Vijftig jaar geleden vlogen enkele tomaten en rookbommen door de Amsterdamse Stadsschouwburg. Dat wordt op 4 november herdacht in ITA, de vroegere Stadsschouwburg, met een bijeenkomst waarvoor blijkens de vele mailtjes die ik krijg nog niet alle kaarten zijn verkocht. Ondertussen verschijnen er lijvige essays in het vakblad en vraagt menigeen zich af of er niet weer eens een tomaat door een zaal moet vliegen. Spannend, natuurlijk, maar in 1969 hobbelde de theatersector ook een paar jaar achter de (maoïstische) actualiteit aan, dus zo’n enorme vaart zal het niet lopen. Al kan ik er na vanavond heel anders over denken.
Wat er ondertussen wel gebeurt: kunstenaars moeten zich zakelijker opstellen. Het volstaat niet meer om je met je allerindividueelste uiting van je allerindividueelste emotie vanuit je werkplek in een postindustriële rafelrand te melden bij een subsidieloket. Daar wil men tegenwoordig ook een businessplan met echte targets hebben, en daarvoor hebben de meeste kunstenaars niet doorgeleerd op de kunstopleiding.
Innovatieve geschiktheid
Dat vraagt om een plan. En laat daar nu een plan liggen? Deze maand is de start-up ‘Art-Up’ gelanceerd. Een initiatief van twee mensen die met succes het programma Leadership in Culture hebben doorlopen, en nu een eigenlijk best wel goed plan hebben uitgewerkt. Het komt erop neer dat je je aanmeldt met je organisatie (ze doen alles, van éénmanszaak tot BV), en dat je vervolgens, bij gebleken innovatieve geschiktheid, een half jaar stevig begeleid en doorgezaagd wordt over je plan, coaches krijgt, intervisie, een mentor, the works.
Hoop buzzwords uit de consultancy-bingo, maar ik kan uit eigen ervaring melden dat het werkt. Dat Leiderschapsprogramma heb ik in het zelfde jaar gevolgd als Jon Heemsbergen en Anne Houwing. Langs diverse burn-out afgronden en bijnarampen hebben we het overleefd en mede daardoor bestaat bijvoorbeeld deze site ook nog. Niet omdat er opeens iemand met een zak geld klaarstond, maar omdat ik mezelf de weg leerde wijzen naar dat overlevingsmodel. Dat zijn nu donaties en contributies, en daar komt nog een groter verhaal over. (TL;DR: het werkt!)
Of dat met de twee initiatiefnemers van Art-Up ook gaat lukken? Ze hebben in ieder geval een jaloersmakend stel cultuurfondsen en geldschieters achter zich weten te krijgen, en dat alleen zou al vertrouwen moeten geven. Ik vind het best jammer Cultuurpers geen start-up meer is. Zou zo meedoen.
Enfin. Omdat ik het een jofel plan vind, krijgen ze dit juichende stukje gratis van me. Al blijven donaties natuurlijk welkom, he. 🙂
English (UK) 
Nederlands 
Français 
