Free lance kunstjournalist Leidsch Dagblad. Tot juni 2012 medewerker Marketing en PR bij het LAKtheater in Leiden.
Vlindertje Smit en de dienstbaarheid aan wat dood is Het is een ordelijke, schone ruimte, niet ongezellig, ondanks de stukken paardenbeen die in hun vitrines het atelier domineren. Beeldend kunstenares Vlindertje Smit prepareert dieren en delen van dieren. Terugdenkend aan de publicitaire storm die de Britse kunstenaar Damien Hirst met zijn geconserveerde-dierkunstwerken opwekte, zou je kunnen verwachten dat Vlindertje Smit…
In de eerste helft van de twintigste eeuw stelde de dans in Nederland weinig voor. Er was wel enige belangstelling, maar die betrof uitsluitend klassiek ballet. De succesvolle dansvoorstellingen kwamen alle uit het buitenland.
Het is bijna geheel uit de geschiedenisboeken verdwenen dat zich in die jaren een opmerkelijk creatieve en originele danseres en choreografe in ons land vestigde: Gertrud Leistikow (1885 – 1948).
Als iemand spreekt in zinnen met telkens woorden die rijmen op ‘art’ of waarin de lettergreep ‘art’ telkens opduikt, moet je je instellen op een andere logica dan die van de dagelijkse communicatie. Als het ook nog een vrouw in fel rood gekleed is die die woorden geëxalteerd en met veel maniertjes uitspreekt en daarbij suggereert dat ze hypergevoelig is voor alles wat met kunst te maken heeft, dan balanceren je gedachten tussen:
Dat de Serviër Gavrilo Princip in 1914 de Oostenrijkse kroonprins vermoordde en daarmee de Eerste Wereldoorlog ontketende, was tot voor kort in Nederland niet meer dan een droog historisch feitje. Maar nu het een eeuw is geleden dat deze aanslag plaatsvond, krijgt deze jonge vrijheidsstrijder in ons land alsnog een gezicht. Maar wat De Warme Winkel in de voorstelling ‘Gavrilo Princip’ doet is veel meer dan ‘een gezicht geven’.
Grensverleggend theater maken is het doel van de Canadese regisseur Robert Lepage en zijn groep Ex Machina. Het lijkt of alles ongewoon is aan ‘Playing Cards: Spades’: speelvloer, belichting, zitplaatsen rondom het podium, de verhalen, het acteerwerk en de verrassende ontknoping.
Het wordt een totaalervaring, alsof je even in een andere wereld bent. ‘Mirror Mirror’ van Conny Janssen Danst speelt zich af in een voormalige onderzeebootloods van de Rotterdamse Droogdok Maatschappij (RDM). Het publiek wordt er met een boot naartoe gebracht.
Rechte lijnen, eenkleurige vlakken. Rood, geel, blauw en wit. De essentie van de werkelijkheid weergeven. Dat was het streven van de schilders van De Stijl in de eerste helft van de vorige eeuw. In dezelfde tijd had ook Hendrik Valk dit ideaal.
Jong, veelbelovend talent onder choreografen verdient bescherming in deze tijden van bezuiniging. Dansgroep Conny Janssen Danst zet zich hiervoor in met het programma ‘Rotterdamse lente’. Behalve werk van Conny Janssen zelf zijn er choreografieën te zien van Dario Tortorelli en Loïc Perela.
Nederland heeft er een nieuwe prijs voor jong choreografisch talent bij. Het BNG Cultuurfonds heeft, in samenwerking met Korzo in Den Haag, de BNG Bank Excellent Talent Dans Award ingesteld
De bezuinigingen op kunst zijn voor veel mensen aanleiding geweest te benadrukken dat kunst maatschappelijk en politiek relevant moet zijn. Voor Samuel Wuersten, artistiek directeur van het Holland Dance Festival, is maatschappelijke en politieke relevantie een breed begrip.
Nog voordat ze afstudeerde aan de mime-opleiding zwoer Boukje Schweigman de taal af. Ze werkte in haar voorstellingen een woordloze filosofie uit. Het mysterie van het leven zoekt ze. Hoe weids en ongrijpbaar haar uitgangspunten ook zijn, haar voorstellingen geven het publiek de meest directe, nabije, aan de huid voelbare sensatie mee die in een theater denkbaar is.
