worden, maar ontdekte dat hij het veel leuker vindt om zelf dingen te verzinnen. Na het afronden van zijn HBO-opleiding Cabaret aan de Koningstheateracademie (KTA) in Den Bosch, zit Dijks in een ontwikkelingsfase. Hij doet veel open mics en ontdekt langzamerhand wie hij is op het podium. Zijn droom? Een hiphopconcert neerzetten in cabaretvorm. De eerste stappen worden al gezet in zijn voorstelling ‘CabaRap, de Ubuntu remix’, waarin hij hiphop combineert met cabaret. Dit noemt hij ‘CabaRap’. Het draait om de muziek (hij schrijft alle hiphopnummers zelf) en af en toe is er een korte sketch die voldoende context biedt voor het volgende nummer. Connectie, en vooral het gebrek daaraan, is een belangrijk onderwerp voor Rashid. “Door sociale media zoeken mensen elkaar minder op en door de ‘woke cultuur’ doen mensen zich anders voor dan ze zijn en luisteren ze niet echt. In zijn voorstelling wil hij daarom onderzoeken waar de juiste balans ligt, om echte verbondenheid te ervaren. Dat doet hij het liefst door middel van hiphop, de ‘ruwe kunstvorm’ waardoor hij zich voor het eerst verbonden voelde met het publiek én de artiest. 

Momenteel schrijft Dijks zijn eigen cabaret nummers, vaak over cultuurverschillen of ongemakkelijk sociaal contact. Hij speelt ook in de musical BARE, van MAE Stage Productions.