youtube
Kunst: alternatief voor wantrouwen en geweld in Guatemala. #vvu
Theatermaakster Anouk de Bruijn (32) is sinds 1999 zeven keer in Guatemala geweest. Voor de Vrede van Utrecht is zij een uitwisselingsproject aangegaan met de Guatemalteekse groep Caja Lúdica. Samen zetten ze zich ervoor in om via de kunst mensen een positieve belevenis te geven. Hun project ‘Verborgen oorlog’ gaat over het leven van jongeren in Guatemala.
Edelkoort signaleert ontwikkeling animatiekunst beter dan ze denkt
Op 12 augustus 2012, tijdens de slechtst bekeken Zomergasten-uitzending aller tijden (343.000 kijkers) vertelde trendvoorspeller Lidewij Edelkoort over The Johnny Cash Project. Een prachtig voorbeeld van wat crowdsourcing voor creativiteit kan doen: iedereen werd in 2010 uitgenodigd om een tekening toe te voegen aan een geanimeerde videoclip bij het laatste nummer van Johnny Cash. Inmiddels weten we wat en wie hier achter steekt:
Paradiso vol dansenergie op I Like To Watch Too
I Like To Watch Too: overvloed aan voorstellingen laat zien dat dans en performance krachtig aansluiten op de moderne maatschappij. De danspasjes regenen je tegemoet, nog voordat je Paradiso bent binnengegaan. Tim Boerlijst tapdanst op de stoep. Dit aanstekelijke welkom trekt de bezoeker meteen in de sfeer van ‘I Like To Watch Too’. Dit festival laat dans en performance van…
Strauss met spierballen door Gustavo Dudamel, de zinderende Zuid-Amerikaan. #hf12
De jonge dirigent van Venezolaanse afkomst bracht gisterenavond voor het slotconcert van het Holland Festival zijn Simón Bolívar Symphony Orchestra voor het eerst naar het Concertgebouw. Terwijl Hollanders op de gangen het tropische weer trotseerden, liepen Venezolaanse schonen vief op hun stiletto’s naar het podium. Nadat ook Máxima en Willem-Alexander plaats hadden genomen op het balkon kwam Gustavo Dudamel de trap afgedanst.
“Waarom Wagner mooi is? Geef me een uur om dat uit te leggen. Minstens…” #HF12
Daniël Bertina keek met zijn iPhone even rond in het Oosterpark in Amsterdam, waar duizenden mensen de live-uitzending van de opera Parsifal bijwoonden, maandag 25 juni 2012.
“The Life and Death of Marina Abramović”: bumpy business met Antony als rots in de branding #HF12
Antony, Dafoe en Abramović samen op één podium, in een regie van Robert Wilson – het beloofde de klapper van het theaterseizoen te worden. Maar het privé-leven van Abramović leent zich niet echt voor een triomfantelijke of meeslepende vertelling.
Shock and awe-ballet in Bill & Mr. B loopt aan alle kanten over van kwaliteit; er is geen stelpen aan
Het Nationale Ballet duikt in de voorstelling Bill & Mr. B thematisch de geschiedenis in met reprises van werk van George Balanchine en William Forsythe. Balanchines Symphony in Three Movements (1972) geldt als voedingsbodem voor Forsythe die vervolgens ‘the extra mile’ ging met Steptext (1985) en The Second Detail (1991). Van protocol naar photocall: dans als een fotosessie. Beweging – klik,…
“Janine Dijkmeijer naar Nationale Ballet”
Inmiddels is onderstaand bericht bevestigd. Maar we koesteren onze primeurs graag. Vandaar. Het fusiegebeuren in en rond het Amsterdamse Muziektheater, waar ballet, opera en theater eendrachtig samen gaan werken, leverde natuurlijk ook een stoelendansje op. Zo kondigde Stijn Schoonderwoerd bijvoorbeeld een maandje of wat geleden aan dat hij iets anders ging doen, en dus was Het Nationale Ballet op zoek…
2001 is een film die je om de tien jaar weer opnieuw moet zien. Het sf-epos is zelfs opgewassen tegen live orkest
Maakt live-begeleiding met koor en orkest Kubricks 2001 tot een andere of betere film? Niet perse, maar als hommage en evenement is het een prachtig gebaar. Ook op de harde kuipstoeltjes in de Gashouder is het opnieuw een adembenemende ervaring. Gisteravond, in de Gashouder op het Amsterdamse Westergasfabriekterrein, eindelijk Kubricks sciencefiction-epos 2001: A Space Odyssey weer eens herzien. Deze…
Extreem fantasierijke Master and Margarita krijgt juichende ontvangst op #HF12
Shakespeare had het, Oscar wilde had het, Monty Python had het en Simon McBurney heeft er vrachtwagens vol van. Het is dus Brits en het heet humor, of liever gezegd: het vermogen om de absurditeit van het leven als tegelijkertijd hilarisch en dieptragisch te laten zien. En laat dat nou ook gelden voor de Rus Michail Boelgakov. Zijn onvoltooide roman De Meester en Margarita heeft nu dus bijna 75 jaar mogen wachten tot een regisseur als Simon McBurney er theater van kon maken.
