Amsterdam's Stadsschouwburg is velvet red. Theatre Bellevue, the beating heart of the Amsterdam Fringe Festival, whorish pink. The Amsterdam Fringe, that means performances in more than 25 places. In theatres, but also on location. From 2 to 12 September 2010 Henk de Jong for The Dodo and performing arts trade journal TM in search of the pearl of the Fringe. Here he keeps a diary, and a longer article by him will appear in the next issue of TM.
Op de eerste avond komt John Moran met wat je kunt noemen een heus theatraal onderzoek.
Moran voelt zich componist. De geluiden die hij dagelijks hoort slaat hij op. Al deze korte stukjes geluid zijn de basis voor de voorstelling John Moran and his neighbour Saori in Thailand. Het ritme in de voorstelling ontgaat je, tot Moran aan het slot uitlegt waar hij eigenlijk mee bezig is. Het hele stuk is gemaakt op 72 beats per minuut. Op die manier kun je alle scènes ook heel makkelijk door elkaar spelen, zonder dat het ritme van de voorstelling eronder lijdt.
Eerst denk je in een slechte Telsell-reclame terechtgekomen te zijn. Het geluid, inclusief teksten, is eerder opgenomen en de acteurs playbacken erop. Hun mime-achtige spel dwingt bewondering af, want knap is het zeker. Elke voetstap loopt gelijk met wat je hoort. Zelfs een autodeur die dichtklapt of een sprong in het zwembad klopt met de bewegingen van de acteurs. Door die herhaling van scènes herken je deze fragmenten later, als ze door elkaar gespeeld worden. John Moran speelt zo met geluid, maar ook met het publiek.
Zijn buurvrouw, de Aziatische Saori, biedt tegenwicht in de problemen waarin Moran is terechtgekomen. Saori’s bewegingen op de geluiden zijn perfect uitgebalanceerd. Zelfs het in-en uitstappen van een auto wordt in haar dans tot kunst verheven. Het stuk gaat verder in Thailand, maar het verhaal is van ondergeschikt belang.
Alle stukjes geluid die je dagelijks hoort combineren in een theaterstuk. Dat is het experiment dat John Moran hier laat zien in combinatie met dans, mime en humor. Duizend verschillende stukjes geluid waren er nodig voor deze voorstelling van een uur. Daar sta je normaal toch niet bij stil.
Comments are closed.