Terwijl het rommelt in de Amsterdamse dans- en performancewereld vanwege een totaal gebrek aan degelijke ondersteuning van ontwikkeling en experiment (zie Alarmbrief), toont choreograaf Ola Maciejewska dit weekend het indrukwekkende Bombyx Mori bij Veem House of Performance. Maciejewska is een mooi voorbeeld van een talentvolle maker die vanwege het afbrokkelende kunstklimaat in Nederland de wijk heeft genomen naar elders. Na…
Soms zijn mensen politiek zo boos dat ze de kans om zelf baas van het land te worden woedend afslaan bij het horen van het woord ‘premier’. Dat merkte Oscar Kocken, de vrolijke host en bedenker, samen met Daan Windhorst, van ‘Het Torentje’ afgelopen vrijdag. Hij probeerde een voorbijgangster warm te maken voor zijn voorstelling, in een tentje op het…
De voorstelling Sketches/Notebook (2013), die op 6 juni in het Holland Festival haar Nederlandse première beleeft, is virtuoos, radicaal en uiterst zachtaardig. Choreograaf Meg Stuart houdt van kleinschaligheid, ook als ze de grootste podia bezet met partners als de Volksbühne (Berlijn), Théâtre de la Ville (Parijs) of de Münchner Kammerspiele. Details winnen het van grote lijnen en spelen vaak een hoofdrol in stukken die het menselijk gedrag op ongenadige wijze onder de loep nemen.
Sketches/Notebook valt op
Afgelopen zaterdag, 2 april bezocht ik de opening van vier tentoonstellingen in Amsterdam met werk van Martyn Last, die in september 2015 plotseling overleed. Hij was nog maar 54 jaar. De samenstellers Jeroen Werner en Henk Wijnen (i.s.m. de galeries) hebben een indrukwekkende hommage gebracht aan hun overleden vriend en kunstbroeder. Het is een belevenis om zoveel werk van Last bij…
De wereld van de kunstkopers is de wereld van de ‘wat oudere kopers’. Het landelijke kunstinitiatief We Like Art – een website die informeert over het kopen van kunst – wil daar verandering in brengen en probeert een ander publiek te bereiken. Het wil jongere kunstkopers te interesseren voor het kopen van kunst. Omdat veel mensen wel kunst willen kopen,…
Olson Lamaj runt met drie vrienden een galerie: van hun eigen geld en in hun vrije tijd. Ze moeten wel want het is de enige manier om jonge, hedendaagse Albanese kunstenaars een kans te geven. Lamaj studeerde fotografie in Milaan en beeldende kunst in Florence en verdient nu zijn geld als grafisch ontwerper. Hij staat mij na werktijd te woord…
Als iemand een goed beeld kan geven van de culturele ontwikkeling in Albanië is het wel Vincent van Gerven Oei. Deze Nederlandse filosoof en kunstenaar woont al vijf jaar in het land en heeft daardoor als insider en buitenstaander een uitgesproken mening. Ik ontmoet hem in café Bukowski in een hippe uitgaanswijk van Tirana. Toen de ambassade mij over Van Gerven Oei…
De jaarlijkse Zomerexpo in het Gemeentemuseum Den Haag staat open voor inzendingen van amateurs. Maar uiteindelijk blijkt maar liefst 70% van de inzenders een kunstacademie doorlopen te hebben, en is zelfs 80% van de geselecteerde inzendingen gemaakt door professionele kunstenaars. Met twee gasten bezoek ik de Zomerexpo. Museumbezoeker Rob van Berlo kiest zijn favorieten. Galeriehouder Nena Milinkovic vraag ik hetzelfde,…
Manger, de nieuwe voorstelling van Boris Charmatz en Musée de la Danse, geeft toeschouwers alle ruimte. Waar je je opstelt om te kijken of juist om te luisteren, naar wie of wat je kijkt en voor hoe lang, maak je zelf uit. De Zuiveringshal op het Westergasfabriekterrein, majesteitelijk leeg en galmend, zorgt voor een wonderlijke sfeer in deze voor Charmatz’…
Niet elke kunst kan aan elke muur hangen. De Utrechtse Galerie Kuub heeft zo’n muur die een uitdaging is voor iedereen die in de verder royale ruimte een kunstwerk wil ophangen. De muur is namelijk middeleeuws, en in de loop der eeuwen van meer lagen, stempels en ankers voorzien dan een gemiddelde nieuwbouwwoning in haar leven aan zal kunnen. Met of…
