Een muziekstuk waarin de zangsoliste in het laatste kwartier een tatoeage toegediend krijgt, live op het toneel. In Laura Bowlers Advert, uitgevoerd door Laura zelf samen met het Hamburgse Decoder Ensemble, kun je dat meemaken. Niet onverwacht als je beseft dat Bowler niet alleen als componist, maar ook als theatermaker is opgeleid. Ze studeerde na het conservatorium aan de Royal Academy of Dramatic Arts in Londen, en bekwaamde zich in de technieken van de Poolse theatervernieuwer Jerzy Grotowski. Dat heeft enorme invloed gehad op haar werk.
Grotowski eist van acteurs dat zij hun lichaam totaal geven. Het vocale apparaat moet geluidsreflexen zo snel produceren dat het denken – dat alle spontaniteit zou vernietigen – geen tijd heeft om ertussen te komen. Als performer moet je proberen concrete obstakels te elimineren. Dit geldt voor alles: de beweging, het gebaar, de mimiek, de souplesse van het lichaam, en de stem.
Podcast
In deze podcast vertelt Laura Bowler over haar manier van werken. Zo leerde ze jaren geleden boksen, en dat heeft haar kracht gegeven die ze niet eerder had. De controle die ze over haar lijf kreeg, bracht haar er ook toe om tatoeages te zetten, iets wat met haar achtergrond en sociale status ondenkbaar werd gevonden.
Maar ze vertelt meer. Advert gaat over hoe we steeds meer gedwongen worden om onze eigen identiteit tentoon te stellen. Op sociale media, maar ook in het leven, en op het podium.
“Als je in het Verenigd Koninkrijk subsidie wil krijgen van het Arts Council, gaat het bijna niet meer over het werk dat je wil maken, maar over je doelgroep, en wat je die wil vertellen. Ik vind dat ook heel belangrijk, maar volgens mij moet een kunstwerk ook om zichzelf op waarde worden geschat.”
Zelfmedelijden
“Het voelt alsof je alle mogelijke nuttige dingen over jezelf die niets met je kunst te maken hebben, moet gebruiken om financiering te krijgen. Dus dingen zoals het feit dat ik ben opgegroeid in een arbeidersstadje en dat ik niet naar een privéschool ben geweest, die dingen worden op de een of andere manier als nuttig beschouwd. Zo zijn er dingen over je identiteit die je misschien privé wilt houden, zoals je seksualiteit. Je wilt het misschien niet gebruiken in je werk en sommige mensen doen dat wel en sommige mensen niet, maar het gevoel overheerst dat je gepusht wordt om dingen over jezelf te onthullen.”
In deze podcast vertelt Laura Bowler wel het een en ander, maar vooral over haar manier van werken. Over hoe ze graag werken deconstrueert, hoe ze haar theaterervaring inzet voor haar muziek.
“Advert is ook een reactie op de verplichting die je krijgt om verantwoording af te leggen over persoonlijke keuzes in mijn leven. Ik maak ook een satire over een kunstenaar die zwelgt in zelfmedelijden.”