Le jardin des cerises de Nottrot : soirée passionnante de philosophie sur la chaumière grecque.

Wat is een herinnering waard? Een eerste kus, bijvoorbeeld: hoeveel armer ben je als die vergeten bent? In harde euro’s. Zulke vragen stelt Greg Nottrot zijn publiek graag, en wij, zijn dankbare toehoorders, doen graag mee met zijn geldachtenexperimenten. De man die samen met Oscar Kocken het revolutionaire concept van de live talkshow Orde van de Dag bedacht, maakt nu, onder regie van zijn levenspartner Floor Leene een solovoorstelling die precies gaat over de prijs van een herinnering. Hij doet dat op basis van Tsjechovs klassieker Le jardin des cerises, maar geeft daar een Griekse draai aan die verder gaat dan een avondje nostalgisch locatietheater.

Tromperie

Nottrot’s versie van Le jardin des cerises speelt in een nieuw complex atelierwoningen in Utrecht Leidsche Rijn, waarbij de grootste attractie de eeuwenoude ‘hoogstam’ kersenboomgaard is, die als gemeenschappelijke tuin dient voor het wijkje. De meeting die Nottrot organiseert onder de vleugels van zijn Nieuw Utrechts Toneel zou eigenlijk plaatsgevonden hebben onder die bomen, maar wegens dreigend noodweer werd de zaak naar binnen verplaatst. De blinkend witte centrale gang van de atelierwoningen was een bijna net zo goede setting voor deze discussie-avond, annex theatervoorstelling, annex vrolijke belazerij met bijna-gratis drank voor iedereen. Waarbij hij gelijk de vraag beantwoordt: hoe belangrijk is iets tastbaars als een boom, een decor of een plaats voor de beleving en de herinnering? Niet dus, onze verhalen zitten in ons, en niet in stenen.

Monuments

Al het werk van het NUT heeft hetzelfde kenmerk: theater is geen plek voor monumenten en illusies, maar moet gaan over het persoonlijke leven van acteur en publiek, en liefst ook nog iets over de wereld vertellen.

Nottrot heeft een Griekse moeder en een Nederlandse vader. Vlakbij Athene, op het eiland Salamina, staat een klein huisje, dat dient als vakantiehuis voor de hele familie. Dan is de vergelijking met Tsjechovs Kersentuin natuurlijk snel gemaakt: ook in Tsjechovs honderd jaar oude stuk staat een zomerverblijf centraal. Bij Tsjechov gaat het om de dreigende verkoop van het landgoed, en dus over afscheid, over de nieuwe tijd, over verval en melancholie. Dit alles in een komedie waarin de oude garde, de vasthouders van traditie, steeds tragischer en belachelijker wordt in haar streven om het verleden te behouden. Nottrot vertaalt dat verhaal losjes naar eenzelfde probleem dat met het Griekse huisje van de familie speelt, en dat doet hij zo goed, dat iedereen, zelfs zijn eigen familie, erin trapt.

Nouveau genre

Want dat is dus wel wat de eeuwig innemende theatermaker voor elkaar krijgt: hij kan je laten denken dat een oude schuur eigenlijk een villa is, of een afgetrapt Trabantje slechts een Ferrari met een imagoprobleem. Maar Greg Nottrot is dus geen louche makelaar of typische tweedehands-autoverkoper. Zijn talent geldt het theater, en zijn wetenschap dat het publiek zijn verhaal het beste zelf af kan maken.

Zo schep je vanzelf een nieuw genre, en daarvoor is deze Utrechtse maker terecht beloond met financiële steun voor de komende vier jaar. Opdat nog veel meer mensen met hem op en over de grens tussen fictie, werkelijkheid kunnen wandelen. En zodat hij de huur van die prachtige atelierwoning, met die schitterende, oude kersentuin, nog even kan blijven betalen.