Vreemd hoe snel de geschiedenis zich losmaakt van je herinnering. We waren hier zo langzamerhand gaan denken dat de campingopstand op het Tahrirplein in Cairo een soort summer of love was. Dat iedereen er samenzingend rozen in kanonslopen propte en dat de hele wereld slechts bedoeld was om elkaar liefde en hugs te geven.
Time for a lesson in rebellion.
De voorstelling ‘Lessons in Revolting’ doet dus precies dat: een lesje leren over hoe oproer in zijn werk gaat. Half documentair, half kunst en half Belgisch. De Vlaming Ruud Gielens, wellicht tegen wil en dank voorzien van het uiterlijk van een klassieke skinhead/voeltbalhooligan, trok samen op met de Egyptische theatermaakster Laila Soliman om met een aantal Egyptische spelers en dansers het gevoel van het Tahrirplein in kunst om te zetten. Het stuk is een combinatie van dans en video, waarbij zeker in de eerste helft de video het ruimschoots wint van de live uitgevoerde dans.
Die video bevat namelijk beelden die Al Jazeera niet heeft vertoond, omdat ze nog op de camera van de makers staan. De documentaire beelden beginnen aan de vooravond van de opstand in januari 2011, wanneer het groepje studenten vol goede moed hoopt het regime in een paar dagen omver te werpen. Het stuk eindigt met beelden en herinneringen aan augustus 2011, nog maar een paar weken geleden, wanneer de vrolijke, en toch gewelddadige revolutie in een diepe impasse terechtkomt tijdens het proces van de afgezette president Mubarak.
De filmbeelden zijn aantrekkelijk en spannend, vooral ook omdat er vrouwen (de vier maaksters) op te zien, maar vooral op te horen zijn. En vrouwen waren en zijn nog steeds de grote afwezigen bij de Arabische Lente. Je krijgt zo een genuanceerder beeld van de Egyptenaren en van de revolte op dat plein, en je voelt mee met wat er die februarimaand gebeurde, al blijft het afstandelijk.
Naar het einde toe verandert de toon. Het wordt grimmig. Beetje griezelig zelfs. Het hooligan-uiterlijk van Ruud Gielen, gecombineerd met zijn woedende kop en gebaren, contrasteert lelijk met de veel serenere koppen van de Egyptenaren. Maar zij compenseren dat weer door de teksten, die niet alleen in een niet aflatende stroom over ons heen vloeien, maar die ook nog eens hard, fanatiek en weinig vredelievend zijn. Hier staan geen blije mensen om verandering te roepen, maar overheerst razernij.
Volkswoede is iets wat je beter niet tegen kunt komen. Een geest die eenmaal uit de fles is, krijg je er niet meer in totdat die zijn portie bloed en haat heeft gehad. Inmiddels weten heel wat dictators in de wereld dat. Wij, toeschouwers van ‘Lessons in Revolting’, nu ook.
De voorstelling speelt nog t/m zondag 18 september 2011 in de Kleine Zaal van de Rotterdamse Schouwburg. Inlichtingen: www.deinternationalekeuze.nl
English (UK) 
Nederlands 
Français 
Comments are closed.