Brian Ferry covert op zijn nieuwe album Avonmore Stephen Sondheidms Send in the clowns. Maar zijn versie illustreert boven alles de verzuchting die op ‘Isn’t it rich? Isn’t it queer?’ volgt: ‘Losing my timing this late in my career.’
It seems so easy. You don't have to write a good song yourself, but you record one from someone else. Sometimes you surpass the original, more often not.
Brian Ferry is een koning van de cover. Want hoewel bijvoorbeeld zijn interpretatie van Let’s stick together niet de rauwheid bezit van Wilbert Harrison, heeft zijn versie een onweerstaanbare drive, niet in de laatste plaats doordat Ferry met een geniale timing rond de beat zingt.
Zoals de albumtitel al voorspelt, klinkt Avonmore en Ferry’s versie van Send in the clowns vooral als een gemoderniseerde versie van Roxy Musics grootste hit Avalon, maar het geprogrammeerde ritme is hopeloos gedateerd, de trompet aan het einde is dodelijk saai en hoewel het nummer dynamiek suggereert, komt die vooral door ingeblikte violen die voor iets van een climax moeten zorgen.
[bol_product_links block_id=”bol__selected-products” products=”9200000033225157,9200000033225167″ name=”ferry” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]Dat hoeft allemaal niet erg te zijn. Ook dat Ferry Sondheims noten in elkaar gedrukt heeft, is niet het probleem, het is immers een cover. Maar wanneer je Send in the clowns als een monotone drone zingt, zonder waar dan ook maar te proberen de tekst tot leven te brengen, al was het maar door ergens een kwart tel rust in te lassen, wel…
Send in the clowns?
Don’t bother, they’re here
Hoe het wel moet? Nu, zo ongeveer:
Maar we blijven natuurlijk wel fan van Ferry. Want dat hij wel degelijk alles van timing weet, horen we hier