,,Ik heb geen theaterachtergrond, maar ik weet wel wat ik mooi vind.” Deze woorden van Cammy Mai Tran zijn typerend voor een trend onder jonge theatermakers. Ze vinden de muren tussen de verschillende kunstdisciplines maar benauwend. Steeds meer zien we ze dwars door die muren heen lopen. En als de klap achter de rug is, dwarrelt de nieuwe inspiratie rijkelijk over hen heen.
De jonge choreografen Cecilia Moisio, Giulio d’Anna en Melissa Ellberger zijn genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Maastricht 2013.
Een man en een vrouw dansen gepassioneerd in de hal van Paradiso. Zo’n experimentele dansperformance is ongewoon voor het Amsterdamse poppaleis. Toch is het festival I Like To Watch Too hier goed op zijn plaats. Veel mensen voelen een drempel tegenover dit soort optredens, maar hier heerst precies de goede ‘in- en uitloopsfeer’ om avant-gardekunst tot iets te maken waar je gewoon naar kunt kijken en dat altijd wel iets in je losmaakt.
Is avant garde dans niet te hoogdrempelig? Is het nog wel levensvatbaar in deze barre culturele tijd? I Like To Watch Too wil dit misverstand uit de weg ruimen. Het festival brengt experimentele dans dichter bij het publiek dan ooit.
In minuut 1 van CRACKz (Dança Morta) is het al raak. De dansers van Grupo de Rua de Niterói wervelen steunend op één hand door Zuiveringshal West van de Westergasfabriek. De ruimte lijkt voor deze voorstelling gemaakt.
Holland Festival
Circus, kunstjes, clownerie, spektakel: het is al eeuwen een feest. Maar wel telkens ongeveer hetzelfde feest.
Zimmermann & De Perrot, van oorsprong respectievelijk clown en dj, vonden elkaar in het briljante inzicht dat circus tot prachtig absurd modern theater om te buigen was.
‘Dat mannen en vrouwen in de islamitische wereld van elkaar gescheiden leven, dat is een grote frustratie,’ zegt choreograaf Abou Lagraa. ‘Daar gaat El Djoudour over.’
Door zijn achtergrond heeft Abou Lagraa een bijzondere, verhelderende kijk op deze problematiek.
Holland Festival
,,Het bijzondere aan Quartett is dat een intiem verhaal tussen twee personen tot indrukwekkende afmetingen opgeblazen wordt. De personages bevinden zich in een kamer, die lijkt te zweven. In deze beslotenheid speelt zich een geïsoleerd spel tussen een man en een vrouw af. Gigantische videoprojecties
Holland Festival
Holland Festival ,,Ik gebruik graag het woord ‘Gesamtkunstwerk’. Licht, ruimte, materie, lichaam, geluid: het hoort allemaal bij elkaar. Elk aspect vormt een wezenlijk onderdeel van het geheel.”
Choreografe Nicole Beutler bereidt zich met pianiste Tomoko Mukaiyama en
Rokia Traoré, Dieudonné Niangouna, Brett Bailey, Compagnie La Baraka van choreograaf Abou Lagraa, El Gusto met Kashba Blues: er is veel Afrika in het Holland Festival 2013. Voorstellingen die
,,Je zou denken: de vrouw is geëmancipeerd. Maar men verlangt weer naar de clichés en vooroordelen over de vrouw uit de jaren vijftig. Als je je supervrouwelijk kleedt, word je nagefloten als een hond. Maar hoe moet
Dans en muziek horen bij elkaar. Toch is er in deze combinatie altijd wel weer wat nieuws te ontdekken. De Amsterdamse Cello Biënnale nodigde dansgroep LeineRoebana uit om met cellist Jakob Koranyi en CvA Percussion een dans- en muziekvoorstelling te maken op muziek van componist Tan Dun: ‘Snow in June’. LeineRoebana heeft de laatste jaren als geen andere groep laten zien hoe verrijkend onconventionele combinaties tussen dans en muziek kunnen zijn.
PUNCH! is een fantastisch festival. Het laat zien hoeveel moois, nieuws en verrassends er ontstaat als de grens tussen dans en performance wordt opgeheven. PUNCH! bevordert een verfrissende kijk op de wereld en schudt vastgeroeste interpretaties los. De jonge dansmakers en performers laten een enorme originaliteit en creativiteit zien, waar je niet alleen met plezier naar kijkt, je gaat er…
Nederlands 
English (UK) 
Français