10 jaar geleden begon het allemaal. Een groep net afgestudeerden van de Leidse Universiteit vond dat hun dierbare Alma Mater [hints]Latijn voor voedende of zorgende moeder. Alma mater verwijst naar de universiteit of soms de school waar iemand zijn opleiding heeft gevolgd. In het oude Rome werd de term Alma Mater gebruikt voor de moedergodin, in de Middeleeuwen verwees Alma Mater naar de Maagd Maria. De Universiteit van Bologna heeft sinds haar stichting in 1088 “Alma mater” als motto. Sindsdien wordt de term hoofdzakelijk gebruikt in de academische wereld. Alma mater verwijst naar de school of universiteit waar iemand haar of zijn opleiding heeft gevolgd: de instelling die hem of haar heeft ‘gevoed met kennis’. Ook de Katholieke Universiteit Leuven draagt de titel “Alma mater”. De term alma mater komt in angelsaksische landen nogal eens voor in een schoollied (het volkslied van een school). In de Verenigde Staten is het zelfs de naam voor het genre schoolliederen.[/hints] wel een filmfestival verdiende. Ze waren ambitieus en hadden de lange adem: komende vrijdag barst het LIFF weer los in de Sleutelstad. Cultuurpers blikt alvast vooruit op het programma.
Het LIFF is een gezellig festival met een perfecte balans tussen arthouse en mainstream films. Naast wat grote titels (Youth, Steve Jobs) die in de voorpremière te zien zijn, is het een meesterzet van de programmeurs dat ze terug kunnen vallen op het American Indie programma. Het biedt filmliefhebbers de mogelijkheid om de wat apartere en onafhankelijke Amerikaanse film van dit moment te ontdekken. Daarnaast zijn de filmmakers vaak ook te gast en aanspreekbaar op knusse Q&A’s na de filmvertoning.
Vorig jaar had het festival al een primeur met Listen up Philip van Alex Ross Perry die ook aanwezig was en nu door toonaangevende critici wordt vergeleken met Noah Baumbach en Wes Anderson. Van Baumbach (Frances Ha) is dit jaar Mistress America te zien, waar de regisseur zich weer heeft laten inspireren door muze Greta Gerwig. Ooit het mooie maar weifelende gezicht van de Mumblecore-stroming.
Die stroming was onder meer het geesteskind van Andrew Bujalski [hints]”Usually casts lesser known actors” http://www.imdb.com/name/nm1216004/[/hints] wiens charmante en excentrieke Computer Chess in 2013 te zien was op het LIFF. Tijdens deze editie richt Bujalski zich in Results op de luxeproblemen en relatieperikelen van moderne Amerikanen. Daarbij maakt hij gebruik van het acteertalent van de ondergewaardeerde Kevin Corrigan die al jaren een solide reputatie heeft als opvallende en komische bijrolacteur (Buffalo ‘66, Living in Oblivion).
Naast die oude Indie-rotten van de Amerikaanse cinema zijn er nog films van twee jonge honden te zien. Sean Baker maakte eerder het ongewone Starlet over de band tussen een jonge pornoactrice en een bejaarde vrouw. Nu is hij terug met Tangerine die geheel is opgenomen met een iphone. De film volgt een prostituee door Los Angeles terwijl zij haar ontrouwe pooier opspoort en ondertussen allerlei bizarre types tegenkomt.
Regisseur James Ponsoldts viel al een eerdere LIFF-editie op met The Spectacular now en is nu terug met het ambitieuze The End of the tour over de bandana-dragende cultschrijver David Foster Wallace (een verrassende Jason Segel) en een journalist die hem tevergeefs probeert te interviewen.
Naast Amerikaanse films focust het programmaonderdeel Nordic Watching op recente Scandinavische cinema. Retrospectieven en themafeesten zijn er dit jaar gewijd aan Marlon Brando en Jazz in film. Kijk voor het complete programma op deze link.
En Cultuurpers is er natuurlijk bij dus check onze site voor exclusieve festivalverslagen over het LIFF 2015!
Nederlands 
English (UK) 
Français 
