Skip to content

DANS

Usually without lyrics, often with music, always with movement

Martine Dekker (Cinedans): 'The new generation does not respect the demarcation between the arts at all. That's very fun and interesting for a festival like Cinedans.'

Cinedans has been around since 2003. Back then, it was a single evening, part of Amsterdam's Julidans festival. Pretty soon, it grew into something bigger. According to Martine Dekker, involved with the festival since the 2011 edition, this was due to the overwhelming supply of dance films: 'From the second edition, filmmakers were invited to submit films,... 

Dancing in the office? The new trend in 2018!

Yoga and mindfulness at work are popular, but there is a new trend in 'workplace wellness': dancing at work! On 17 May, Dance to the People is organising the Dance@Work conference in Utrecht. During this event, dance professionals will show business how dance contributes to the well-being of managers and their teams. With this initiative,... 

Publicity image Gesualdo. Photo: Sofie Knijff

At the Holland Festival, Mackenzie is opening the doors to a new avant-garde among the audience.

The neat couple next to me, in the front row at the Holland Festival press conference, hadn't counted on it for a moment. Four members of the Nederlands Kamerkoor starting to undress one by one down to their pecker-sized nakie. A giggle, a small cough, but hey, this is the Holland Festival, they said to each other. So too... 

Maarten Baanders keek naar ‘Nachthexen 1: Jeanne’. ‘De muziek baant zich een weg dwars door je heen. In het begin geeft me dit een ongemakkelijk gevoel. Maar geleidelijk trekt ze me mee.’

Staat ze op een erepodium of op een schavot? Jeanne d’Arc houdt een monoloog. Ze schreeuwt haar woorden uit. De beat van de muziek stuwt een onheilspellende sfeer de ruimte in. Op de vloer maken vijf danseressen resolute bewegingen. In een lange reeks verklaringen en bekentenissen spreekt Jeanne uit wat haar bewogen heeft om het slagveld op te zoeken. En… 

Jens van Daele: ‘De kracht van vrouwen is groter dan die van mannen’

‘Ik bewonder de kracht van vrouwen. Ik ervaar die als groter dan die van mannen. De kracht van vrouwen zit in de toewijding waarmee ze met dingen bezig kunnen zijn. De moed om grenzen op te zoeken.’ Jens van Daele brengt in zijn nieuwste theatervoorstelling ‘Nachthexen 1: Jeanne’ een ode aan de kracht van vrouwen en belicht hun heldendom van… 

Last 7 Words Dutch Don't Dance

‘Dit is God’. Choreograaf Thom Stuart zet Haydns Last 7 Words op dans.

Eerst was er de Kinder Matteüs: een interactieve muziekproductie met de Holland Baroque Society en het Nieuw Amsterdams Kinderkoor. Nu brengt De Dutch Junior Dance Division met het Matangi Quartet Last 7 Words op muziek van Haydn. Jij kwam toch elke dag in de kerk?, vraag ik Thom Stuart. Nee hoor, ontkent de choreograaf stellig. ‘Ik kom nooit in de kerk.’… 

Krisztina de Chatel in Een uitzinnige beheersing

Echt iets om naar uit te zien. De emoties van Krisztina de Châtel komen los in Een uitzinnige beheersing

‘Een uitzinnige beheersing’ heet de documentaire die Manon Lichtveld en Bas Westerhof over Krisztina de Châtel maakten. De emoties komen pas echt los bij het bezoeken van het ouderlijk huis in Hongarije. We kwamen ze tegen in de Rabozaal van de Stadsschouwburg Amsterdam. Zij waren ook aan het filmen. Bas Westerhof en Manon Lichtveld. Cameraman Leo van Emden en ik volgden Koert… 

Suddenly feeling the urgency at Dancing on the Edge

As soon as I, as an art consumer, begin to suspect arbitrariness in the artist or his creative process, I drop out. Incidentally, this observation now surprises me. After all, I am no fetishist of form, nor am I a canon junkie, and I am not qualified in any of the standard artistic disciplines. Not a composer, not a performing musician and not an actor. Neither filmmaker nor director, nor a lyricist graduate.... 

