Que Tahmina Akefi soit un bon écrivain, je n'ose pas le dire. La beauté afghane peut au moins coller des phrases ensemble, et sait comment ajouter une couche érotique par-dessus. Mais est-ce que cela signifie qu'elle dépasse la moyenne des romans à un centime, ou qu'elle n'a de toute façon rien d'autre à offrir que du porno oriental ? Difficile de répondre à cette question.
Feit is dat ze wel een verhaal heeft. Wat zij immers aan lichte erotica presenteerde bij het programma ‘Wanna Know A Secret?’ op Writers Unlimited kwam toch voort uit de behoefte om een statement te maken: het was een reactie op de moord door doodstraf op een Afghaanse schrijfster die het woord ’tepel’ had gebruikt. En dan krijg je dus zoiets. Een geil verhaaltje waarin het woord ’tepel’ overigens niet voorkomt.
Andrew Makkinga praatte op de laatste ‘Winternacht’ een programma aan elkaar met een aantal schrijvers die op dit moment hot zijn, of dat binnenkort gaan worden. Daarom was Özcan Akyol er met een tamelijk tam jeugdverhaaltje, en deed voormalig standupper Martijn Knol een tekstje, dat overigens buitengewoon veel slecht voor te dragen, want in teveel hortende en stotende ingebedde zinnen uiteenvallende, zoals deze zin eigenlijk ook, zinnen bevatte.
Qua impact werden de drie talenten dus in de schaduw gezet door het optreden van Carolina Trujillo, bekend van haar roman ‘De Tranen van Lupe Garcia’. Met deze Uruguayaanse is iets grappigs aan de hand. Ze straalt bij het opkomen een soort slungelige zweverigheid uit, die je het ergste vrezen doet. Je verwacht vaag geleuter van een uitgerangeerde theejunk, zoiets. Maar als ze dan de ruimte geeft aan haar verhalen ontstaat er een vrolijk spannende opeenstapeling van humor, magie en nuchterheid.
Verfrissend.
One of the guys, flink, zonder kapsones, maar met dromen. Zo hebben we dat graag hier. Wellicht dat daarom het branievolle optreden van Richard de Nooy zo tegenviel. Als gimmick, omdat hij zegt een hekel te hebben aan voorlezen uit eigen werk, zingt hij een liedje. Een liedje dat zegt waar het over gaat: ‘Ik wil aandacht’.
Het zal vast iets zijn waarmee je aandacht krijgt van om een literair verzetje verlegen zittende televisieprogramma’s, maar het maakte niet nieuwsgierig naar het werk van De Nooy, hoe onterecht dat ook mag zijn.