Holland Festival: 4 manieren om naar de toekomst te kijken
Metropolis op Holland Festival: 4 manieren om naar de toekomst te kijken.
Metropolis op Holland Festival: 4 manieren om naar de toekomst te kijken.
Zonder de app op je smartphone M.U.R.S. bezoeken is een uitdaging. De voorstelling van het beruchte theatercollectief uit Barcelona is een commentaar op de manier waarop mensen via allerlei gadgets ongemerkt onderdeel worden van een door internationale bedrijven gerunde SMART-society. Doe je mee of niet? Valt er eigenlijk wel wat te kiezen? Volgens Jürgen Müller, een van de oprichters van…
De laatste tijd word je in de media overspoeld met voorspellingen over de toenemende invloed van kunstmatige intelligentie op ons leven. Neem bijvoorbeeld Nicholas Carrs boek The Glass Cage die de revolutionaire impact van nieuwe technologie op de werkvloer analyseert. Het zijn ontwikkelingen die niet voorbij zijn gegaan aan de programmeurs van Imagine. De 31ste editie van het filmfestival, dat…
Eindhoven is om de twee jaar even het mekka van de experimentele electronica met de STRP Biënnale. In de Brabantse lichtstad kun je maar liefst negen dagen genieten van toonaangevende dance-acts. Daarnaast verkennen experimentele performances het snijvlak tussen film, kunst en technologie. Cultuurpers maakt alvast een voorselectie. Hypnotische dansdeining Het Britse Factory Floor staat met een voet in het verleden, maar kijkt muzikaal naar de toekomst. Hun…
Eigenlijk is het nog veel te vroeg voor een recensie van Vulnicura. Björks nieuwe album laat zich niet in een paar dagen of luisterbeurten doorgronden. Maar omdat wél direct hoorbaar is dat hier iets bijzonders gebeurt, doe ik toch een poging deze nieuwe ontwikkeling in Björks kunstenaarschap te duiden. Björk is een artiest van wie ik ieder album met bovengemiddelde…
Ik heb dus vijf minuten lang in de studio van singer-songwriter Patrick Watson gezeten. Hij speelde wat. Legde zijn telefoon in de asbak. Zei wat tegen zijn labrador. En ik kon rustig rondkijken terwijl hij speelde. Achter me, voor me. Onder en boven. Niets mooier dan bij een artiest thuis te zitten, terwijl hij speelt. En hij had geen last…
“Iedereen heeft tegenwoordig een computer op zak (smartphone of glass) waarmee je per persoon over behoorlijke rekenkracht en communicatie technologie beschikt. Die rekenkracht en technologie kun je inzetten, om ge–augmenteerde elementen aan het entertainment toe te voegen.” Zomaar een reactie op een vraag. Van een theater. Omdat dat theater vooruit wil kijken: Hoe ziet het theater van de toekomst eruit? Die vraag…
Is avant garde dans niet te hoogdrempelig? Is het nog wel levensvatbaar in deze barre culturele tijd? I Like To Watch Too wil dit misverstand uit de weg ruimen. Het festival brengt experimentele dans dichter bij het publiek dan ooit.
Wat heeft een proefschrift over een vergeten Victoriaanse romanschrijver gemeen met een rushrelease van multinational Sony?
Ze kunnen best wat, bij Fitzroy. Altijd leuk om presentaties bij te wonen, zoals het Amsterdamse marketingbureau liet zien tijdens het Congres Podiumkunsten op 29 en 30 mei 2012.
In het debat Burger King & Burgerschap geven Patrick van der Hijden, David van Reybrouck, Chris Keulemans en Samuel Vriezen hun visie op de staat van de burger. Publiek mag, maar hoeft niet, meedoen. Hieronder de column Staat van Verwenning, voorgedragen door Patrick van der Hijden – als aftrap voor het debat.
“Ons leven is in de achttiende eeuw uitgevonden.
De leden van de hogere klassen – de elite – hadden een eigen huis, vaak met tuin. Ze stuurden hun kinderen naar school en die begonnen daarna een vervolgopleiding. Ze hadden vrije tijd en kwamen over het algemeen op tijd op hun afspraken, door de horloges die ze droegen en de trekschuiten die op tijd vertrokken (ze klaagden bij vertraging). Burgers die buiten de stad woonden, forensden – met de koets, dat wel. Ze dronken koffie om wakker te blijven. Ze bezochten restaurants met menukaarten. Ze werden ingeënt tegen de pokken en hadden huisdieren. Een geweldige bron over dat leven vormt het dagboek van Otto van Eck, die daar op tienjarige leeftijd onder druk van zijn door de Verlichting bezielde ouders aan begon, in 1791. Daar ontleen ik bovenstaande voorbeelden aan.
Dit leven wordt aan het begin van de eenentwintigste eeuw niet door een kleine minderheid geleefd, maar door een groot deel van de Nederlanders. Die moeten het wel zonder personeel doen. Dat is namelijk vervangen door technologie.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.