Een tentje dat voor zeeanemoon op het droge mag spelen, de vier pootjes parmantig in de lucht. Acteurs die een kopje thee drinken en een potje kaarten. Het oogt allemaal heel onschuldig. Wat begint als een wonderlijke fotoroman groeit stilaan uit tot een rebus van aanzienlijke lengte. "My private Himalaya" heeft veel weg van een wandelende tentoonstelling, met een windmachine in de rol van de grote 'curator'. Vadertje Tijd blaast uiteindelijk alle beelden op één grote, desolate en indifferente h...
Tu peux maintenant te connecter pour continuer à lire !
Bienvenue dans les archives de Culture Press ! En tant que membre, tu as accès à l'ensemble des plus de 4 000 articles que nous avons publiés depuis notre création en 2009 !
(Les messages récents (datant de moins de trois mois) sont accessibles à tous, grâce à nos membres).
Devenir membreou connecte-toi ci-dessous :
Vous devez être connecté pour poster un commentaire.