Zelfs verstilde Ivo Dimchev maakt razende indruk met “I-on” tijdens openingsavond Springdance Festival

Ivo Dimchev is als performer zo snel en wreed in zijn schakelingen tussen botte bravoure, kinderlijke lol, erotische impertinenties en snijdende eenzaamheid, dat je er als toeschouwer normaliter niet meer tussen komt. Zodra Dimchev zijn publiek in de klauwen heeft, kan het hem alleen nog verbijsterd volgen. 

“I-on” is opnieuw een ogenschijnlijk losse verzameling acties. Alles speelt zich af rond een houten sokkel, waarop de kunstwerken van de Oostenrijker Franz West verschijnen om even snel weer te verdwijnen in de stroom van associaties van Dimchev.  Zijn gebruikelijke zaprace tussen gemoedstoestanden, verraderlijke types en schijnbaar idiote acties wordt in “I-on” van tegenspel voorzien door de kunstwerken van West. De onzinnigheid van diens handzame sculpturen, wonderlijke dingen zonder functie, appelleert aan Dimchev’s terugkerende commentaar op de onzinnigheid van kunst. Door de eenvoud van de kleine witte vormen van West worden ook de wilde uitbarstingen van Dimchev als entertainer op de proef gesteld.

De ongrijpbaarheid waarop Dimchev voortdurend speculeert – van het kunstwerk, van zichzelf als performer – slaat om in nikserigheid, als een hol vat achter vele façades. Het maakt Dimchev kwetsbaar. Het publiek kan zich bij “I-on” niet zomaar overgeven aan de kick van zijn gekte. In Theater Kikker geniet het publiek dan ook vooral in stilte.  Een stilte die zich dan weer laat lezen als de stilte van het museum, of het graf.

Prachtig zijn de momenten waarop Dimchev de spanning zo tergend laat weglopen en hij vervolgens met een enkel gebaar – goedkoop, kitscherig of scabreus – van niets weer iets maakt. Vrolijk stemt het niet, maar met een Tommy Cooper-achtig optimisme weet Ivo Dimchev even makkelijk zin in onzin om te zetten als hij van niets iets kan maken. Zo verwoord lijkt het mager, maar het is fenomenaal.

Dat Dimchev (Bulgarije, 1976) niet alleen een weergaloze performer is, maakt de auteur van een extreem eigen repertoire al duidelijk sinds Lili Handel (2005) en Some Faves (2009). De voorstellingen werden internationaal gelauwerd en leverden Dimchev een eigen publiek op.”I-on” is een recentere solo, die als opmaat diende voor het groepwerk ”X-on”, dat in Something Raw stond. ‘‘I-on” is voorlopig alleen nog vanavond op Springdance te zien. De eerst volgende voorstelling staat pas weer voor  januari 2013 gepland, in Gent.

Zie ook: