Voor wie van acrobatiek én existentiële levensvragen houdt, is L’absolu van Boris Gibé een walhalla. Het bijzondere spektakel is te bewonderen tijdens Festival Circolo in Tilburg. In een lege silo op een hoogte van 12 meter confronteert acrobaat (en metafysicus) Gibé het publiek met grote levensvragen. Met zijn act laat hij zien dat circus en kunst hand in hand kunnen gaan.
Wie de silo van Boris Gibé binnenwandelt, moet niet bang aangelegd zijn. Om het spektakel te bewonderen moet de toeschouwer de confrontatie met de hoogte aangaan. Aan een balustrade in een cilinder van 12 meter hoog bevinden zich kleine stoeltjes voor het publiek. Deze stoeltjes zijn alleen via een hoge wenteltrap te bereiken. Als toeschouwer tuur je vanaf je stoeltje in de diepte en vult de ruimte zich gedurende de voorstelling met een zwoegende Gibé. Al balancerend over zijn koord probeert hij zijn plek te vinden in de leegte van de silo. Bij vlagen verdwijnt hij in het niets, om vervolgens weer terug te keren.
Existentialist
Al zoekend en balancerend toont Gibé als ware existentialist aan dat het leven om het maken van keuzes gaat. De binnenkomst in de lege silo representeert het begin van het menselijk leven. Dat is een duizelingwekkende leegte, zoals de silo laat voelen. Pas wanneer de acrobatische Gibé zich als kunstwerk door de ruimte beweegt, begint het leven. Hij maakt keuzes, probeert, mislukt – en probeert opnieuw. Maar pas wanneer we keuzes maken, begint ons menselijk bestaan. De silo is het speeltoneel van een existentialistische zoektocht. Die zoektocht wordt bepaald door de angst voor de vrije val.
Het hoogst haalbare tijdens de existentiële zoektocht is het vinden van een moraal of waarheid. De verbeelding hiervan is volgens Gibé de taak van de kunstenaar. Gibé is een groot fan van het werk van de Russische regisseur Andrei Tarkovski (1932), die er net zo over dacht. In De verzegelde tijd onderzoekt Tarkovski het wezen van de kunst en komt hij tot de conclusie dat de kunstenaar juist zuivere schepping moet creëren. Maar om dat te doen, moet de mens eerst geconfronteerd worden met zichzelf. Tijdens de act pakt Gibé een goud omlijnde spiegel vast en poetst het schoon. Vragend kijkt hij in de spiegel en op de achtergrond zwellen beklemmende muziekklanken aan. Met L’absolu reikt Gibé de toeschouwer een spiegel aan en nodigt hij hen uit zichzelf eens goed te bekijken.
Leegte
Gibé bevraagt met zijn act ook onze relatie met materie. In een wereld van objecten lijken we ons oppermachtig te voelen. Objecten geven controle en als deze controle wegvalt, voelen we ons ongemakkelijk. Al vanaf het moment dat je de silo binnenloopt, gebeurt dat. In de silo is er niets dan leegte. Zo verbreekt Gibé radicaal onze relatie met tastbare objecten. Radicaal, omdat Gibé ons met L’absolu ontredderd achterlaat met diezelfde leegte.
Maar er is licht aan het einde van de tunnel. De toeschouwer ziet Gibé experimenteren met leegte – en dat is precies de boodschap. Leegte biedt ruimte en is het palet voor het inkleuren van je eigen leven.
Het Franse dagblad Le Monde noemde de act van Gibé al eens een poëtische en zintuiglijke big bang. Wie opgeschrikt wil worden, kan zeker met L’absolu uit de voeten.
Good to know
English (UK) 
Nederlands 
Français 