Rule of Three, Jan Martens/Grip. Foto: Phile Deprez.

Heel erg anders of toch niet? Jan Martens over zijn nieuwe voorstelling Rule of Three

Rule of Three is een stuk voor drie dansers: Steven Michel, Julien Josse en Courtney May Robertson. NAH maakt live de muziek, het licht is van Jan Fedinger en er zijn enkele teksten van Lydia Davis. Rule of Three kwam de vorige maand uit in De Singel in Antwerpen, en de Nederlandse première is vandaag in de Stadsschouwburg te Amsterdam.… 

Side B: Adrift THE HIDDEN FLOOR © Rahi Rezvani

In Side B: Adrift, The Hidden Floor completes the madness

NDT 1 concludes its triptych Side B: Adrift with Franck Chartier's new The Hidden Floor. After the performance, I literally lose my way. Different worlds "Franck?", I call out. In the rain, an unremarkable man approaches me. Yes, reads the reply from under a cap. It's Franck Chartier, on his way to the studio in... 

Explosieve emoties, diepe wateren en een verfrissende vonk in Danslokaal 5

Een veld bezaaid met landmijnen. Zo voelt het leven soms aan. In wachtkamers bijvoorbeeld. Ongemakkelijke situaties. Wat moet je tegen elkaar zeggen? Schichtige blikken schieten langs elkaar heen. Weggestopte spanning bonkt tegen je spieren. Iedereen is bang voor iedereen. En voor zichzelf. Fobia van Davide Bellotta is een van de drie werken waarmee jonge choreografen zich presenteren in het programma… 

Conny Janssen Danst could turn the whole world into a dance set

Ik heb het echt een keer meegemaakt! Midden in een theatervoorstelling kwam een oudere dame, die niets met het verhaal te maken had, het toneel oplopen. Ze moet in de pauze verdwaald zijn en door een deur die per ongeluk openstond achter de coulissen terecht zijn gekomen. Terwijl de acteurs met een diep serieuze Hamlet bezig waren, kwam ze laconiek… 

Hoe intiem kan een choreografie zijn? – Conny Janssen Danst jubileert met een expositie in de Kunsthal

Conny Janssen Danst bestaat 25 jaar. Ter gelegenheid hiervan is de Kunsthal in Rotterdam drie weken lang podium en laboratorium voor Conny Janssen, haar dansers en haar team. Een video-installatie, performance, live repetities en een tentoonstelling geven een beeld van het punt waarop de groep op haar ontwikkelingsreis is aangeland. Onorthodox ,,Mijn start met de groep 25 jaar geleden was… 

The Apocalypse is something to look forward to at Theatre Festival Boulevard

Het mooiste einde van de wereld zit in Melancholia van Lars von Trier. Zwevende populieren, een wollige planeet die ons opeet in een golf van sfeervolle mist. Ik zou ervoor tekenen. Alles beter dan de klotsende aardplaten vol gillende poppetjes in de mislukte rampenfilm 2012. Maar ook weer niet zo leuk als het einde der tijden in The Hitchhikers Guide… 

Humour, marinated in tears on a bed of melancholy. Perfect day on Boulevard

De prijs voor de langste en kunstigste kus van 2017 is vergeven en gaat naar Conny Janssen Danst. In een tentje op het plein onder de Bossche Sint-Jan vormt deze gedanste zoen het technische en dramatische hoogtepunt van Clarity. Twee dansers, pirouettes draaiend terwijl de lippen verbonden blijven, een videokunstenaar en de live door iET uitgevoerde zweefmuziek waren op zaterdag… 

The new theatre system is just about finished. Only seven 'dilemmas' remain.

[This post was already online under the title 'Save us from the Transition Office', but has been modified in a few details] While you are preparing for a well-deserved holiday, people in the arts sector are working on a new model. That new model is needed because the old model is no longer adequate. That old model, and we are of course talking about our... 

