De Matthëus volgens Henk

Een tip voor goede vrijdag. Altvioliste Saskia Meijs maakte eerst de nodige kilometers in de ‘klassieke’ klassieke muziekwereld. Ze besloot eruit te stappen en op zoek te gaan naar een wat minder van formaliteiten en conventies vergeven beroepspraktijk. Solo en met haar groep de Barockpuppies onderneemt ze inmiddels de leukste zaken, op prachtige lokaties, zoals Frankendael en het Concertgemaal. Gezegend met een diepe kennis van de klassieke muziek neemt ze nu met theatermaker Henk Zwart (bekend van onder andere Suver Nuver) Bachs Matthëus Passie (1727) onder handen.

Keukentafel

Zoals dat gaat met goede ideeën ontstond dit plan thuis aan de keukentafel. Videokunstenaar Martijn Grootendorst hoorde zijn vriendin de altvioolpartij oefenen en vond dat al zo mooi klinken dat het idee ontstond om een miniversie van de beroemdste passie te maken. Bassist Marko Bonarius werd erbij betrokken en Zwart dook in de boeken om goede, nuttige en soms grappige verhalen rondom dit werk en zijn maker te vertellen.

Inter mezzo: Bach in .wav

Ik geloof niet zozeer in heiligenverering, maar met de muziek van Bach is toch iets bijzonders aan de hand[ref] Musicologen onder de lezers van deze site verslikken zich nu om de enormiteit van de voorgaande formulering.[/ref]. Op een van mijn eerste computers stond bij wijze van muziekvoorbeeld een fragment van een Brandenburgs concert in .wav-format. Dit om het in de software bijgevoegde mediaspelertje te demonstreren. Alle noten werden op hetzelfde volume gespeeld en het tempo werd met mathematische precisie aangehouden – rubato is nog niet in een algoritme te vangen. Kortom: iedere vorm van menselijke expressie ontbrak, maar toch ontroerde dit stukje Bach (het eerste Allegro uit het derde concert) mij dusdanig dat ik het vaak op had staan. Ik wil maar zeggen: Bachs muziek kan bijna niet stuk.[ref]Wederom verslikt de gelovige in Bach zich hier, maar wacht nog even met die ingezonden brief tot na het zien van de getipte voorstelling.[/ref]

Een stukje beleving naar de mensen toe

Nu is het mooie van De Matthëus volgens Henk dat de makers geen deconstructie nastreven. Eerder valt dit pareltje van een voorstelling (ik zag het vorige week in de nieuwe Amsterdamse sociëteit Sexyland) te typeren als een bewust klein gehouden demonstratie van Bachs uniciteit, vernuft en emotionele overredingskracht. Het Erbarme dich is ook hier, slechts uitgevoerd door Meijs en Bonarius, werkelijk wonderschoon. Het onvermijdelijke emotionele zwaartepunt. Dus als u de ijdele Bekende Nederlanders in de Naardense kerk helemaal beu bent en de passie van Bach (en deze uitvoerenden!) eens helemaal opnieuw wilt beleven, dan raden wij u aan om op Goede Vrijdag de Amsterdamse Roode Bioscoop te bezoeken.