De openingsbeelden zijn treffend: Joop van den Ende tussen mannen in toga, achter een echte Pedel (de man met de belletjes), apetrots. En terecht, natuurlijk. Want de ooit in een feestartikelenzaak begonnen hoofdman van cultureel- ondernemend Nederland heeft een academische status bereikt zonder ooit te studeren.
Voor de man die zich altijd wat achtergesteld voelde door de culturele en intellectuele elite van Nederland, die op zijn beurt altijd een beetje gekscherend deed over zijn afkomst, is de Mandeville Lezing misschien wel belangrijker dan de opening van het Delamartheater eind 2010.
Nu Nederland zucht onder een regime dat van het gebrek aan respect voor en kennis over het goede en schone in de wereld staand beleid heeft gemaakt, stijgt de status van de producent en mecenas snel. Daarom mag hij zichzelf ook anderhalf uur lang op de borst slaan. Hij breekt daarbij uiteindelijk ook een lans voor cultureel ondernemerschap op zijn Hollands. Iets over visie en passie voor kunst. De video duurt dik 70 minuten en de montage is niet flitsend, maar laat dat je niet afschrikken. De man heeft best wel iets te melden.
Als je tenminste door de autobiografische rimram heenflitst en vanaf minuut 40 echt gaat luisteren.
Nederlands 
English (UK) 
Français 