Nathaniël Mellors is een van de grappigste kunstenaars van wie werk is te zien op Art Rotterdam. Geen bewegend schilderij, geen grofkorrelige vloeistofdia’s en ook geen Arnoud Mik: Mellors laatste werk: The Sophisticated Neanderthal Interview, is goed geacteerde comedy over een serieus intellectueel onderwerp: de kunstwereld. Voortbordurend op de ontdekking dat de Neanderthalers helemaal niet de primitieve knuppelzwaaiende losers waren waar…
Moshen Rastani (1958) grijnst breed, kijkt me indringend aan, gebaart, en legt zijn hand op zijn hart. “Wat er nu gebeurt, hier, tussen jou en mij, in dit gesprek. Dáár gaat het me om. We ontmoeten elkaar van mens tot mens. We communiceren. Via elkaars gezicht kunnen we de geheime wereld van de ander bezoeken. Zo’n camera is slechts een stuk gereedschap om dat contact voor elkaar te krijgen.”
Rastani werd door het uitbreken van de Irak-Iranoorlog de fotografie in geslingerd. Hij ontpopte zich met zijn prachtige, verstilde zwart-wit portretten als ongekroonde koning van de Iraanse oorlogs- en documentairefotografie. Daarnaast maakte hij reportages in Libanon en Bosnië & Herzegovina, en legt in zijn lopende Iranian Family Project het alledaagse leven in Iran vast. Samen met acht landgenoten en geestverwante kunstenaars is zijn werk nu te zien bij Francis Boeske Projects.
In 2015 eindigt kunst haar 70-jarig bestaan als ‘Linkse Hobby’. Veel meer valt er niet te voorspellen voor dit jaar. Kunst gaat terug naar de bourgeois-status die zij sinds de aanvang van de industriële revolutie innam. 1: Kunst was nooit links Kunst is natuurlijk nooit ‘links’ geweest. Subsidie kwam misschien uit de denkkokers van sociaal- en christendemocraten, maar kunst an sich…
Sinds de bezuinigingen is het bittere noodzaak voor velen geworden, cultureel ondernemerschap. Maar wat dat precies is, dat weet helemaal niemand. Zelfs de overheid heeft eigenlijk geen idee als ze het er over heeft. Maar, de overheid vraagt, dus moet er antwoord komen. De afgelopen jaren wordt de Nederlandse kunstwereld overspoeld met self-proclaimed ervaringsdeskundigen op het gebied van cultureel ondernemerschap.…
Drie keer bellen. Dat helpt dus. Als je een expositie aan de man te brengen hebt, midden in de Grachtengordel. Volgens de pr-medewerker was geen serieus medium in de expositie geïnteresseerd. Nou hebben die kunstredacties het al moeilijk genoeg, dus als iets niet te zien is in een van de usual places, zal een journalist van De Volkskrant niet snel…
Voor de meeste kunstenaars is het een ideaal. Vertegenwoordigd worden door een galerie. Schrijvers hebben hun zinnen gezet op een contract bij een uitgeverij. Muzikanten kijken verlekkerd naar labels en theatermakers staan in de rij voor een impresariaat. Makers hebben een haat-liefde verhouding met zulke bemiddelaars. Want hoewel de gemiddelde creatieve professional wel een teen zou willen missen in ruil…
Het Holland Festival kreeg in de persoon van de Britse Ruth Mackenzie een volslagen onbekende nieuwe directeur. Althans, voor ons. De flamboyante, artistiek buitengewoon vooraanstaande operaregisseur Pierre Audi maakt plaats voor een vrouw die zich vooral als manager van festivals en culturele instellingen heeft gepresenteerd, maar naar wier ideeën het gissen is. Toen ze gepresenteerd werd herkende geen van de…
Sommige kunst heeft een verhaal nodig. Dan volstaat een doekje aan de muur met het opschrift ‘Zonder Titel’ niet. De performance ‘Laaroussa’ (Bruid) van de Frans-Tunesische broer en zus Selma en Soufiane Ouissi valt binnen die categorie. Hoe bijzonder hun fysieke aanwezigheid op een donker toneel ook is, zonder uitleg vooraf en een vragenuurtje achteraf zegt het allemaal bitter weinig.
