Bestaanszekerheid voor zzp’ers: waarom minimumtarieven per sector nodig zijn

De overheid moet zorgen dat iedereen voldoende kan verdienen – maar faalt daar in veel sectoren. Ondertussen wordt gesproken over verplichte opbouw van een pensioen en een verplichte verzekering voor arbeidsongeschiktheid (AOV) voor zzp’ers.

Concurrentie drukt tarieven in bepaalde sectoren onder een leefbaar niveau en dat kan ten koste gaan van een pensioen en AOV. Wat voor mogelijkheden kunnen we creëren om te zorgen dat elke zzp’er voldoende financiële middelen heeft voor een pensioenopbouw en een AOV?

Dit artikel is door mij, beroepsfotograaf Wilmar Dik uit Den Haag, geschreven. Dit zijn ideeën van mij die niet per se goed of perfect zijn. Maar zonder ideeën weinig vooruitgang. Of mijn ideeën uit te voeren zijn en of dat via de Vbar of de zelfstandigenwet zou moeten laat ik graag aan beleidsmakers in Den Haag. Ik kom graag een keer koffie drinken .

Aangezien er best wat sectoren zijn met problemen leg ik mijn ideeën graag uit. Laten we kijken naar de overeenkomsten in die sectoren en de mogelijkheden die we hebben om schijnzelfstandigheid aan te pakken en dan ook gelijk te kijken naar een inkomen met bestaanszekerheid.

De sectoren die het moeilijk hebben tonen overeenkomsten

Wat zijn die overeenkomsten? Ik neem je graag mee: Het zijn hele leuke dingen om te doen. Een journalist, fotograaf of iemand die werkt in de creatieve sector weet dat een modaal inkomen vaak niet realistisch is. Een gevolg in veel van die sectoren die populair zijn, is dat er veel aanbod is van mensen en diensten. Zolang de overheid sectoren in Nederland vrij laat en je niet veel meer nodig hebt dan een kvk nummer zal die balans wat betreft vraag en aanbod niet zomaar veranderen.

Bestaanszekerheid speelt niet in alle sectoren een grote rol.

Je mag dan misschien niet heel veel per uur verdienen als zzp’er in de zorg, beveiliging of bezorging. 1 ding hebben die sectoren wel gemeen: er is veel vraag naar mensen in die sectoren. Want als beveiligings- of zorgmedewerker kun je zeker wel 32 of 38 uur per week werken als je dat wil. Als je dan een leefbaar inkomen wil creëren kom je met tarieven onder de 45 euro per uur nog tot een prima inkomen. In sectoren waar veel uren gewerkt kan worden kun je met 1 vast laag bedrag (33, 37, 38 euro – zie onderstaand schema) prima controleren op schijnzelfstandigheid. Maar dit lost maar een klein deel van het gehele probleem op.

Van schijn naar zekerheid: maatwerk in minimumtarieven voor zelfstandigen

De overheid is grondwettelijk verplicht om de bestaanszekerheid van burgers te waarborgen. Hoewel deze grondrechten niet direct afdwingbaar zijn via de rechter, vormen ze wel een duidelijke norm en opdracht voor wetgevers en beleidsmakers. Maar bestaanszekerheid waarborgen is in veel sectoren op dit moment een illusie.

Voorbeeld van een slecht verdienmodel voor zzp’ers.

In sommige sectoren is het lastig een inkomen boven een bestaansminimum bij elkaar te sprokkelen. Een voorbeeld uit de NVJ Arbeidsmarktmonitor: Journalistieke zzp’ers ‘draaien’ wekelijks gemiddeld 37 uur, waarvan er 24 declarabel zijn. Freelance fotojournalisten werken gemiddeld 40 uur per week, waarvan er 23 declarabel zijn. Dan heb je het over ongeveer 1.035 uur per jaar en die worden voornamelijk gefactureerd voor een bedrag rond € 30,72 per uur (DPG-werkcode). 1035 x 30,78= € 31.857,30. Bij 35% aftrek voor alle bedrijfskosten en belastingen levert dat netto ongeveer 20,7K per jaar op, ongeveer 1.725 per maand.

Dan ben je dus fulltime aan het werk voor een bedrag dat € 600 onder het minimumloon van € 2.315 (21+) ligt.

De vergoeding die DPG-media geeft in combinatie met het aantal betaalde uren is dus helemaal niet rendabel te krijgen. En dat mag van de overheid. Toch vreemd als je bedenkt dat de overheid moet zorgen voor bestaanszekerheid. Duidelijk is dat het verdienvermogen van zzp’ers binnen bepaalde sectoren niet al te best is.

Oorzaken van onderbetaling

In sommige sectoren is de vraag naar diensten lager dan het aanbod van zzp’ers. Dit leidt tot felle concurrentie, dalende tarieven en gemiddeld minder declarabele uren per freelancer. Vooral in populaire beroepen zakken tarieven tot onder het bestaansminimum. Marktwerking heet dat. Hierdoor verdienen freelancers nog wel eens te weinig voor een goede pensioenopbouw of een AOV. Bedrijven profiteren van de lage tarieven, terwijl zzp’ers met lege handen achterblijven. De overheid overweegt een verplichte pensioen- en AOV-regelingen voor zelfstandigen. Laten we dan nu ook kijken hoe we zzp’ers de financiële ruimte kunnen geven om deze voorzieningen betaalbaar te maken.

Mogelijke oplossingen: bescherm de markt

Volgens de Autoriteit Consument & Markt (ACM) mag je overleggen over tarieven met andere freelancers. Zolang je een marktaandeel hebt van minder dan 10%. Je mag dus met 20 andere zzp’ers overleggen en minimumtarieven vragen aan opdrachtgevers. Maar dat werkt denk ik niet voldoende als vraag en aanbod niet in balans zijn. Voor jou een hoop anderen als die beschikbaar zijn.

Het bedrijfsleven is heel creatief om waarde te creëren met (te) voordelige diensten van zzp’ers. Als daar nou eens standaard gewoon voor betaald zou worden zoals in België? Tot op heden is er in Nederland gekozen om daar niets aan te doen. Maar zolang je dat niet doet heb je te maken met de realiteit waar zelfstandig ondernemers mee te maken hebben. Opbouw van pensioen of een AOV is in bepaalde sectoren niet heel realistisch.

Als we kijken naar België dan valt mij 1 ding op: Je mag daar als particulier niet werken voor bedrijven. Dus een gratis danser of bandje op je bedrijfsfeest laten opdraven mag niet. Een fotograaf gratis je verbouwing van 8 miljoen laten fotografen mag daar ook niet. Iedereen die werkt moet netjes en normaal betaald worden. En dat in euro’s per uur. Dat helpt, zeker in sectoren waar vraag en aanbod niet in balans zijn. Eerder schreef ik al over de verschillen en wat Nederland van Belgie kan leren met betrekking tot marktbescherming voor zzp’ers.

Betaal zzp’ers normaal en bepaal wat normaal is per sector

In veel sectoren hoef je niet te kijken naar declarabele uren en tarieven. Wil je in de zorg of beveiliging 32 of 38 uur per week werken dan kan dat. Dan werkt een standaard handhavingstarief voor rechtsvermoeden goed. De rekenbasis voor die tarieven kun je hier bekijken:

Maar er zijn ook sectoren waarin het helemaal niet mogelijk is om 38 uur per week betaald te krijgen als freelancer. Ik publiceerde daar eerder this over.

 Als je wil dat er in die sectoren ook genoeg verdiend wordt om een pensioen en een AOV te betalen dan zou je die freelancers een minimaal uurtarief kunnen voorleggen/adviseren en/of verplichten. Want wat we de afgelopen jaren wel gezien hebben is dat zzp’ers in bepaalde markten lang niet altijd in staat zijn om een gezond inkomen boven een bestaansminimum te verdienen.

Omdat de overheid grondwettelijk verplicht is om de bestaanszekerheid van burgers te waarborgen zou een inkomen boven een bestaansminimum in elke sector de standaard moeten zijn. Fulltime werken zou moeten resulteren in voldoende inkomen. En fulltime werken als freelancer in bepaalde sectoren kan dus ook betekenen dat je 15, 22 of 28 uur per week declarabel bent. Dat is ook het gevolg van marktwerking.

Sectoraal rechtsvermoeden of ook bestaanszekerheid in elke sector?
Om te zorgen voor een realistisch minimaal inkomen in een specifieke sector moet je kijken hoeveel uren een gemiddelde zzp’er in die sector kan werken. In het Knab tarievenboekje staan al 50 freelance beroepen met declarabele uren genoemd.

Bepaal op basis van realistische declarabele uren and gemiddelde bedrijfskosten per sector 2 bedragen: 1 uurtarief op basis van een minimumloon en 1 uurtarief op basis van een modaal inkomen. Je zou kunnen overwegen om dat niet te doen in sectoren waar de bedrijfskosten voor een freelancer laag zijn en declarabele uren hoog zijn.

Maar zeker in sectoren waar de gemiddelde bedrijfskosten hoger zijn en declarabele uren lager zijn zal je berekeningen kunnen maken. Het maken van die berekeningen kun je na een bepaalde standaard ook leggen bij beroepsorganisaties. Die dan ook bijvoorbeeld jaarlijks de gemiddelde declarabele uren en gemiddelde bedrijfskosten van die sector kunnen aanpassen zodat het minimum en modaal tarief blijft passen bij de realiteit van ondernemen als zzp’er in een bepaalde sector.

Door die 2 uurtarieven te berekenen geef je diverse dingen aan:
A minimum tarief laat zie wat een uurtarief minimaal zou moeten zijn om tot een vergelijkbaar minimumsalaris te komen (fulltime ongeveer 2300 euro). Tarieven die lager zijn dan deze bedragen zullen waarschijnlijk niet door zzp’ers bedacht zijn. Want wie wil er nou fulltime werken voor een maandbedrag dat niet uitkomt op een minimumsalaris?

A tarief op basis van een modaal inkomen laat zien wat een zzp’er nodig heeft voor uurtarief om per jaar op ongeveer modaal uit te komen.
Zodra er een bepaalde ondergrens is berekend per sector kun je kijken hoe freelancers en opdrachtgevers zich houden aan die minimale tarieven en bij voorkeur aan tarieven die zorgen voor een modaal inkomen. De huidige Ketentafels van Platform ACCT kunnen worden gehandhaafd omdat BIS-instellingen zich moeten houden aan Fair Pay. De subsidie dient dus als garantie voor Fair Pay. Maar bij commerciële partijen kun je niet op die manier handhaven want die hebben andere belangen. Dan kun je wel kijken hoe je zzp’ers zo ver kan krijgen om te werken voor gezonde tarieven waar je op z’n minst van kan leven.

Beloon gebruik van gezonde tarieven met toegang tot sociale voorzieningen

Als freelancers werken met gezonde tarieven dan zou je die mensen ook wat financiële zekerheid kunnen geven. Bij een mindere periode wat omzet betreft kan een overheid inkomsten aanvullen tot een bepaald niveau. Bijvoorbeeld aanvullen tot een gemiddelde maandomzet van het meest recente afgesloten boekjaar. Daar kan je ook extra eisen aan stellen zoals bevoordeeld een maximaal aantal maanden een uitkering over een bepaalde periode.

Je zou een dergelijke uitkering beschikbaar kunnen stellen aan (alleen) zzp’ers die minimaal een gezond tarief hanteren. Werken zij voor te lage tarieven, dan vervalt de mogelijkheid op een uitkering bij een omzetdip. Zo ontstaat een prikkel voor freelancers om tarieven op een leefbaar niveau te houden. Ze staan dan sterker richting opdrachtgevers. Ook kan dit prijsconcurrentie in kwetsbare sectoren verminderen.

Als je onder bepaalde omstandigheden een overheidsuitkering aan zzp’ers beschikbaar kan stellen dan kan dat ook andere voordelen hebben. De markt van vraag en aanbod zal in bepaalde sectoren herstellen en tarieven zouden gezonder kunnen worden. Op hogere tarieven en winst wordt ook meer belasting geheven.
Mocht je deze kant op gaan dan is het wel handig om te facturen op basis van uurtarieven. Dat klinkt heel normaal, maar toch zijn er sectoren waar uren anders worden afgerekend. Zoals een vergoeding voor een x aantal foto’s, woorden, blogposts enz. Meestal zijn dit soort betalingen bedacht door opdrachtgevers in sectoren waar de tarieven van zzp’ers al flink onder druk staan. Eerder schreef ik daar dit over: 7 manieren om de kosten van jouw freelancedienst te berekenen.

De nadelige gevolgen van te lage tarieven liggen nu bij zzp’ers. Een te laag Take-it or leave-it aanbod zorgt dat er te weinig financiële ruimte is bij freelancers in bepaalde sectoren. De voordelen liggen bij bedrijven en hun aandeelhouders die veel en goed gebruikmaken van te lage tarieven.

Maatwerk in minimumtarieven: een oplossing voor zzp’ers?

Als je per sector bekijkt wat een tarief zou moeten zijn om echt van te kunnen leven dan ben je al een heel eind. Aan diverse Ketentafels (van Platform ACCT) worden Fair Pay tarieven bepaalt. Als voorbeeld: Aan de Ketentafel Fotografie hebben we bepaalt dat voor een modaal inkomen je als beroepsfotograaf 102 euro per uur nodig hebt. Wil je als beroepsfotograaf een inkomen van rond een minimumloon verdienen dan heb je minimaal 66 euro per uur nodig. Je zou dus kunnen stellen dat de ondergrens voor een beroepsfotograaf ongeveer 66 euro per uur is.

Waar het uurtarief voor rechtsvermoeden dus alleen schijnzelfstandigheid blootlegt bij zzp’ers die veel uren kunnen maken, geeft een minimaal Fair Pay uurtarief een bedrag dat resulteert in een omzet op basis van een bestaansminimum. Daaronder ben je dus mogelijk op basis van een te laag tarief een schijnzelfstandige. Natuurlijk zijn er meer factoren die bepalen of iemand een echte zelfstandige is, maar tarief is daar zeker 1 van. Want als je een tarief goed berekent (en dat zouden zzp’ers moeten doen) dan ga en kan je niet werken voor bedragen die resulteren in inkomsten lager dan een minimumloon. Toch gebeurt dit in bepaalde sectoren nu wel. Die lage tarieven zijn meestal niet bedacht door zzp’ers maar door opdrachtgevers.

Als je per sector een minimumbedrag en modaalbedrag per uur berekend en daar een waarde aan toekent dan kan dat zorgen voor gezondere inkomsten voor freelancers die het nu moeilijk hebben. Beloon zzp’ers die zich houden aan een gezond uurtarief met de mogelijkheid tot een tijdelijke uitkering. Dat zorgt voor zekerheid, rust en een financiële buffer die mogelijk een AOV en pensioenopbouw toelaat. Ook voor de sectoren waar het nu heel moeilijk rondkomen is.