Want er wordt al genoeg onzin verteld over kunst
Want er wordt al genoeg onzin verteld over kunst
Geachte demissionair Minister-president Rutte, beste Mark, Het is voor het eerste dat ik me tot u wend, überhaupt de eerste keer voor mij om een dergelijke brief te schrijven. Er moet me namelijk iets van het hart, ik kan het allemaal niet meer volgen en begrijp het ook niet meer. Voor ik aangeef wat mij …
Geachte demissionair premier Rutte, Beste Mark, In de hoedanigheid van ZZP’er werkzaam in de podiumkunsten schrijf ik je deze brief. Dit is mijn eerste brief ooit over de situatie van de cultuursector met als toppunt coronatijd. Eerst ter introductie: Wij hebben elkaar ontmoet toen ik speciaal voor jou bij het TV-programma Podium Witteman een sonate …
Mannelijke balletdansers hebben helden. Al sinds de balletopleiding. Een paar ervan zijn tijdloos, zoals Vaslav Nijinsky, Rudolf Nureyev en Mikhail Baryshnikov. Daarna lopen de smaken uiteen, afhankelijk van in welke periode je danste en welke stijl jou vooral ligt:Â Anthony Dowell, Peter Martins, Carlos Acosta, of meer recent Sergei Polunin en Daniil Simkin. Vorige week overleed …
Patrick Dupond danste in Niemandsland (5 maart 2021) Lees verder »
De Nederlandse cultuursector verkeert in nood. Met de bezuinigingen van Halbe Zijlstra begon tien jaar geleden een vrije val die nog altijd niet gestopt is. De Sociaal-Economische Raad (SER) becijferde dat deze bezuinigingen van 200 miljoen niet alleen zorgden voor een verschraling in het culturele aanbod, maar ook een ravage aanrichtten op de arbeidsmarkt. Er …
Iedereen baalt. Laten we dat voorop stellen. En heel veel mensen zijn zwaar getroffen. Horeca, detailhandel, scholieren en vooral studenten: alles wat niet noodzakelijk is om te overleven, baalt. Dus ook de kunst. Niet alle kunst, natuurlijk, vooral grotere instellingen komen de coronacrisis tot nu toe redelijk goed door. Stil en gesloten, maar niet failliet. …
Laatst las ik hoe een millennial de striptekenaar Peter de Wit (bouwjaar 1958) voor ‘dinosaurus’ uitmaakte vanwege een hem onwelgevallig grapje. Het grapje gaat zo: een vrouw komt blij binnen bij de psychiater Sigmund en vertelt dat zij het gedicht The hill we climb mag vertalen omdat ze vrouw, zwart, jong én spoken word artist …
 Big Mouth Billy Bass is een grootbekforelbaars van kunststof die aan een plank is bevestigd. Als er iemand in de buurt komt – of op een knopje drukt – barst de vis uit in een gruizige vertolking van een voorgeprogrammeerd liedje, meestal ‘Take me to the river’ van Al Green. Bij de refreinregel komt …
Een goede vriend belt me op, hij klinkt alsof hij iets belangrijks wil delen en checken. Hij sprak deze week met z’n zus over de Nieuwsuur kop: Black Lives Matter: Was het een keerpunt of een hype? Zijn zus struikelt over de titel en bemerkt dat er belangrijke partijen in dit item achterwegen worden gelaten …
Elke zondagmorgen is als een lockdown. De straten van de stad liggen er verlaten bij. Ik kom alleen personages uit mijn verhalen tegen. Twee mannen en een vrouw met telefoonnummers op hun borst lopen verloren rond. Ze weten niet meer wie ze zijn of waar ze naartoe moeten. Een gepensioneerde schrijver zoekt wanhopig naar de …
Raymond K. is verliefd; een stukje met vlinders in de buik omdat het voorjaar wordt Lees verder »
Op 24 december 2020 bracht de provinciale hoor-en bezwaarcommissie n.a.v. een 8-tal ingediende bezwaarschriften een advies uit aan de het College van GS van de Provincie Noord-Brabant. Daarna verscheen -pas een maand later- op 26-1-2021 een mededeling d.d. 26-1-2021 van het College van GS aan Provinciale Staten en een persbericht aan de culturele instellingen die …
Opinie: Kunst en cultuur worden in Brabant bij oud vuil gezet Lees verder »
Het schmiert. Het rammelt. Het staat in Brabant. En mijn naam staat eronder, met ‘vrij naar’ als schaamlap ervoor.
Het is geen toeval dat ik juist nu De twaalfjarige bruiloft herlees. Want de benauwdheid in het verhaal lijkt op de benauwdheid van onze eigen tijd. Net als Delia en Martin Bagot zitten we opgesloten in een verstikkend bestaan. Mijden het contact met medemensen. Missen de frisse lucht van bezoeken aan cafés, musea, filmhuizen en theaters. Dublin 1917 is Nederland 2021.
‘Het begint nu toch echt iets met mij te worden,’ dicht Vrouwkje Tuinman met gezonde zelfironie in de bundel Lijfrente. In haar geval kun je dat wel zeggen – Lijfrente won vorig jaar de Grote Poëzieprijs. Het is een mooie regel, zeer geschikt om te pas en te onpas voor je uit te prevelen. Te …
Het is dom en zinloos om leed te gaan vergelijken. Er is altijd wel iemand die het rottiger had dan jij, meestal nog dichterbij dan je dacht. Maar het sterken van het waanidee dat schrijvers en dichters kunnen leven van hun royalty’s, terwijl dat letterlijk voor minder dan één procent van de professionele literaire auteurs opgaat, getuigt van weinig empathie.
Mijn vriend deelde me zijn besluit mee om te stoppen met schrijven van proza. Er viel geen droog brood mee te verdienen. Voortgaan ging hij als freelance journalist en tekstschrijver door het leven. Het geld dat hij verdiende besteedde hij muziekfestivals
Ik snapte het dilemma. Als de violiste afstand deed van haar oude viool handelde ze in strijd met haar zuivere karakter. Het voelde als ontrouw.
Sinds deze week weet ik het verschil tussen een kind van twaalf en een man van vijftig. Dat wil zeggen, wat mezelf betreft. Toen ik een jaar of twaalf was demonstreerde ik met mijn moeder mee tegen de weg door Amelisweerd. Het was een gelukzalige ervaring om door de stad te lopen tussen al die …
Ik begon met uitzendwerk in een tijd dat je enigszins de lullo was als je studeerde of net gestudeerd had, omdat de corpsballenimitatie van Jiskefet zo ongekend populair was. Een gangbare begroeting onder vaste medewerkers die leuk wilden zijn was dan ook ‘Hé lul! Geneukt?’
In de echte wereld bevindt zich een tweede, virtuele realiteit, zo veelvormig, fijnmazig, diep en vertakt dat je nauwelijks nog aan echt leven toekomt als je erin duikt, maar die tweede wereld neem ik over het algemeen toch net iets minder serieus.
Omdat iedereen hem aanraadde het gewoon te proberen, meldde hij zich met bijna duizend amateurschilders aan om in een half jaar tijd en onder toeziend oog van onder andere Pieter Roelofs, hoofd Schilder- en Beeldhouwkunst bij het Rijksmuseum, zich het oude ambacht van kunstschilder eigen te maken.
Het virus trekt een duidelijke scheidslijn tussen hen die de liefde vonden en zij die nog op zoek zijn.
Insayno is twee dagen stadsdichter geweest – je denkt onwillekeurig aan die reclame waarin een uitzendkracht op zijn grootse afscheidsfeest zegt: ‘Het waren twee fantastische dagen’ – en boekte daarmee waarschijnlijk een record als kortst zittende stadsdichter in de geschiedenis, met één stadsgedicht op zijn naam (‘zusje van de hoofdstad’). Wat was het probleem?
Mijn mondkapje is niet-medisch. Dat vind ik een prettig idee. Want daardoor zorgt mijn mondkapje voor een vals gevoel van veiligheid. En als ik een vals gevoel van veiligheid heb, ben ik veel beter op mijn hoede dan bij echte veiligheid.
Als kind speelde ik jarenlang matig piano op een grote, afgeragde Kaps uit Dresden. Het instrument ontviel me toen ik ging studeren, want het bleek onmogelijk om het ding in mijn eerste zelfstandige woning, een van de HAT-eenheden in het pand Boekhoven aan de Breedstraat, de trap op te krijgen.
Verontrustende berichten, de afgelopen dagen, in diverse media. Eerst was daar Patrick van IJzendoorn in De Volkskrant, die constateerde dat het leven was weggetrokken uit het Londense zakenhart. Ik zag een paar verward verheugde reacties langskomen van vrienden op mijn culturele tijdlijn. Immers, in het artikel werd een duidelijke relatie gelegd tussen de sluiting van …
De stad zoals wij die kenden is gedoemd. Lang leve de plattelandskunst? Lees verder »
