Being different: Theatre Sonnevanck's house brand on #tfboulevard

De held die zijn eigen kracht niet kent (Wildeman); een mad scientist die voor iedereen te snel gaat (Galileo); een gedroomde keizerin die bedankt voor het sprookjeshuwelijk en uit haar rol stapt (Sisi); cavia’s die in opstand komen tegen de populariteitswedstrijd waarin ze verzeild zijn geraakt (Cavia!) en een lelijk eendje dat de chaos accepteert, maar betwijfelt of de chaos haar accepteert (Lelijk 1dje): Theater Sonnevanck heeft er zijn specialiteit van gemaakt.

Natuurlijk zijn zulke buitenbeentjes met hun onaangepaste, eigenwijze gedrag dankbare hoofdpersonages voor veel jeugdtheatergezelschappen. Ze bevragen de norm die – in het onderwijs, de zorg, het dagelijks leven – vooral naast kinderen wordt gelegd. Wat Artemis onderscheidt van de rest is de grote rol die artistiek leider Flora Verbrugge toekent aan muziek, en bijzondere teamleden.

Lelijk 1dje

Van klassiek tot punk, van Neue Deutsche Welle tot klezmer, van pseudo-country tot Bach – in voorstellingen van Sonnevanck kun je alles tegenkomen. En niet zelden in één voorstelling. Lelijk 1dje, dit weekend te zien in Den Bosch, is geen uitzondering.

In deze voorstelling komt alles voorbij. En meer. En nog meer. Er zijn rustmomenten, maar vaak oogt het toneelbeeld even chaotisch als het brein van Antje, het lelijke eendje. Zij drijft haar moeder tot wanhoop, is niet zoals al haar zusjes en al helemaal niet zoals haar broer Raaf. Die doet alsof hij een braaf jongetje is, maar is een etterbak eerste klas en verwijt Antje dat hun vader is weggegaan, simpelweg omdat hij de aanblik van Antjes lelijke ei niet kon verdragen.

Buitenbeentjes

Antje stuitert ondertussen vooral, wil wel vrolijk overal aan meedoen, maar vliegt constant uit de bocht en begrijpt niet waarom iedereen haar anders of raar vindt. Ze wil wel net zoals iedereen zijn, maar het lukt haar niet. Ze vlucht van huis, ontmoet vele vreemde ‘vogels’, maar vindt aan het eind haar stem. Net zoals Sisi, Galileo, Wildeman en de cavia’s. We zijn allemaal buitenbeentjes en vinden daar elkaar. Precies dat toonde Verbrugge in Wij gaan op berenjacht, de kindervoorstelling waarin ‘Wij zijn niet bang’ mantra en geuzenkreet ineen werd. Want slapen? Dat is zo saai!