In Accordion Wrestling gaan 10 Finse worstelaars de strijd aan met 1 accordeonspeler. De raarste voorstelling op #hf12
Eén voor één komen de worstelaars van Helsinki Nelson het podium van de stadsschouwburg op rennen. Op de mat ligt de grootste van het stel, op zijn buik, uitgestrekt in defensieve positie. Om en om proberen zijn tegenstander hem te kiepen, en hem met z’n beide schouders plat op de mat te drukken. Tevergeefs. Accordeonpunkrocker Kommi Pohjonen komt op, en…
Minder is meer? Nee, minder is VEEL TE VEEL, bij Michael Nymans Potemkin. #hf12
Twee dagen later… Soms weet je niet goed wat te schrijven: ook de recensent heeft wel eens een writer’s block. Gelukkig publiceerde Jenny Diski van London Review of Books net vrijdag een blog over de functionaliteit van het (nog) niet kunnen schrijven. Blijkbaar was er meer tijd nodig. Maar goed, op een gegeven moment moet je de knoop doorhakken. …
Met haar hemeltergend mooie stem lijkt Shara Worden tijd en ruimte te ontstijgen #hf12
Shara Worden stuitert lenig over het podium van het Bimhuis, gehuld in een rare, veelkleurige sprookjesoutfit met pluche bolletjes. En ze zingt de sterren van de hemel, met waanzinnige timing en souplesse. Haar hemeltergend mooie stem lijkt te dansen met een geweldige dynamiek. Van beangstigende subtiel en ijl, van warm en diep resonerend tot sidderend hoge uithalen op orkaankracht. Ze…
Zonder elekrische gitaren klinkt Bryce Dessners orkestmuziek het best; Greenwoods ‘There Will Be Blood’ een hoogtepunt van #HF12
Het is niet gebruikelijk, maar het moet wel gezegd: Het Amsterdam Symfonietta is een enorm mooi ensemble. De musici zien er stuk voor stuk mooi uit, ze hanteren hun instrumenten mooi en ze spelen mooi. Ze kijken alert, actief. Dat helpt bij het mooi gevonden worden, weten we allemaal, en die actieve blik ligt aan hun formule: ze spelen doorgaans zonder dirigent en moeten dus ongelooflijk gespitst zijn op wat er om hen heen gebeurt. Van duf naar de dirigent kijken word je lelijk.
#hf12: Addio alla fine is weergaloze dans, maar de bootreis heen en terug brengt de boodschap niet sterk genoeg naar voren.
We leven in een destructieve tijd. Natuur, kunst en cultuur, het innerlijk leven: ze gaan kapot onder de tirannie van geld, commercie en efficiency. Emio Greco en Pieter C. Scholten nemen hier stelling tegen. Addio alla fine is een all-in ervaring in de vorm van een bootreis naar een onbekende plaats, waar het publiek wordt ondergedompeld in dans, muziek en…
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.