IDFA 2010 – Timothy Leary herleeft in The Terrestrials

Timothy Leary is niet dood. Het stoffelijk omhulsel van deze kleurrijke goeroe van de tegencultuur uit de jaren zestig mag dan op 31 mei 1996 zijn bewoner in de steek hebben gelaten, Leary’s asdeeltjes cirkelen in een baan om de aarde, zijn geestelijke erfenis wordt bewaard op internet en als het gerucht waar is reist een bandopname van hem aan boord van de Voyager II de onmetelijke kosmos in.

En nu is er dan de film The Terrestrials van de al heel lang in Amerika werkende Nederlander René Daalder. Deze hommage aan Leary, waarvoor al de termen ‘intensified reality’ en ‘sciencefiction documentaire’ zijn bedacht, is op IDFA een van de meest excentrieke en vermakelijke bijdragen aan de Nederlandse competitie.

The Terrestrials is het in losse home-moviestijl gefilmde verslag van een groep studenten die het psychedelische gedachtegoed van Timothy Leary aan het herontdekken is. Niet alleen willen ze zijn complete archief digitaliseren en op internet zetten (Leary meende dat cyberspace een volgende stap in de menselijke evolutie was) maar ze doen ook hun best zich de geestverruimende inzichten van Leary zelf eigen te maken. Leary was een psycholoog die het gebruik van het hallucinerende middel LSD propageerde en zich later bezighield met levensverlenging, computers, internet en een toekomst voor de mensheid in de ruimte zag.

De studenten doen in de film een verslag van een door drugs benevelde trip naar Las Vegas, filosoferen half grappend over de ultieme vraag die je een buitenaardse bezoeker zou kunnen stellen en ontdekken in de bossen een feloranje korstmos die wel eens van buitenaardse herkomst zou kunnen zijn.

Als argwanende kijker zou je kunnen veronderstellen dat dit alles een schitterend in scène gezette grap is, een slimme manier om de tijdgeest van de jaren zestig en zeventig voor onze ogen te laten herleven. Toch schijnt het minder ‘fake’ te zijn dan je zou vermoeden. Dat digitaliseringsproject bestaat echt, kijkt u maar op www.archive.org. Ook die studenten en hun enthousiasme voor Leary zijn niet verzonnen, net zo min als de archiefbeelden van Leary zelf natuurlijk. Die trouwens ook een goed gevoel voor humor had, getuige het onbetaalbare fragment uit een talkshow waarin hij het verschil tussen republikeinse en democratische drugs uitlegt.