Wie gisteren niet aanwezig was bij de eerste bioscoopvertoning van Tiger Eyes doet er goed aan dinsdagavond alsnog af te stemmen op Nederland 2. Dan is de televisiepremière van deze door Frank Scheffer gemaakte jubileumfilm waarmee het Rotterdams Filmfestival zijn veertigste editie viert.
In Tiger Eyes mogen zeven regisseurs die samen het soort cinema vertegenwoordigen waar Rotterdam zich sterk voor maakt vertellen wat film voor hen betekent. Een onverwacht aansprekend lesje filmkijken, in zeven persoonlijke statements van Raùl Ruiz, de surrealist uit Chili, Jim Jarmusch, de ‘independent’ uit de Verenigde Staten, Wim Wenders, destijds voorman van de nieuwe Duitse golf, Abbas Kiarostami, de internationaal gelauwerde Iraniër, Michael Haneke, de strengste criticus van onze tijd, Abderrahmane Sissako uit Mauritanië en tenslotte de Thaise magiër en Gouden Palm-winnaar Apitchatpong Weerasethakul.
Hoewel de opzet niet bijster uitnodigend klinkt, bleek eventuele ongerustheid volstrekt overbodig. Frank Scheffer heeft al een geduchte reputatie als maker van componistenportretten. In het geval van Tiger Eyes slaagt hij erin om met betrekkelijk simpele ingrepen het grotendeels uit de beruchte ’talking heads’ opgebouwde groepsportret te verheffen tot een krachtig en bondig cinemamoment met precies die poëtische en persoonnlijke toets die het nodig had. Met dank ook aan het voortreffelijke camerawerk (deels in zwart-wit) van Melle van Essen.
Minder succesvol was Cinema Reloaded, een ander IFFR-project waarvan het resultaat gisteren werd getoond. De twee korte films die het opleverde zijn bezienswaardig genoeg, maar daar gaat het hier niet om.
Cinema Reloaded werd vorig jaar gelanceerd als een experiment in crowdfunding, het financieren van een film door een groot aantal toekomstige kijkers alvast een kleine donatie te laten doen. Daar bestaan succesvolle voorbeelden van en sommigen vinden ook dat dit helemaal past bij de huidige internettijd. Cinema Reloaded laat echter zien dat het niet zo eenvoudig is. Het publiek kon met donaties van minimaal vijf euro bijdragen aan drie korte filmprojecten, waarvan er uiteindelijk twee werden gerealiseerd: No One Is Illegal van Ho Yuhang uit Maleisië en Random Strangers van de Argentijn Alexis Dos Santos.
Het streefbudget van 30.000 euro per film werd in de loop van het jaar al verlaagd tot 15.000 euro, maar uiteindelijk werd voor No One Is Illegal en Random Strangers niet meer dan 2.580 respectievelijk 4.445 euro opgehaald. De rest is uit andere bron bijgepast. Ondanks een optimistisch getoonzet persbericht blijkt crowdfunding nog geen algemeen toepaspare methode te zijn.
Beide films zijn vanaf dinsdag tot en met 6 februari op het YouTube-festivalkanaal te bekijken. Het speelse en gevoelige Random Strangers laat zien hoe twee eenzame zielen elkaar via internet ontmoeten. Het is de opmaat naar een langere speelfilm waar Dos Santos aan werkt. In de documentaire No One Is Illegal onderzoekt Ho Yuhang op laconieke wijze de gespannen verhouding tussen Indonesië en Maleisië.
English (UK) 
Nederlands 
Français 