Tien jaar geleden kreeg ik een nieuwe bril. Twee weken later reed een gepensioneerde oogarts met zijn auto door mijn linkerbeen heen en een maand daarna is, vanuit een – gelukkig tijdelijke – rolstoel, het idee voor het Cultureel Persbureau geboren. Mede omdat de kunstredacties van de Geassocieerde Persdienst en NRC gedecimeerd werden. 26 september is dus maar een datum, maar wel een datum met een verhaal. Dat viert het Cultureel Persbureau graag met actieve lezers en volgers als jij, die dit nu leest.
Tien jaar alweer, waarin we van gesubsidieerd rijk naar commercieel straatarm bewogen en nu ergens daartussen hangen, met nog steeds hetzelfde gevoel van journalistieke noodzaak en kunstliefde en de wil om de verhalen te blijven vertellen die verteld moeten worden. Jaren waarin het stimuleringsfonds voor de journalistiek ons niet wilde helpen, omdat ‘kunst’, volgens het bestuur, ‘geen rol speelde in het maatschappelijk debat’, en we toch doorgingen.
Année jubilaire
Op 26 september vieren we niet het echte jubileum: dat doen we in het voorjaar van 2019, wanneer het echt 10 jaar geleden is dat het Cultureel Persbureau het levenslicht zag. Maar deze woensdag is het begin van het jubeljaar, waarin we graag met jullie een toost uitbrengen op wat er nog allemaal te gebeuren staat.
Maak kennis met een paar van onze auteurs, vraag eens hoe dat nou eigenlijk werkt, zo’n club en deel je beste geheimtip met onze sterverslaggevers.
Kom binnen, maar geef wel eerst je komst op. Dat kan via onderstaande knop:
Français 
Nederlands 
English (UK) 
