Yasmeen Godder lets contrast between frightened individual and roaring group animal linger too much in dancers' minds

She is on her knees. Shaking and trembling, she jerks backwards. With clawed fingers that seem to grasp at the void. Like a frightened cat. Shuffling, the dancer moves backwards in a semicircle on the white stage floor of Theatre Frog. One by one, the five others step onto the empty open stage, while the first dancer keeps looking anxiously at the audience. Thus begins 'Storm end come'. With this performance, Israeli choreographer Yasmeen Godder shows the overwhelming effects of fear on the bodies of her dancers. But it doesn't really get scary.

Een van hen wrijft zich om de havenklap in haar oog, een ander plukt aan zijn shirt en valt achterover in een hysterische boog. Steeds wanneer de dansers alleen over het toneel bewegen ontstaan dit soort fysieke dwangneuroses. Even later komt een andere vrouw op, kruipend op handen en voeten, stram en trillend als een wandelende tak. Alle zes dansers – twee mannen, vier vrouwen – lijken af en toe expliciet een dier uit te beelden. Niet toevallig, zo vertelt Godder na afloop. In het anderhalf jaar durende repetitieproces vroeg ze haar dansers te zoeken naar een dierlijke motoriek, om zo hun persoonlijke angsten en primaire driften vorm te geven.

Het zijn claustrofobische, angstige spasmen van de individuele dansers, waarbij het publiek veelal in paniek wordt aangestaard. En het lijkt alsof Godders dansers een scala aan emoties doormaken. Ze vormen een mooi contrast met de stoere, maar ook absurdistische groepsbewegingen. Bijgestaan door een spaarzame piep-en-kraak soundscape vloeien de lichamen samen in agressieve poses van macht en arrogantie. Als een stel idiote bodybuilders staan ze met hun spierballen te pronken, als stripteasedansers maken ze hitsige neukbewegingen, zwaaien met hun vuisten als strijdlustige politici, of gooien als ijdele balletdansers met een uitgestreken smoel lenig de benen in de nek. Ook komen er een aantal – opzettelijk overdreven – lullige showdanspasjes voorbij, die met een sarcastische grijns worden neergezet.

Zo toont ‘Storm end come’ het ongemakkelijke contrast tussen de mens als brallend groepsdier, en als eenzaam, machteloos en bang individu. In een groep durft de mens zich te overschreeuwen, maar in afzondering maakt die branie snel plaats voor diepgewortelde angst en onzekerheid. Helaas blijft dit interessante idee teveel in de hoofden van de dansers hangen. Het spel gaat nergens écht over the top, en de bewegingen van angst en opschepperij worden onvoldoende uitvergroot. Dat is jammer, want door het gebrek aan een scherpe botsing tussen deze twee gemoedstoestanden kabbelt ‘Storm end come’ een beetje doelloos voort. En zo blijft de echte angst op afstand.

Daniel Bertina (zie www.danielbertina.nl)

Yasmeen Godder: ‘Storm end come’. Theater Kikker, 19 april. Nog te zien: 20 april, 21.00 uur.