kunstenaars
Blije eikel of depressieve bacterie? Biodesign is de toekomst, volgens William Myers
Welke idioot dat nou kon bedenken, vroeg een van de aanwezigen zich af: dat je elektrische schakelingen kunt maken door het DNA van een alg te combineren met dat van een hamster? Zomaar een vraag die opkomt wanneer je rondloopt over de expositie Biodesign, die vanaf 27 september t/m 5 januari (2014) in Rotterdam is te zien. En dan is…
Les Nabis uit Hermitage Petersburg in volle glorie te zien aan de Amstel
Met jong talent Europa in: wat de Reisopera en Ajax gemeen hebben
Met zestig procent minder budget toch meedoen in de top en succesvol Europa in. Onmogelijk, roept menigeen. Alleen met een nieuw stadion, stelt een ander. En met extra investeringen in de winterstop. Maar het kan, aldus een enkeling.
I Like To Watch Too is een must om de podiumkunsten in Nederland jong en fris te houden
Een man en een vrouw dansen gepassioneerd in de hal van Paradiso. Zo’n experimentele dansperformance is ongewoon voor het Amsterdamse poppaleis. Toch is het festival I Like To Watch Too hier goed op zijn plaats. Veel mensen voelen een drempel tegenover dit soort optredens, maar hier heerst precies de goede ‘in- en uitloopsfeer’ om avant-gardekunst tot iets te maken waar je gewoon naar kunt kijken en dat altijd wel iets in je losmaakt.
‘Dit was de plek waar de Koude Oorlog werd gevoerd’ Dennis Meyer over Festival De Basis
“Ik ben heel benieuwd naar de reacties van het publiek. Mensen hebben altijd een beeld bij een festival. Die komen, en verwachten dat ze van alles mee kunnen maken. Wat je hier krijgt is het terrein, een ontdekkingstocht en een verhaal dat daardoor naar boven komt. De belangrijkste energie die er op en om dit terrein heerst is: ‘Ik mag erop, en wat is er dan allemaal?’ Op die energie wil voortbouwen.”
Met Halbe Zijlstra was het goed mis, toont Jet Bussemaker aan
Jet Bussemaker, sinds vorig najaar minister van cultuur, begint langzaam maar zeker de schade te herstellen die het vorige kabinet, gesteund door de Nederlandse cultuurhaterspartij PVV, heeft aangericht.
5 miljoen terug voor de cultuurkaart, 2 miljoen voor de musea, binnenkort nog iets
It’s official: Bussemaker dist Raad voor Cultuur in strijd om kunstminnende kiezer
We zagen het in maart al aankomen, maar nu is het officieel: minister van cultuur Jet Bussemaker legt het Museumadvies van de Raad voor Cultuur naast zich neer. Het adviescollege onder leiding van Joop Daalmeijer heeft zijn huiswerk dus niet goed gedaan: zijn idee
Cultuurminister Bussemaker belooft investeringen in jonge kunstenaars
Vandaag werd het Nederlands paviljoen van de Biënnale in Venetië geopend door minister van cultuur Jet Bussemaker. En ze deed dat met een speech die de cultuursector zal waarderen. Niet langer de harde en kille toon van Halbe Zijlstra’s neoconservatieve leegheid, maar een
Voor sommige kunstenaars zijn mensen eng
Als kunstjournalist krijg ik van kunstmakers een VIP-behandeling: vrijkaartjes, aparte balies, ze zeggen U tegen me en hangen aan mijn lippen als ik iets vertel. Dat is een
Fictie in dansfilms, (hoe) werkt dat? Goeie vraag op festival Cinedans
Fransien van der Putt zag samen met choreograaf en dansfilm-maker Angelika Oei vijf nieuwe Nederlandse dansfilms tijdens Cinedans. Het resultaat is soms veelbelovend. De films ontstegen alle het niveau van de visuele gimmick. Daarvoor in de plaats komt een worsteling met fictie en fysieke geloofwaardigheid.
‘Veel kunst gaat teveel om het pleasen’
Het begon met een mail uit het niets. Kunstenaar Joncquil had mijn website gegoogled en was getroffen door de naam. Zelf was ik bijna vergeten hoe ik ooit aan die naam gekomen was, Joy of Irony: een nummer van de legendarische, zeer ondergewaardeerde Engelse noise/metalband Fudge Tunnel. Joncquil kwam op mijn site vanwege zijn toenmalige expo, Himmel und Joy. Hij had wat van mijn stukken gelezen en introduceerde zichzelf. Misschien dat we ooit koffie konden drinken om een beetje over kunst te praten.
Aldus geschiedde.
Opgeheven Tilburgse dansvernieuwers gaan in fitness voor parkinson-patiënten
Zat weer een briefje bij de post. Een van de vele, deze weken. Over een club die nog maar pas door de overheid was opgericht. Met de bijbehorende miljoenen, die vanwege de wraaklust van de PVV nu in de lokale sloot gekieperd zijn. De makers hebben alweer een paar maanden geleden een nieuw doel voor zichzelf gevonden: het welzijn van Parkinson-patënten verbeteren. Maar Danshuis Station Zuid is nu dus verleden tijd. We quoten:
Rutte 2: Geen echt herstel gaten, wel andere toon
Daar is het dan: het regeerakkoord van het nieuwe kabinet van de man die eerder de termen ‘subisidieslaaf’ en ‘lege zalen’ in verband wist te brengen met de schone kunsten. De toon is nu anders, en dat danken we aan de inbreng van de PvdA, zoals we dus eerder blijkbaar de honende toon te danken hadden aan de PVV van Martin Bosma.
Als je geen twitter hebt in Egypte. Community Arts ‘Mahatat’ werkt van onder af. #vvu
De overheid heeft de laatste decennia weinig moeite gedaan om in het Egyptische Damietta een culturele scene van de grond te krijgen. Er zijn geen werkruimtes. Geen galeries. Alleen een hele grote bibliotheek en een “cultuurpaleis”. Die zijn beide pas vijf jaar geleden geopend. Daarnaast zijn er een paar kleine onafhankelijke initiatieven. In de openbare ruimte.
