Festival Rumor 80, onregelmatig regelmatig in Utrecht op steeds drie verschillende locaties, toont aanstaande vrijdag in Theater Kikker het nieuwe werk van choreograaf Marc Vanrunxt: Real, So Real. Uitgangspunt is Three Voices, een compositie van Morton Feldman uit 1982. Een prachtige Vlaamse samenwerking van Kunst/Werk en ChampdAction.
Danseres Marie De Corte en zangeres Els Mondelaers schitteren in Real, So Real. De twee vrouwen hebben ieder een complexe taak in deze heel bijzondere voorstelling. Feldman stapelt stemmen in Three Voices, in een fragiele samenzang van opgenomen en live gezongen. Choreograaf Marc Vanrunxt stelt in deze ijle en soms ijzige wereld nóg een vrouw op, de aardse en weerbarstige danseres Marie De Corte.
In opperste concentratie bouwt Els Mondelaers een wereld van inzetten en aanhouden, van klank- en tijdsverhouden. Midden in de voorstelling is zij vaak alleen nog stem. De Corte beweegt hier dwars doorheen. Op enorme hakken of op blote voeten weet zij haar weg te vinden te midden van het vasthoudende en indringende van de muziek.
Feldman schreef Three Voices als Memento Mori voor de dichter Frank O’Hara en de schilder Philip Guston. Het uit elkaar vallen van structuren en het oplossen van vorm in pure materie wordt hier en daar verlicht met haast lyrische momenten, waarbij twee citaten uit een gedicht van O’Hara een grote rol spelen: “Who’d have thought / that snow falls” en “nothing ever fell”.
De Corte lijkt met haar gang over het podium een bijna opgeruimde beschouwing op het sterven te beschrijven. Haar bewegingen zijn ingehouden en concreet, in een uiterst gevoelige verhouding tot de muziek. Beschouwelijkheid en zelfreflectie verbinden zich met steeds nieuwe pogingen tot overgave aan het onvoorstelbare.
Choreograaf Marc Vanrunxt, die al vele malen eerder met muziek van Feldman werkte, heeft de setting iets nonchalants, zelfs iets fleurigs meegegeven. De ernst van de compositie wordt hierdoor wat minder omineus. De lulligheid van een wit lakentje herinnert aan de concreetheid van de dood, een kant die zich niet in etherische klanken laat vangen. Het rode peertje boven en het blauwe lijntje rondom de speelvloer bakenen formeel de functies van de theatrale installatie af – opname aan, vloer begint hier – maar herinneren ook in hun kleurigheid aan het feest na afloop, als het sterven is gedaan en het herinneren kan beginnen. En er is een jurk, zoals altijd bij Vanrunxt.
Uit het indrukwekkende Three Voices spreekt een zekere onbeweeglijkheid. De heftigheid van het sterven lijkt reeds gedaan. Een diepere, oudere of misschien wel eeuwige trilling lijkt te worden beschreven. Marie De Corte gaat hier niet zomaar in op of in mee. Vanrunxt heeft haar een heel menselijke rol gegeven, krachtig en kwetsbaar. Nooit spreekt er iets triomfantelijks uit haar bewegingen. Zelden zag ik zo’n levendig duet over zo iets ongrijpbaars als de dood.
Het gedicht Wind van Frank O’Hara.
Verder in deze Rumor aflevering: de Deense multi-instrumentalist Frisk Frugt in ACU en in RASA Fred Frith leerling Ava Mendoza met band regelrecht uit Brooklyn.
Voor meer informatie: Rumor, Kunst/Werk, ChampdAction. Tickets via Theatre Frog.
English (UK) 
Nederlands 
Français 