Is dat erg?
Art Rotterdam is de toonaangevende beurs op het gebied van hedendaagse kunst in Nederland. Dit jaar presenteerden maar liefst 96 galeries kunstwerken van nog veel meer kunstenaars. Daarbij opgeteld is op diezelfde beurs een afdeling videokunst te zien onder de noemer Art Rotterdam Projections, een afdeling betaalbare kunst bij WeLikeArt! en een afdeling waar maar liefst 92 kunstenaars stonden die in 2012 gehonoreerd waren met een startstipendium van het Mondriaan Fonds. De Van Nelle fabriek barstte ervan uit zijn voegen.
Stel je heb een klein kapitaal op zak. En je gaat een dagje naar de Tefaf. Dat is een feestelijk gevoel: een kunstcadeau voor jezelf. Maar eenmaal binnen is de kans groot dat de schrik je om het hart slaat. Want hoe te kiezen uit 30.000 objecten? In die 265 stands van vermaarde galeries uit twintig landen: Argentinië, Verenigde Staten, Canada, Italië, Japan, Canada?En in welke hoek ga je op zoek? Oudheden? Of modern, antiquair, design? Ga je voor een beeld, een doek, sieraad, stoel of een boek?
Het begon met een mail uit het niets. Kunstenaar Joncquil had mijn website gegoogled en was getroffen door de naam. Zelf was ik bijna vergeten hoe ik ooit aan die naam gekomen was, Joy of Irony: een nummer van de legendarische, zeer ondergewaardeerde Engelse noise/metalband Fudge Tunnel. Joncquil kwam op mijn site vanwege zijn toenmalige expo, Himmel und Joy. Hij had wat van mijn stukken gelezen en introduceerde zichzelf. Misschien dat we ooit koffie konden drinken om een beetje over kunst te praten.
Aldus geschiedde.
Als Nederland consequent volhardt in eerder ingenomen PVV-standpunten, zegt de tweede kamer op 21 november 2012 ‘Nee’ tegen een Europese investering in cultuur, innovatie en media. Als het huidige kabinet Rutte echter vasthoudt aan de pro-Europese houding die in het regeerakkoord is opgenomen, staakt Nederland zijn verzet tegen de bijdrage van 1,8 miljard euro aan versterking van cultuur, die inmiddels door alle andere Europese lidstaten is goedgekeurd.
Theo Wesselo en Maxim Hartman maakten zich onsterfelijk met hun iconische tv-programma Rembo & Rembo. De twee komen nader tot elkaar in hun tentoonstelling Sex Sells. Nu te zien in de Amsterdamse galerie Vriend van Bavink, tot en met 12 oktober. Lucas van Eck en Daniël Bertina spraken ze, vlak voor de opening…
Unruly Gallery, een piepkleine underground kunstgalerie in de Amsterdamse Cliffordstraat, presenteert de groepstentoonstelling We, the Artists. Met portretten van kunstenaars, gemaakt door andere kunstenaars. Hoe zelfreferentieel wil je het hebben? Toch zeer de moeite waard. Unruly Gallery is een van de weinige artist-run galeries in Amsterdam met een verfrissende do-it-yourself instelling. De galerie werd opgezet door Niels Meulman en Adele…
‘What the fuck moet ik hiermee?’ was de eerste gedachte van choreograaf en performancekunstenaar Ivo Dimchev (1976) bij de kunstwerken van de Oostenrijkse kunstenaar Franz West. Na Dimchev’s solovoorstelling Some Faves (2010) in Wenen zocht West, een veelbekroond maker van bizarre sculpturen en objecten, contact met de choreograaf. Hij vroeg hem om een geïmproviseerde video te maken op basis van zijn…
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.