Het Holland Festival is het meest toonaangevende festival van Nederland, en toont het beste wat er internationaal en nationaal op de grotere podia wordt gemaakt.
Op 28 februari presenteert Pierre Audi in de stadsschouwburg het programma van het Holland Festival 2012. Wij zullen dat festival, net als in 2010 en 2011, op de voet volgen met onze online festivaldagkrant op www.dedodo.nl. Die dagkrant heeft inmiddels zijn bestaanrecht bewezen, nu steeds meer festivals met het Cultureel Persbureau willen samenwerken aan dit unieke initiatief. Aan de ‘product-range’…
Daar schrikken we zelf best een beetje van. Dat het best goed liep met het Cultureel Persbureau, wisten we, maar een bereik van meer dan 100.000 mensen hielden we eigenlijk niet voor mogelijk. We hadden immers niets aan marketing gedaan. Alleen maar inhoud geplaatst en geen gratis kaarten weggegeven. En maar één keer iets met een blote vrouwenborst erin. Enfin.…
Ter afronding. Het Holland Festival van 2011 zou wel eens historisch kunnen worden. Niet alleen was het het festival dat het meeste publiek trok sinds jaren, het was ook het festival dat plaatsvond terwijl een minderheidsregering van populisten, nationalisten en materialisten het einde afkondigde van de kunstsubsidies. We blikken daarom terug op een festival waarin we met onze nieuwe…
De Dodo had het druk, deze derde week van het Holland Festival. Gelukkig opnieuw met een spannende mix van mooi, raar en bijzonder. Zoals het hoort, eigenlijk. Wat het Holland festival helemaal spannend maakt is dat dat soort uitersten zich soms binnen één programma kunnen afspelen, zoals bij het Nationale Ballet, of zelfs binnen één voorstelling, zoals bij De Russen…
Eindelijk: de opera The Cricket Recovers naar het dierenverhaal De genezing van de krekel van Toon Tellegen is in Nederland! Het Holland Festival presenteert ruim zes jaar na de wereldpremière in Aldeburgh het werk van Richard Ayres, uitgevoerd door Asko|Schönberg en VocaalLAB onder leiding van Etienne Siebens. Pierre Audi tekende voor de regie: hij maakte de voorstelling gelaagd en gewaagd.…
Zou de anti-reclame van premier Rutte cum suis door kunst weg te zetten als bestemd voor linkse types en andere idioten al effect sorteren? Je zou het bijna denken als je de tamelijk slecht gevulde zalen ziet tijdens de voorstellingen op het Holland Festival. Er zitten meer dan tien mensen op de eerste rij, maar toch houdt het allemaal niet…
De ark als de aarde, als een ruimteschip dat ons door de chaos van het heelal naar een veilige haven voert. De Poolster als ogenschijnlijk magnetisch middelpunt van het heelal waaromheen alle sterren draaien. Nee, dit is geen zweverig new age geleuter, het zijn de uitgangspunten voor Tevot en Polaris, twee grote orkestwerken van Thomas Adès, die onder leiding van de componist zelf hun Nederlandse première beleefden.
Op verzoek van het Holland Festival maakte Jamie McDermott van The Irrepressibles een nieuw programma: Human Music Box. De tienkoppige Britse band begint zijn wereldtournee in Amsterdam. De première op vrijdag 17 juni in het Muziekgebouw aan ’t IJ werd een ingetogen, muzikale avond die vooral visueel aantrekkelijk was. In het midden van de Grote Zaal stond een groot, ronddraaiend…
‘Labyrinth’ heet de choreografie van Sidi Larbi Cherkaoui. Doolhoven intrigeren omdat je er in kunt verdwalen en dan per se de uitgang wilt vinden. Onderweg doet een mens dan allerlei onthullende ervaringen op omtrent zichzelf. Maar Cherkaoui komt niet toe aan deze gang. Hij begint meteen met symboliek. Een danseres houdt een brede band vast die vanuit het toneelhuis naar…
Keulen en Parijs mogen dan niet in één dag gebouwd zijn, het kostte minder dan drie dagen om naar de maan te vliegen. Een kromme vergelijking om mee te vertellen dat een voorstelling die drie dagen voor de première nog rammelt, op de première zelf een onvoorstelbare hit kan blijken. Zoiets kan dus gebeuren met De Russen, de nieuwste voorstelling…
Componist Wolfgang Rihm en choreograaf Sasha Waltz, twee bekende gezichten op het Holland Festival en grote namen in de Europese podiumkunsten, brachten in 2008 samen een voorstelling uit die dit jaar niet mocht ontbreken in een Holland festival-programma. Het festival heeft niet alleen aandacht heeft voor een aantal grote, hedendaagse componisten (Xenakis, Rihm), maar timmert ook behoorlijk aan de weg op het…
”Alifib” van de Britseprogrocker Robert Wyatt (1945) is een liedje dat onder de huid kruipt. De bijnabrekende stem van Wyatt klinkt zo oprecht triest dat het je de adem beneemt. Het lijkt een onmogelijke opgave om ”Alifib” overtuigend te brengen zonder de meester zelf. Toch krijgt het Franse Orchestre National de Jazz het voor elkaar. Waar Wyatt in het origineel…
Dat de Off Broadway-musical Fela! Een succes was, konden we eigenlijk wel verwachten. Voor De Dodo hebben we er daarom ook niemand heen gestuurd: er zijn al genoeg kranten en andere bloggers die graag bij de New Yorkse publiekslievelingen op de eerste rang willen zitten. Dat ze een goede tijd hadden, leest u elders op deze site, via de blogstream…
