Het is een bijzonder jaar voor Ann Van den Broek want ze viert een 15-jarig jubileum als choreografe. Dat de voorstelling Q61 Cemetery van danscollectief WArd/waRD zoveel rumoer zou veroorzaken had ze waarschijnlijk niet voorzien.
Alle kranten schrijven erover. En de ene net iets smeuïger dan de andere: Ann Van den Broek zou dansers op graven laten dansen. Integendeel, aldus de woordvoerder van WArd/waRD: de voorstelling belicht juist met veel respect de rol van de dood in ons leven. Leen Spaans, voorzitter van de Historische Vereniging Alkmaar, dacht daar echter anders over. Hij vindt voorstellingen op begraafplaatsen niet kunnen en spande een kort geding aan. Een oud taboe over kerkhofdans werd nieuw leven ingeblazen terwijl aan twee kanten persoonlijk verdriet ligt. Ann Van den Broek maakte de voorstelling na het overlijden van haar broer, Spaans wil niet dat gedanst wordt op de plek waar zijn vrouw is begraven.
Mijn vriend de dood
Wordt vaak gevreesd
Door de armen van geest
Want hij heeft een frisse kijk
Hij is ad rem en vindingrijk
Nu eens gebruikt hij snelverkeer
Een losse steen en beestenweer
Dan weer een torpedoboot
Mijn vriend de dood
(uit Mijn vriend de dood, van Jeroen van Meerwijk)
De dood. Hoe ga je daarmee om? Want iedereen wil wel naar de hemel, maar niemand wil dood. Vroeger danste men daarom op kerkhoven, om uiting te geven aan het onvermogen de dood te begrijpen, of te benadrukken dat de dood geen onderscheid maakt tussen rangen en standen. Ann Van den Broek ziet kunst en dans in dit geval als een middel om maatschappelijke en gevoelige onderwerpen tastbaar te maken. En ze is natuurlijk geen doetje. Ontbreekt het in Nederland aan protestchoreografen, zij kon er ook wat van. Haar stukken zijn intens en tegen het agressieve aan. Maar of een andere choreograaf, met vleugels en tutu’s wel op de Algemene Begraafplaats terecht had gekund valt te betwijfelen.
Hoe een voorstelling op een begraafplaats dan wel door kan gaan? Alle nabestaanden eerst om toestemming vragen? Dat is niet ons probleem, aldus WArd/waRD. De gemeente gaat over de vergunningen en het festival dat ons uitnodigt is verantwoordelijk.
De eerste beelden van Q61 Cemetery waren in ieder geval indrukwekkend. In 2011 ging de voorstelling al in première maar vorig jaar werd deze voor het eerst op een begraafplaats gedanst. Op drie verschillende nog wel in België. Maar in Nederland, en Alkmaar in het bijzonder, lagen de zaken anders. Nadat de rechter een kort geding van de hand wees en de voorstelling door mocht gaan kregen anderen er lucht van. Met als gevolg een opstootje, vernielingen, bedreigingen en een aanhouding. De politie wil er niet veel over kwijt, want privacy. Eind van het verhaal is dat festival Karavaan alle voorstellingen van Q61 Cemetery annuleerde. Het is nu afwachten wat Den Bosch gaat doen, waar de productie ook verschijnt.
[Tweet “Karavaan annuleert Q61 Cemetery. Wat doet Den Bosch?”]Van den Broek zal zich in ieder geval richten op een prestigieuze opdracht deze zomer bij het Barbican Centre in Londen. Dat is meteen een voorproef van een werk dat in november in première gaat in Nederland. Wat dat wordt na The Red Piece en The Black Piece is nog niet bekend.
Fijne Pinksteren.
Wat denk jij: moet dansen op een kerkhof kunnen?
Update 25 mei:
@cultuurpers, een soortgelijke situatie speelde zich af in 2012 in Crooswijk. Ook hier: louter vooronderstellingen http://t.co/EkgFA9jMfO
— ArtMacBoyd (@ArtMacBoyd) May 25, 2015
(Headerfoto: Quirine Reijman)
English (UK) 
Nederlands 
Français 
De agressie tegen Q61 Cemetery is een trieste zaak. Ann van den Broek en haar groep zijn integere theatermakers. De manier waarop Ann van den Broek het thema ‘dood’ in haar voorstelling verwerkt is zeer fijngevoelig en kan een grote troost zijn voor hen die iemand op het kerkhof hebben liggen. Als ik dood was, zou ik niets liever willen dan een voorstelling van haar bij mijn graf laten uitvoeren. Misschien is het een idee mensen de mogelijkheid te bieden de voorstelling te boeken voor bij hun ter aarde bestelling.
Comments are closed.