Especially for our subscribers: the great Holland Festival 2017 e-book

Het voordeel van een lidmaatschap als abonnee van Cultuurpers is natuurlijk vooral dat we kunnen bestaan dankzij jou. Zo blijft ons onafhankelijke geluid hoorbaar, zo krijg je de duiding van het nieuws zoals je die nergens anders krijgt. In juni zijn in totaal 14 auteurs voor je op pad gegaan om zoveel mogelijk voorstellingen te zien van het Holland Festival.… 

Celebrating Kylian

Everyone is celebrating Jiri Kylian's 70th birthday in full. Except NDT.

Even abroad, it is noticeable that Jiří Kylián's work is not showing at NDT. Even though the so-called embargo is expiring and this is his anniversary year. No Kylián past three years The Financial Times reported. Laura Cappelle describes a fine performance by Nederlands Dans Theater in Paris and concludes that Kylián's work is not among the... 

MIRROR MIRROR van Conny Janssen Danst

Voor dit ene moment wil je MIRROR MIRROR van Conny Janssen Danst niet missen

Je kunt meerdere redenen bedenken om MIRROR MIRROR van Conny Janssen Danst in de RDM Onderzeebootloods te gaan zien. Maar er is er vooral een. Conny Janssen Danst is met MIRROR MIRROR terug in een voormalige onderzeebootloods in Rotterdam. Die loods ligt aan het water vlakbij de Rotterdamse Academie van Bouwkunst én een Innovatielab. Een industriële setting die ook terugkeert… 

Alain Platel sets all of Carré on edge with overwhelming Nicht Schlafen #HF17

The plofnies came totally unexpectedly. The family father behind me, out with wife and presumably reluctant adolescent son, burst out after about 10 minutes into the performance. Just when a deafening silence had descended over the sold-out Theatre Carré. At least four people, including myself, were shocked to the core. A sneeze had never been this loud before, but as quiet as during... 

FLEXN. Photo: Hayim Heron.

Great dancers from Brooklyn in unclear direction by Peter Sellars #HF17

Flexing is a street dance style from Brooklyn, New York. Thirteen men, three women strong is the formation that has caused a furore in America in various guises (HyperActive, MainEventt, Ringmasters), from the local talent show Flex in Brooklyn to America's Best Dance Crew. Now the crew, led by pioneer Reggie (Regg Roc) Gray, is on a world tour with a show, which they will perform with the... 

danse de nuit, Boris Charmatz / Musée de la danse. Photo: Boris Brussey.

danse de nuit, on cartoons and other violence in our lives, #HF17

On Anton de Komplein, it is less cosy than on the roof of Parking 58 in Brussels, where I saw danse de nuit earlier. Above South-East, the moon is hidden behind a thick haze, the square feels big and empty so without the market. The performance by choreographer Boris Charmatz/Musée de la Danse, also today and tomorrow,... 

Rito de Primavera, José Vidal & Cía., Festival de Marseille. Photo: Fabian Cambero.

Rito de Primavera: spectacular, but also a mountain of kitsch, unworthy of the Holland Festival

Rito de Primavera, on show at the Holland Festival early this week, is a group choreography for fifty young dancers. Choreographer José Vidal has loosely based himself on Sacre du printemps, Stravinsky and Nijinsky's 1913 piece for the Ballet Russes. Fragments of Stravinsky's music have been turned into 4-quarter beetz by DJ Jim Hast, while Vidal has minimised the ritual aspect of the sacrifice, essential to the many versions made throughout the 20th century (besides Nijinsky's primal version, Massine, Béjart and Bausch, among others).

What remains is an overwhelming visual experience of a gigantic mass of dancers looming out of the darkness. The coordination of the group, at times dancing wildly through each other, at other times circling the stage in long procession, is impressive. It produces a fascinating, eye-opening aesthetic, but the group dance in no way challenges the audience. You could call it a pile of kitsch, or opium for the people. Either way, it is a form of spectacle that I consider unworthy of the Holland Festival.

School trip

The performance begins like a school trip. Near the box office, spectators are prepared in groups for what is to come. They are kindly requested to take off their shoes upon entering the theatre, and then walk barefoot, hand in hand with fellow spectators, through the dark. Regularly, someone calls loudly for silence, as the performance has already started. There is also something uncomfortable about the nervous manner in which the audience, which is supposed to line up in rows after the instructions, is marched away to the performance space two buildings away.