Op heel verschillende plekken kunnen mensen soms hetzelfde idee hebben. En nog somser leiden die gelijke ideeën allebei tot iets prachtigs. Een paar jaar geleden speelde mimegezelschap Kassys dankzij het Brabantse theater Bis de prachtig droevige tragedie ‘Kommer’, waarin collega’s zinloze tijd doorbrachten in een rouwkamer vol leaseplanten. Ieder gratuit zinnetje werd uitvergroot door machtig hulpeloze gebaren tot in het…
Firs heet hij. En hij komt altijd te laat. Vanwege de jicht. Arme huisknecht. Firs werd geschapen door Anton Tsjechov. In zijn meesterwerk De Kersentuin gaat het over de verveling en lamlendigheid van de oude rijken, en Firs is de huisknecht die het allemaal ziet gebeuren. Tsjechov laat hem sterven, aan het eind, wanneer de vertrekkende huiseigenaren hem totaal vergeten…
Papageno pronkte gisteravond zonder zijn verenpracht. Sterker nog, de hele regie van Une flûte enchantée was een onopgesmukt genoegen. Sober. Integer. Je kunt een Nederlands publiek niet wilder krijgen dan met een dergelijke aanpak. Complimenten dus, voor Peter Brook. In het Muziekgebouw aan het IJ was de Nederlandse première van Brooks bewerking van Die Zauberflöte van Mozart. De productie draaide…
Een opera gebaseerd op teksten van Nietzsche, en dan beginnen met hard gelach en hoofdpersonage N die probeert twee waternimfen te pakken te krijgen. Wacht even, dat is Wagner! Goed, bij Wagners Rheingold gaat het om drie Rijndochters, maar de overeenkomst is te groot om toevallig te zijn. En dat is die ook niet, maar in de eerste minuten van Wolfgang Rihms Dionysos is veel meer aan de hand. Hier is een componist aan het werk die niet alleen met tekst en muziek speelt, maar ook met eeuwen cultuurgeschiedenis en daar nog grappen bij weet te maken ook. Het is om in van een roes te geraken.
Acteurs met soort van harembroeken en bamboestokken op een nondescript speelvlak. Sommigen onder u denken hierbij wellicht nostalgisch of vol huiver terug aan de tijd dat er in Nederland nog ‘Akademies voor Ekspressie’ waren. Toppunten van sociokunst. Ergens diep in de jaren zeventig van de vorige eeuw, dus. Het uit Hongarije afkomstige Maladype Theater past naadloos in dat beeld, dat…
Met de strijd tussen Titanen en goden op de berg Olympus opent Xenakis 1234, een minifestival in het grote Holland Festival. In vier concerten, verspreid over twee dagen, staat Iannis Xenakis centraal. Daarnaast is ook nog een omvangrijke tentoonstelling aan de Griekse componist gewijd, die van huis uit wiskundige en architect was.
Je kunt je ogen bijna niet afhouden van de voeten. De dansers maken drukke, snelle pasjes en toch lijken hun lichamen over het toneel te glijden. Het straalt iets van volmaaktheid uit. In ‘Birds with Skymirrors’ krijg je voortdurend het gevoel dat de vogelwereld model heeft gestaan voor de bewegingen. Trillende handen doen aan vleugeltoppen denken, kwetsbaar de luchtlagen aftastend.…
Ze zeggen van Isabelle Huppert, sinds jaren de mooiste en meest mysterieuze verschijning op het filmdoek, dat ze live de uitstraling van een dood zebravinkje heeft. Ik had daar in ieder geval over gehoord, maar het nog nooit in het echt meegemaakt. Tot vrijdagavond 3 juni in de Amsterdamse Stadsschouwburg bij Un Tramway in het Holland Festival. En het klopt…
Jong sterven blijkt niet alleen gunstig voor hemelbestormers als Buddy Holly, Sam Cooke of Jezus. Ook in een toch tamelijk elitaire wereld als die van het Duitse theater kun je door een vroege dood sterstatus bereiken. Dat is ieder geval Christoph Schlingensief overkomen, de man die in 2010 aan longkanker overleed. De man had in het hele Duitse taalgebied al…
Dat was even knarsetanden voor de Britse theatercritici. De gevierde regisseur Deborah Warner (1959) trok onlangs Richard Brinsley Sheridan’s The School for Scandal uit de kast. Een stuk uit 1777, en een onaantastbaar onderdeel van de Britse theatercanon. Voortbordurend op de stijl van haar eerdere productie Mother Courage (2009) gaf Warner ook aan The School for Scandal – godbetert – een eigenzinnige, hedendaagse draai.
“Met veel video, licht, muziek en kabaal – als een rockconcert, ” grijnst Warner in het kantoor van het Barbican Theatre in Londen. “Mother Courage had een ontzettend populistische, spannende sfeer. Ik houd ontzettend van die arrogante theatraliteit, en die stijl wilde ik voortzetten in The School for Scandal. Voor mij was het de grote uitdaging om de Brechtiaanse theaterstijl van Weimar – die ik via Mother Courage weer had ontdekt – te laten botsen met een achttiende-eeuwse theatertekst.”
Deze week barst het Holland Festival los en wij zijn erbij. We maken met een flink team professionele journalisten een Dodo Festivaldagkrant, zoals we dat eerder ook deden voor bijvoorbeeld Springdance en De Internationale Keuze van de Rotterdamse Schouwburg. We volgen het festival op de voet om nieuws te brengen wanneer het zich voordoet. We gaan voorstellingen zien waar anderen…
Door Wijbrand Schaap Eens in de zoveel tijd staat er een theaterregisseur op die de leegte om zich heen aan de kaak wil stellen. Dat het om de leegte in hem (of haar) zelf gaat, daar komt deze jonge regisseur meestal een jaar of twintig later achter, als die eenmaal wat minder leeg geworden is. Zo gaan die dingen. We…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.