John Moran experimenteert met duizenden stukjes geluid die je dagelijks hoort

De Amsterdamse Stadsschouwburg is fluweelrood. Theater Bellevue, het kloppende hart van het Amsterdam Fringe Festival, hoerig roze. De Amsterdam Fringe, dat betekent voorstellingen op meer dan 25 plekken. In theaters, maar ook op locatie. Van 2 tot en met 12 september 2010 gaat Henk de Jong voor De Dodo en podiumkunstenvakblad TM op zoek naar de parel van de Fringe. Hier houdt hij een dagboek bij, en in het volgende nummer van TM verschijnt een langer artikel van zijn hand.

Op de eerste avond komt John Moran met wat je kunt noemen een heus theatraal onderzoek.

Moran voelt zich componist. De geluiden die hij dagelijks hoort slaat hij op. Al deze korte stukjes geluid zijn de basis voor de voorstelling John Moran and his neighbour Saori in Thailand. Het ritme in de voorstelling ontgaat je, tot Moran aan het slot uitlegt waar hij eigenlijk mee bezig is. Het hele stuk is gemaakt op 72 beats per minuut. Op die manier kun je alle scènes ook heel makkelijk door elkaar spelen, zonder dat het ritme van de voorstelling eronder lijdt.

Eerst denk je in een slechte Telsell-reclame terechtgekomen te zijn. Het geluid, inclusief teksten, is eerder opgenomen en de acteurs playbacken erop. Hun mime-achtige spel dwingt bewondering af, want knap is het zeker. Elke voetstap loopt gelijk met wat je hoort. Zelfs een autodeur die dichtklapt of een sprong in het zwembad klopt met de bewegingen van de acteurs. Door die herhaling van scènes herken je deze fragmenten later, als ze  door elkaar gespeeld worden. John Moran speelt zo met geluid, maar ook met het publiek.

Zijn buurvrouw, de Aziatische Saori, biedt tegenwicht in de problemen waarin Moran is terechtgekomen. Saori’s bewegingen op de geluiden zijn perfect uitgebalanceerd. Zelfs het in-en uitstappen van een auto wordt in haar dans tot kunst verheven. Het stuk gaat verder in Thailand, maar het verhaal is van ondergeschikt belang.

Alle stukjes geluid die je dagelijks hoort combineren in een theaterstuk. Dat is het experiment dat John Moran hier laat zien in combinatie met dans, mime en humor. Duizend verschillende stukjes geluid waren er nodig voor deze voorstelling van een uur. Daar sta je normaal toch niet bij stil.

John Moran is nog t/m 5 september te zien.