Deux nouveaux membres du Conseil de la culture montrent une fois de plus à quel point la réflexion sur l'art évolue : Jessica Mahn et Annick Schramme sont des femmes, ce qui était nécessaire dans ce fief d'hommes blancs, mais elles sont surtout... zakelijk ingesteld. Mahn is partner bij wereldspeler KPMG, Schramme is hoogleraar aan de Universiteit van Antwerpen en gespecialiseerd in Cultuurmanagement.
De raad, ooit ingesteld als adviescollege waarin vooral mensen uit de kunstwereld zelf zitting zouden hebben, verandert daarmee flink van karakter: geen componist of theaterdirecteur, geen acteur of schrijver als nieuw lid, maar een rekenwonder en een manager. Onder directeur Joop Daalmeijer gaat het steeds meer over harde cijfers, en steeds minder over kunst, lijkt het. Waarbij wel valt op te merken dat de nieuwe Vlaamse inbreng in Vlaanderen in zoveel kunstbesturen zit dat ze met eenzelfde aantal Nederlandse commissariaten wellicht niet in de Raad had gemogen.
Het persbericht meldt: ‘Schramme is ook actief in diverse raden van bestuur en adviesraden in de cultuursector, zoals De Vlaamse Opera/het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, het Vlaams Fonds voor de Letteren en de Strategische Adviesraad Cultuur, Jeugd, Sport en Media.’
Over KPMG, waar Jessica Mahn partner is tot 1 april aanstaande, doen de laatste tijd wat minder vrolijke verhalen de ronde. Zo waren er die vrolijke kantorendeal in Amstelveenet le juichende rapporten over de vastgoedhandel van SNS reaal.
Alleen maar nuttig dus, om goede mensen daar snel weg te halen. We zijn natuurlijk heel erg benieuwd hoe de kunst het gaat doen met de nieuwe koers van de Raad voor CultuurZaken.
[one_third]Vandaag (30 maart) kregen wij een reactie van Raadsvoorzitter (inderdaad niet directeur) Joop Daalmeijer. En die plaatsen we dus.“De Raad voor Cultuur is overigens geen kunstenaarsparlement”
Onverkort.
Wie de achternamen van de nieuwe leden wil weten, kan die vinden in ons artikel hierboven. [/one_third] [two_third_last]Beste mensen van cultuurpersbureau,
Wat hebben jullie een slecht stuk geschreven over de twee nieuwe leden van de Raad voor Cultuur. Ik ben er geen directeur, maar voorzitter. Ik ben niet commercieel en heb mijn hele leven in de publieke sector gewerkt. Plus bestuurslid van een aantal culturele en maatschappelijke instelling. Altijd onbezoldigd. Omdat ik vind dat je je voor die zaken moet inzetten. Annick is bij mijn beste weten nergens commissaris, maar gewoon hoogleraar en bestuurslid van culturele instellingen. Fijn dat iemand zich ook naast het werk inzet voorde publieke zaak. Jessica is partner bij KPMG. Inderdaad, en daarnaast ook bestuurslid in de culturele sector. Met huisvesting voor KPMG heeft ze niks te maken. Wel met de kunstaankopen.
De Raad voor Cultuur is overigens geen kunstenaarsparlement. Het is een adviesorgaan voor eerste en tweede kamer en de regering. Wettelijk vastgelegd. In onze raad zitten overigens in commissies en de kring van vaste adviseurs veel mensen die zich bezig houden met cultuur. Niet alleen met kunst.
Als jullie nog eens wat te melden hebben over de Raad, bel me dan even. Of onze voorlichter Rene van Geffen. Dat zou fouten kunnen voorkomen. En, als oud-voorzitter van de NVJ (ook onbetaald en geen directer of commissaris) ben ik 100% voor vrijheid van meningsuiting en in dat kader kunnen jullie natuurlijk altijd eigen opvattingen opschrijven over wie of wat dan ook. Maar svp weg gebaseerd op feiten die kloppen.
Je vous prie d'agréer, Madame, Monsieur, l'expression de mes salutations distinguées,
Joop J. Daalmeijer [/two_third_last]
Français 
Nederlands 
English (UK) 
