Les danseurs de Busy Rocks allient la rigueur à la légèreté et à l'humour dans "Studium".

Il n'est pas nouveau que des mouvements simples, proches du quotidien, se voient accorder une place dans les spectacles de danse. Mais la façon particulière dont ils sont construits et mis en valeur dans "Studium" par le groupe belge Busy Rocks te fait les regarder avec un nouvel émerveillement.
Trois des quatre danseurs, vêtus de sombre, s'allongent sur le sol les uns contre les autres dans des poses soigneusement élaborées. Sur cette construction de corps, une danseuse, vêtue d'un blanc éclatant, prend place en position horizontale. Sous l'effet de l'éclairage, le corps allongé au-dessus semble flotter. Les figures sous-jacentes poussent les membres vers le haut de telle sorte que la figure blanche bouge comme si elle marchait. La manipulation est faite avec une grande précision. En la regardant la tête penchée, on voit des pas parfaitement naturels.

Er volgt een lange reeks dergelijke tableaus, telkens met andere bewegingen. Ze zijn niet letterlijk hetzelfde als die van mensen op straat of in andere doorsnee situaties. De danser of danseres spartelt traag als in water of zweeft ijl, zoals je zou doen bij een vrije vlucht door de lucht. De tableaus hebben iets van acrobatische groepsopstellingen. Je ziet de spieren werken om het evenwicht dat voor de bewegingen vereist is, te waarborgen.

Hoe boeiend de taferelen ook zijn, een bezwaar is wel dat je op den duur het gevoel krijgt naar een soort diashow te kijken. Telkens gaat het licht uit. Je merkt hoe ze in het donker het volgende tableau opbouwen en dan gaat het licht weer aan. Het is wat statisch, een reeks plaatjes van bewegingen. Binnen zo’n mini-scène ontbreekt ontwikkeling. Het lijdt een beetje aan het gordijntje-open-gordijntje-dicht-effect. Geleidelijk word je benieuwd naar hoe de overgang van de ene beweging naar de andere eruit zou zien als je die volgens hetzelfde ondersteunende en sturende procédé zou uitwerken.

Een prachtig moment in ‘Studium’ komt halverwege, als het achterdoek opzijgeschoven wordt en het uitzicht over het park en de huizen bij de Stadsschouwburg in Utrecht zich opent. Tegen deze achtergrond maken twee danseressen bij de klanken van Monteverdi’s ‘Orfeo’ zwevende gebaren, traag, gelijkmatig en zorgeloos. De ondersteunende dansers nemen de zwaartekracht voor hun rekening. Bij de muziek en door de mild serene gelaatstrekken van de danseressen doen ze denken aan zwevende engelen, zoals die in grote aantallen op schilderijen uit de barok kunnen voorkomen. Hun bewegingen lijken op een val die nooit zal uitlopen op een verpletterende klap op de aardbodem.

Busy Rocks combineert nauwgezetheid en trouw aan het gekozen uitgangsprincipe met precies de juiste lichtheid en humor. Aan het eind heerst nog dezelfde frisheid en verwondering in de zaal als aan het begin.

Busy Rocks met ‘Studium’. Gezien vrijdag 15 april, Stadsschouwburg Utrecht. Daar nog te zien: 16 april.