The initiation of the visitors continues in the Purification Hall, when they pass through the pitch darkness hand in hand with the cool sand at their feet. It provides one of the few ambiguous moments during Rito de Primavera. Where is this going? What fairy tale are we being led into here? From which tourist boat have we fallen off, to now attend the rituals of which people again?

Naked!?

At first, the total experience that so many contemporary theme parks are looking for really takes shape. For half an hour, I stare at a stage in the dark. I see and feel a lot of people there, I think naked because sometimes there is a clever flash of soft light, but the dominant darkness prevents me from getting a grip on it. Ethereal singing composed by Andrés Abarzúa - a single chord sounds gurgling from many throats - accompanies the entrance of all the other spectators for half an hour.

The bleachers surround the playing surface. It is only the red and white bicycle lights of the guides of the many groups of spectators that give you some orientation in the space. It has something of Tintin in Takatukaland. An audience paying to be at a miraculous, never-before-seen, spring nymphing ritual.

Rito de Primavera, José Vidal & Cía. Photo: Fabian Cambero
Rito de Primavera, José Vidal & Cía. Photo: Fabian Cambero

Logic

The artificiality of the setting gives a certain tension. In the darkness, as a spectator, you can imagine all sorts of things about what is to come. But at some point, the bicycle lights go out, a sign that all spectators are seated, and the dancers all put on trousers. The light increases and the first beetz cum stravinsky supplants the singing. When, after the uncertain introitus, the actual spectacle begins, its logic becomes all too clear. A perfectly organised group choreography takes over.

In what follows, nothing is left to chance. And that is no luxury with so many dancers in semi-darkness, especially as half of them are also new to the work, because from the Modern Theatre Dance Department of the Amsterdam University of Applied Sciences. The group makes pulsating movements, dialogues with a neighbour, runs in groups, starts singing again, postures and occasionally lifts a single person in the air.

Impact-aware

But just as the darkness gets used, so does the group. They are all very young people, fairly relaxed dancing together. The uninhibited attitude with which the complicated group choreographies are performed is touching. A naive kind of surrender or faith speaks from it.

But gradually the effects, of the group choreography, of the light that creates the photographic vistas, the repetitive singing and beetz get boring. The repetition of moves is effect-laden, rhetorical, self-affirming. Nowhere a moment of debacle, of faltering. No one who has a question, can't keep up, is mistaken

Boris Charmatz

Danse de Nuit in the Bijlmer: 'Of course we want to influence public space' #HF17

Boris Charmatz has been a guest at many editions of the Holland Festival with impressive, provocative, socially engaged, finely composed and conceptually strong dance performances: Aatt enen tionon and Con forts fleuve (both in 2001); 50 years of dance (2010), Enfant (2011) and Manger (2015). His latest choreography, danse de nuit, premiered in Geneva last September. During the Holland Festival... 

Inclusive Dance Event Fontys Tilburg

Dansers willen geen tweede carrière! Op zoek naar de ’transferable skills’ van de danskunstenaar.

Veel dansstudenten hebben een eenzijdig beeld van wat een succesvolle danscarrière inhoudt. Namelijk: dansen bij het dansgezelschap van je dromen, in een theater, op een podium. Dat vertelt Ulrika Kinn Svensson, artistiek adviseur van de Fontys Dansacademie in Tilburg tijdens Inclusive Dance Event. Maar wegens de zwakke arbeids- en inkomenspositie, mede door wegvallende subsidies, gaat die droom niet altijd op. Er is… 

Small Membership
175 / 12 Months
Especially for organisations with a turnover or grant of less than 250,000 per year.
No annoying banners
A premium newsletter
5 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Cultural Membership
360 / Year
For cultural organisations
No annoying banners
A premium newsletter
10 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Participate
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Collaboration
Private Membership
50 / Year
For natural persons and self-employed persons.
No annoying banners
A premium newsletter
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Own mastodon account on our instance
en_GBEnglish (UK)