Deadwood was één van de beste televisieseries ooit. Ondanks de vele prijzen trok HBO na slechts drie seizoenen de stekker eruit. Na de abrupte stop beloofde HBO om Deadwood op een gepaste manier af te sluiten door middel van twee tv films. Ondanks de verzoeken van de fans en het aandringen van acteurs werden de beloften echter nooit realiteit. Tot nu. Na meer dan een decennium is het laatste hoofdstuk eindelijk daar. Deadwood krijgt de gepaste afsluiting die het verdient, in de vorm van een bijna twee uur durende film.
Deadwood: The Movie is interessant voor zowel kijkers die nooit een aflevering hebben gezien als ‘veteranen’ die de serie op de voet hebben gevolgd.
In de film— tien jaar na de moord in de laatste aflevering— viert Deadwood dat South Dakota in 1889 officieel een Amerikaanse staat wordt. Om de moordlustige en machtige Al Swearengen te citeren: “Welcome to f—cking Deadwood!”
De strijd tegen moderniteit
De film opent met een shot van een bewegende trein; het symbool voor vooruitgang, economische voorspoed en verbindingen, maar ook van uitbuiting, bedreigingen, en disputen over land. Senator George Hearst (de vader van William Randolph Hearst) is personificatie van die trein. Hij dendert maar door naar zijn eindbestemming en gaat daarbij over lijken. Hearst neemt moderniteit met zich mee. Hij zorgt ervoor dat er telefoonpalen in Deadwood komen. Ondanks protesten van de bevolking.
De connectie tussen moderniteit en Hearst wordt verscheidene keren gemaakt. “Je moet met de tijd meegaan”, zegt hij tegen een protesterende inwoner wanneer deze klaagt over de bouw van een telefoonpaal. Ook geniet hij van muziek die uit een Edison grammofoon komt. Uitspraken als “ Loop mee met de toekomst” en “Neem de sprong, de toekomst wacht” geven aan dat hij zichzelf ziet als iemand die vooruitgang introduceert in het achterstallige Deadwood. Progressie is onvermijdelijk, volgens Hearst: “Hij kan vooruitgang uitstellen, maar het stoppen kan hij niet.” Alleen, tegen welke prijs? Hearst heeft daarentegen één ding niet ingecalculeerd; de inwoners van Deadwood laten niet zo makkelijk over zich heen lopen.
Verenigende factor
De komst van George Hearst heeft ook een positief effect op Deadwood. Naast de inwoners’ afkeer van de onvermijdelijke introductie van de telefoon, zorgt de aanwezigheid van de meedogenloze magnaat ook voor verbondenheid. De stad vormt één front. Tegen Hearst. Dit is letterlijk te zien wanneer Bullock Hearst geboeid aan een touw door de stad leidt. Een kettingreactie die op gang is gebracht door de senator, zorgt ervoor dat Deadwood’s minderheden in een van de meest intense scènes van de film, de macht hebben in een gevecht op leven of dood.
Daarnaast zorgt Hearst zijn aanwezigheid ook voor het feit dat menig personage zijn demonen onder ogen moet zien. Vrede hebben met zichzelf. Wat ze in het verleden hebben gedaan en hoe ze nu verder moeten. Is dat überhaupt een mogelijkheid?
Het concept van tijd in Deadwood
Naast vooruitgang is ook tijd een belangrijk thema in de film. Tien jaar waarin Deadwood zich had kunnen ontwikkelen tot een modern stadje, maar waar het lijkt alsof de tijd heeft stil gestaan. Wanneer Seth Bullock Alma Ellsworth weer voor het eerst ziet, lijkt ook daar de tijd stil te staan. De aantrekkingskracht is nog steeds aanwezig. In haar afwezigheid is er echter wel wat veranderd; hij is ouder, wijzer en behoedzamer geworden. Nog belangrijker, hij heeft een gezin. In het geval van Al Swearengen; zijn tijd lijkt bijna op te zijn. De jaren hebben zijn tol geëist. Hij is ernstig ziek.
Trixie vormt daarmee een contrast. Ze is zwanger en heeft een toekomst met haar kind en een man die van haar houdt. Echter, met de komst van Hearst kan haar leven en geluk ook in een oogwenk voorbij zijn. De film maakt ook goed gebruik van flashbacks. Ze functioneren als herinneringen om de connecties tussen het heden en verleden van de personages te leggen, maar ook om te laten zien dat sommige karakters —afgezien van hun leeftijd— geen spat zijn veranderd.
Bevredigend einde
De combinatie van de wetteloze Western samenleving waarin de complexe en rauwe personages grove, maar poëtische taal uitslaan is fascinerend. Ook de prachtige cinematografie en beeldtaal zijn een lust voor het oog. Geen wonder dat Deadwood veel fans had. Het feit dat HBO de serie zo abrupt stopte, kwam als een donderslag bij heldere hemel.
Het is soms onmogelijk om een unieke serie of filmreeks krachtig af te sluiten, vooral na zoveel jaren. Er zijn genoeg voorbeelden te noemen waarin een show in de laatste fase volledig onderuit gaat. Dertien jaar later hebben de inwoners van Deadwood — en de fans— een afsluiting gekregen waar menig Game of Thrones personage, en het overgrote gedeelte van dat fandom, jaloers op mag zijn.
https://www.youtube.com/watch?v=s0WrXmhvXTA
Good to know
English (UK) 
Nederlands 
Français 
