Skip to content

'Detectives with no plot, no crime, no denouement, where every answer raises 10 new questions.'

The Nobel Prize for literature and the Netherlands, it is an unhappy marriage. Not only is Nooteboom, after Mulisch, passed over time and again, on television it is also poor. Yes, on DWDD, people in their fifties trot out to sing the praises of Bob Dylan, but that's it. Of course, Dylan did not become the new laureate, nor the Haruki Murakami, also popular in our country, but the French writer Patrick Modiano.

Who? We want to know more about that!

Oui. Maar wie dacht dat daags na de bekendmaking Modianos vertaler Maarten Elzinga bij DWDD mocht aanschuiven kwam bedrogen uit. Misschien omdat de Franse literatuur volgens sommige regionale dagbladen op zijn retour is – al kijken ze daar dan niet naar het succes van Binets HhhH en elke breed in de dag- en weekbladen uitgemeten zucht van Houellebecq.

Ook de telefoon van schrijver, dichter en vertaler Paul Gellings stond allerminst roodgloeiend. ‘Maar ik heb er een goed glas wijn op gedronken,’ vertelt hij met een glimlach.

https://www.youtube.com/watch?v=lsM6WhEbJWA&feature=youtu.be

Gellings promoveerde meer dan een decennium geleden op het werk van de Franse schrijver en is niet verbaasd dat Modiano de hoogste literatuurprijs krijgt. ‘Ik had altijd drie favorieten: Kopland, Mulisch en Modiano.’

Two down, one to go. Maar waarom Modiano?

‘Is er een leven na Flaubert en Céline vroeg ik me na mijn afstuderen af. Toen kreeg ik in 1997 van de Franse uitgever voor wie ik Rutger Kopland vertaalde een boek van Patrick Modiano: Rue des boutiques obscures (De straat van de donkere winkels). Ik begon om elf uur ’s avonds met lezen en sloeg om drie in de nacht het boek dicht. Ik was helemaal betoverd.’ De vraag ‘Wat sprak mij nou zo ontzettend aan?’ resulteerde in een proefschrift.

Hoewel de Fransen zich in het journaal zich nu terecht ‘wereldkampioen literatuur noemen’ – geen ander land kent zoveel Nobelprijswinnaars – is Modiano ook in Nederland relatief onbekend, en was tot een kwartier na de bekendmaking praktisch zijn gehele oeuvre voor een paar euro bij bol te bestellen. ‘Het werd met steekwagens vol de Slegte binnen gedragen.’

[bol_product_links block_id=”bol_5439a195caa2d_selected-products” products=”1001004004998961″ name=”mod” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Gek is dit niet. ‘Modiano lezen vergt een duchtige kennis van het stratenplan van Parijs met zijn specifieke betekenissen en een niet minder duchtige kennis van de Franse literatuur en geschiedenis, want postmodern als hij schrijft is hij verschrikkelijk intertekstueel. In drie zinnen roept hij een hele wijk op, zonder ook maar een lantarenpaal te beschrijven.’

Gellings vergelijkt desgevraagd Modiano met Paul Auster. ‘De sobere verteltrant, de wijze waarop Auster New York tastbaar maakt en veel vragen oproept, al zijn de verschillen legio: personages blijven bij Modiano schimmig, terwijl Auster in bijvoorbeeld Sunset Park een hele portrettengalerij toont.’

Het zal geen toeval zijn dat Paul Auster de hoogste Franse kunstonderscheiding heeft ontvangen, en ook Modiano is ondanks zijn plotloze romans ongekend populair in Frankrijk. ‘Er wordt altijd met een soort van een vertedering naar hem gekeken. Je zag het na de bekendmaking ook op het Franse journaal: hij komt nauwelijks uit zijn woorden, begint een nieuwe zin in een andere zin en verdwaalt.’

Precies zoals zijn hoofdpersonen eigenlijk.

Maar dan toch: Modiano in één zin?

Gellings denkt een seconde na. ‘‘Detectives zonder plot, zonder misdaad, zonder ontknoping, waarbij ieder antwoord tien nieuwe vragen oproept.’

Zoals het een Franse schrijver betaamt, is er ook een lichte kant aan Modiano: in de jaren zestig en zeventig schreef hij liedteksten voor Françoise Hardy…

https://www.youtube.com/watch?v=OJ3pCCZKDNI

[bol_product_links block_id=”bol_5439a2e7769b5_selected-products” products=”1001004005752330,9200000013983467,1001004011320306″ name=”modiano” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Henri Drost

Henri Drost (1970) studied Dutch and American Studies in Utrecht. Sold CDs and books for years, then became a communications consultant. Writes for among others GPD magazines, Metro, LOS!, De Roskam, 8weekly, Mania, hetiskoers and Cultureel Persbureau/De Dodo about everything, but if possible about music (theatre) and sports. Other specialisms: figures, the United States and healthcare. Listens to Waits and Webern, Wagner and Dylan and pretty much everything in between.View Author posts

Small Membership
175 / 12 Months
Especially for organisations with a turnover or grant of less than 250,000 per year.
No annoying banners
A premium newsletter
5 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Cultural Membership
360 / Year
For cultural organisations
No annoying banners
A premium newsletter
10 trial newsletter subscriptions
All our podcasts
Participate
Insight into finances
Exclusive archives
Posting press releases yourself
Own mastodon account on our instance
Collaboration
Private Membership
50 / Year
For natural persons and self-employed persons.
No annoying banners
A premium newsletter
All our podcasts
Have your say on our policies
Insight into finances
Exclusive archives
Own mastodon account on our instance
en_GBEnglish (UK)